کشف ردپای دو نوع انسان منقرض شده که 1.5 میلیون سال قبل از کنار هم عبور کردند
فرادید| بیش از ۱.۵ میلیون سال پیش، دو گونه مختلف از انسان‌های باستانی در ساحل یک دریاچه به طور اتفاقی با هم روبرو شدند و شاید نگاه‌هایشان در هم قفل شد. این پیشینیان اولیه انسان خردمند (هومو ساپی‌یِنس) در منظره‌ای سرشار از حیات وحش، از جمله لک‌لک‌های مردارخوار غول‌پیکر با ارتفاع ۲ متر پرسه می‌زدند.
به گزارش فرادید، کشف جالب این ردپاهای فسیلی که در گل نرم فشرده شده و با گذشت قرن‌ها به سنگ تبدیل شده‌اند، لحظه‌ی غیرمنتظره و خارق‌العاده‌ای را حفظ کرده و نشان می‌دهد دو نوع متمایز از انسان‌نماها قادر به همزیستی به عنوان همسایه (و نه دشمن) در یک زیستگاه مشترک بودند.
کِوین هاتالا، نویسنده اول مطالعه درباره ردپاها گفته: «تعجب‌آور است که بقایای دو گونه انسان‌نما با جثه بزرگ و اندازه مشابه در یک چشم‌انداز پیدا شود.»
هاتالا که دانشیار زیست‌شناسی در دانشگاه چَتِم در پیتسبورگ است، افزود: «ما ردپای آن‌ها را در محیط حاشیه دریاچه دیدیم. آن‌ها احتمالاً از وجود یکدیگر آگاه بودند. آن‌ها یکدیگر را می‌دیدند و احتمالاً با هم تعامل داشتند.»
بخش اول این یافته در ژوئیه ۲۰۲۱ حین حفاری در کوبی فورا، در ساحل شرقی دریاچه تورکانا در کنیا انجام شد، جایی که بقایای اسکلتی چندین خویشاوند انسان باستانی پیدا شده است. در آن حفاری یک ردپای انسان‌نما کنار چندین ردپای دیگر پرندگان بزرگ پیدا شد. تیم تصمیم گرفت ردپاها را با ماسه ریز دوباره دفن کند تا وقتی که امکان حفاری دقیق فراهم شود.
اینجا یک ردپای فسیلی را می‌بینید که تصور می‌شود توسط هومو ارکتوس، گونه‌ای از انسان‌های باستانی ایجاد شده است
هاتالا و همکارانش داده‌های فسیلی قدیمی این محوطه را بررسی کردند و شواهدی یافتند که دو گونه برای مدت‌زمان قابل‌توجهی (شاید در طول ۱۰۰۰۰۰ سال) در این مکان همپوشانی داشته‌اند.
«این موضوع هیجان‌انگیز است و نشان می‌دهد رقابت مستقیم میان این دو گونه نسبتاً کم بوده و آن‌ها مشکلی با همزیستی در یک چشم‌انداز نداشتند و سعی نکردند یکدیگر را بیرون کنند.»
هاتالا افزود: «این منطقه احتمالاً پرخطر بوده، چون اسب آبی، کروکودیل و سایر حیوانات خطرناک هم در آن زندگی می‌کردند. بنابراین احتمالاً جذابیتی برای هر دوی آن‌ها وجود داشته که به طور مکرر در این مدت طولانی به آن مناطق بروند.»
این ردپاها نخستین مدرک فیزیکی هستند که نشان می‌دهند گونه‌های مختلف هومینین دقیقاً در یک زمان و مکان با هم همپوشانی داشتند و از شکارچیان دوری می‌کردند و در مناظر باستانی در جستجوی غذا بودند. هومو ارکتوس ۱ میلیون سال بیشتر زیست. با این حال، پرامردم بویسی طی چند صد هزار سال بعد منقرض شد و دانشمندان دلیل آن را هنوز نمی‌دانند!
برایانا پوبینر، دانشمند پژوهشی و آموزگار موزه در «برنامه منشأ انسانی» موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان، گفت که یافتن ردپاهای نه تنها یک، بلکه دو گونه که در یک منطقه، تعجب‌آور بود».
«شاید آن‌ها فعالانه بر سر یک غذا رقابت می‌کردند، شاید فقط با احتیاط از آنسوی یک مسیر سبز به یکدیگر نگاه می‌کردند و شاید به کل یکدیگر را نادیده می‌گرفتند.»
این نخستین باری است که ردپاها نشان می‌دهند هومینین‌های دو گونه مستقیماً با هم رویارویی داشتند، اما شواهد ژنتیکی نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها با هومو ساپی‌یِنس‌ها و دِنیسُوان‌ها آمیزش داشتند. غار دنیسُوا در سیبری خانه دختری بود که مادری نئاندرتال و پدری دِنیسُوان داشت.
به گفته پوبینر شاید بویسی و ارکتوس به قدری شبیه بودند که گاهی با یکدیگر آمیزش داشتند: «این یافته می‌گوید آن‌ها در یک مکان و در یک زمان می‌زیستند و عملاً کنار هم راه می‌رفتند.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-216990