(تصاویر) نماهایی کمتر دیده شده از یک ماشین دودی که میراث ملی شد

 این وسیله نقلیه از همان ابتدا در تهران به «ماشین دودی» معروف شد؛ آن هم به‌ خاطر بخار سفیدرنگی که از دودکش آن بیرون می‌آمد. اوایل مردم تهران برای آشنایی با این پدیده جدید به محل گارماشین (نام محله‌ای در جنوب تهران دوره ناصری بود که ایستگاه ماشین دودی موسوم به گار ماشین در آن قرار داشت) می‌رفتند، ولی هیچ‌کس جرأت و تمایل سوار شدن بر آن را نداشت تا زمانی که ناصرالدین شاه برای نخستین بار با گروه زیادی از مقامات مملکتی با این وسیله به شهر ری سفر کرد.

ایستگاه ماشین دودی، ساختمانی سنگی بود که از نظر تهرانی‌ها به قلعه می‌مانست. روزگاری هر روز از این ایستگاه مسافرانی می‌رفتند و مسافرانی می‌آمدند. مردمی که از شهرهای مختلف به تهران می‌آمدند افتخار دیدن ماشین دودی را از خود دریغ نمی‌کردند تا آوازه این اختراع تازه به تهران رسیده را به شهر و دیار خود هم ببرند.

برای همین هم ایستگاه ماشین دودی و اطراف ریل‌های آن که به سمت ری سرازیر می‌شد همیشه مملو از جمعیت بود. بساط باقالی و لبو هم در اطراف این پدیده جدید جور بود و خیلی‌ها بعد از ظهرهای خود را در کنار ایستگاه ماشین دودی می‌گذراندند.

محوطه متروکه ایستگاه ماشین دودی کم‌کم به فضای سبز تبدیل شد و دیگر هیچ ردی از روزگار گذشته در آن باقی نماند. با این حال مردم محله قیام و خراسان همچنان به این محدوده «ایستگاه ماشین دودی» می‌گفتند و می‌گویند. حالا یکی از این ماشین دودی‌ها در گوشه‌ای از محوطه سرای محله کوثر جا خوش کرده‌ و کودکان از سر و کول آن بالا می‌روند و با آن عکس یادگاری می‌گیرند.

منبع: همشهری