(تصاویر) آشنایی با موشک رهگیر هوابرد آمریکایی ایم-۷ اسپارو
اسپارو دارای چهار بخش اصلی است: بخش هدایت، سرجنگی، بخش کنترل و موتور موشک (موتور موشک سوخت جامد MK-۵۸ هرکولس در حال حاضر). بدنه ای استوانه ای شکل با چهار باله در وسط بدنه و چهار باله دم دارد. اگرچه ابعاد خارجی اسپارو از مدلی به مدل دیگر نسبتاً بدون تغییر باقی مانده است، اجزای داخلی موشک های جدیدتر پیشرفت های عمده ای را با قابلیت های بسیار افزایش داده اند. کلاهک از نوع میله ای پیوسته است.
نمای زیرین اف ۴ در حال حمل ایم-۷ اسپارو
مشکل اساسی این نوع موشک نداشتن سامانه رادار مختص خود موشک است. از این رو موشک جهت رهگیری و تعقیب هدف از رادار هواپیمای شلیک‌کننده استفاده می‌کند. به این ترتیب که ابتدا خلبان توسط رادار خود هدف را شناسایی و رادار هواپیما را به اصطلاح روی هدف قفل (Lock) می‌کند. چنانچه تمام شرایط شلیک فراهم باشد، خلبان موشک را شلیک می‌کند. از این پس حسگر موجود در سر موشک امواج رادار منعکس شده هواپیمای مادر از سمت هدف را تعقیب می‌کند. به همین دلیل خلبان ناگزیر است تا زمان برخورد موشک به هدف، هواپیمای هدف را تعقیب نموده و رادار خود را نیز بر روی آن قفل نگه دارد. از آنجا که رادار به منزله چشم خلبان برای مسافت‌های فراتر از میدان دید است، خلبان در مدت حرکت موشک تا برخورد تقریباً کور بوده و حتی نمی‌تواند از مانورهای فرار استفاده کند. از این رو این موشک‌ها در عین دقت و کاربرد بسیار، تا حدودی خطرناک نیز هستند.
یک فروند اف۱۵ نیروی هوایی آمریکا در حال شلیک موشک ایم-۷ اسپارو
منبع: همشهری
منبع: faradeed-217498