کام تلخ کیمیا
«همیشه وقتی روی سکو می‌روم به این فکر می کنم خب الان باید برویم دوباره سراغ مسابقه بعدی، دوباره اردو و ... . همیشه این‌طوری بود که خیلی از کارها را به بعد از المپیک موکول می‌کردم. به عنوان مثال بعد از المپيك برویم سفر، بعد از المپیک برويم غذا بخوريم و ... همیشه فکر می کردم بعد از المپیک قرار است همه چیز درست شود و زندگی کنم، به همین دلیل آن لحظه فکر کردم که تمام شد، ولی هیچ چیز درست نشد و دوباره به حالت اول برنگشت». حدود يك‌سال پيش وقتي كيميا عليزاده اين صحبت‌ها را مطرح كرد، بسياري از كارشناسان و هواداران تصور مي‌كردند او خسته از مصدوميت‌هاي مكرر و مسابقات متعدد است.
«كيمياي تكواندو» اما خسته و بي‌انگيزه بود و مصدوميت‌ها نيز امان او را بريد. اصرار به بازگشت اما كار دست عليزاده داد و ستاره تكواندوي بانوان در نهايت رباط صليبي پاره كرد و از بازي‌هاي آسيايي جا ماند. حال شايعاتي وجود دارد كه مي‌گويد او به زودي از دنياي قهرماني خداحافظي خواهد كرد و اين موضوع مي‌تواند ضربه مهلكي بر پيكره تكواندوي بانوان باشد. دختر هوگوپوش ايران كه افتخار ايران در المپيك بود، تصميم گرفته ورزش حرفه‌اي را رها كند و به زندگي عادي بپردازد. هرچند كه تكواندوي ايران در طول سال‌هاي گذشته افت كرده و ستاره‌هاي خود را از دست داده اما ظهور عليزاده به آن‌ها اميد داد كه دوباره امثال هادي ساعي و يوسف كرمي در تكواندو رشد خواهند كرد. درباره دلايل اين تصميم كيميا عليزاده موارد متعددي مطرح شده از جمله آنكه او در دوره مصدوميت طولاني خود رفتاري حرفه‌اي نداشت و به همين دليل نتوانست به دنياي حرفه‌اي بازگردد. يكي از پيشكسوتان تكواندو در اين باره مي‌گويد: «يك روز به كيميا عليزاده زنگ زدم و گفتم چرا اين‌قدر مغرور شده‌اي؟ مگر چه كار كردي؟ چرا جواب رسانه‌ها را نمي‌دهي؟ گفت همه مرا مي‌شناسند، من رشد كرده‌ام و عادت ندارم جواب تلفن بدهم. از همين برخوردش فهميدم دوران حرفه‌اي ورزش او به پايان رسيده و او نمي‌تواند ادامه دهد زيرا رفتار حرفه‌اي در ورزش مهم‌تر از آمادگي جسماني است». كيميا عليزاده در مسابقات اخير خود نيز نتايج خوبي نگرفته بود و باخت‌هاي سنگين باعث شد گمانه‌زني‌ها درباره افت او آغاز شود. خبرنگاراني كه نزديك به او هستند، مي‌گويند رفتار كيميا پس از المپيك تغيير كرد و او نتوانست خود را كنترل كند. حال از كيميا تنها چهره‌اي مانده كه بيشتر به آقاي دوربيني مي‌ماند. او در كنار محمد جواد آذري جهرمي، وزير ارتباطات عكس يادگاري مي‌گيرد، پاي ثابت مراسم‌هاي تقدير است و به ملاقات شخصيت‌هاي مهم كشور مي‌رود اما در ميدان مبارزه يك شكست خورده تمام عيار است كه حتي انگيزه‌اي براي جنگيدن ندارد. بخشي از گفت‌وگوي مهم او را در ادامه بخوانيد: «بعد از برنز المپیک فکر کردم خب که چی، گفتم ارزش ندارد. آن چیزهایی که من تجربه کردم، ارزشش را ندارد. به من گفتند خب مسابقات جهانی نرو و استراحت کن مسابقه زیاد است». ورزشكار جوان ايراني به مرور زمان از دنياي قهرماني كنار رفت و به يك تكواندوكار معمولي تبديل شد. او در نهايت بازي‌هاي آسيايي جاكارتا را نيز از دست داد و پرچم‌داري را به الهه احمدي واگذار كرد تا اندك اميد باقيمانده براي بازگشتش به دنياي قهرماني را از دست دهد. كيميا عليزاده و امثال او قدر خود را ندانستند و به سادگي هر آنچه را در سال‌هاي اخير كسب كرده بودند از دست دادند. اما چرا اين اتفاقات براي ورزشكاران ايراني رخ مي‌دهد؟ چرا انگيزه آن‌ها زود تمام مي‌شود و نمي‌توانند درخشش خود را ادامه دهند؟ پرونده امروز «قانون» پيرامون كيميا عليزاده است، دختري كه آمده بود اميد يك ملت باشد اما نتوانست بر خود غلبه كند.
چرا كيميا غيرحرفه‌اي رفتار كرد؟
مهرو كمراني/ سرمربي تيم‌ملي تكواندو بانوان
برای حضور در بازی های آسیایی دور جدید تمرینات را از دهه پایانی خرداددر مرکز جهانی تکواندو آغاز کردیم و برای آمادگی هرچه بیشتر بچه‌ها تورنمنت کره‌جنوبی را در نظر گرفتیم. این رویداد نتایج خوبی برای کادرفنی و تکواندوکاران به همراه داشت، ملی پوشان محک جدی خورده و اشکالات فنی آن‌ها را متوجه شدیم؛ همچنین ما با حضور در این رقابت‌ها توانستیم آنالیزی از سبک مبارزه نمایندگان چین و کره‌جنوبی که از مدعیان اصلی هستند، داشته باشیم و پس از بازگشت سعی کردیم نقاط ضعف بچه‌ها را برطرف كنيم. خدا را شکر با برنامه‌ریزی‌ها صورت گرفته بچه‌ها به آمادگی خوبی رسیده‌اند. اعضای تیم همگی با انگیزه هستند و از نظر روانی نیز در جایگاه خوبی قرار دارند؛ فکر می‌کنم در بازی‌های آسیایی آمادگی روانی می‌تواند تاثیربالایی در موفقیت داشته باشد. متاسفانه یکی از اتفاق‌های ناگوار این اردو آسیب دیدگی کیمیا علیزاده کاپیتان تیم بود که تا چند روز از نظر روحی بچه‌ها را تحت تاثیر قرار داد که این نشان از همدلی تیم دارد. کیمیا در تمرین بسیار سبکی که با نوجوانان البرزی داشتیم، دچار پارگی ACL شد و باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد. امیدوارم کیمیا این استراحت اجباری را به خوبی و با موفقیت پشت سر بگذارد و دوباره به میدان مبارزه بازگردد؛ او در این چند سال تاثیرات بسزایی بر تکواندو دختران داشته و آن‌ها را به این باور رسانده که میتوانند در میادین بزرگ خوش بدرخشند. کسی که بارها زیر تیغ جراحی رفته است، برای بازگشت باید انگیزه بسیار قوی داشته باشد. کیمیا علیزاده قبل از مصدومیت اخیر، حدود یک سال به‌خاطر مصدومیت گذشته‌اش از اردوی حرفه‌ای و دنیای قهرمانی دور بود و زندگی عادی یک دختر را تجربه کرد. او در این مدت مانند دختران دیگر زندگی و لذت آن را تجربه کرد. بازگشت او بعد از تجربه این شرایط خیلی سخت بود و با اصراری که خود کیمیا داشت من به حضور او در مسابقات قهرمانی آسیا راضی شدم. موافق حضور او در ویتنام نبودم و او اصرار زیادی برای بازگشت داشت. حتی کیمیا با مراجعه به پزشکان نامه حضور در تمرینات را دریافت کرد. در نهايت کیمیا به اردوی تیم ملی بازگشت اما با یک روحیه غیرحرفه‌ای که با توجه به دوری‌اش از اردوها طبیعی بود. امیدوارم با وجود مصدومیت اخیر به صورت مجدد کیمیا به دنیای قهرمانی بازگردد اما احتمال خداحافظی او از دنیای قهرمانی نیز وجود دارد.ملیکا میرحسینی باتوجه به عملکرد خوبی که در تورنمنت بین‌المللی کره‌جنوبی داشت، جایگزین کیمیا در بازی‌های آسیایی شد؛ او در این رقابت‌ها هرچه در توان داشت، اجرا کرد و بازیکنی است که تمام توانایی خود را در شیاپ‌چانگ به نمایش می‌گذارد و این مهم حاکی از این است که نترس و شجاع است و جو و شرایط روی عملکرد او تاثیری ندارد؛ این یک امتیاز مثبت برای هر ورزشکاری است. ملیکا آرزو داشت که در المپیک آسیایی حضور پیدا کند و این اتفاق افتاد؛ امیدوارم از این فرصت به خوبی استفاده كند. اگر بخواهیم به وضعیت تیم‌ملی دختران به‌صورت منطقی نگاه کنیم، هنوز باید تلاش بیشتری کرد تا بتوانیم نتایج خیلی بهتری کسب کنیم اما در مقایسه با گذشته که در رقابت‌هایی با سطح پایین دختران تکواندوکار با توان فنی بالا نتیجه را واگذار می‌کردند اکنون در جایگاه خوبی قرار دارند؛ با این روند رو به رشدی که داشتند با خودباوری میتوانند موفق باشند. بچه‌ها با مدال‌های کیمیا به این مهم ایمان آوردند که میتوانند جز بهترین‌ها دنیا باشند. امیدوارم بتوانیم نماینده خوبی برای ایران در این رویداد ورزشی بزرگ باشیم و با بالا بردن پرچم کشور قدرت ایرانیان را به رخ کشورهای قاره کهن کشیده و در تکواندو بانوان تاریخی نو را رقم بزنیم.
امثال كيميا خودشان را فراموش مي‌كنند
جمشيد مظاهري/ دبير انجمن تكواندوكاران خارج از كشور
ايران پتانسيل بالايي دارد و گذشته از آن مربيان خوبي داريم كه مي‌توانند شاگردان توانمندي را پرورش دهند. تكواندوكاران ايراني انگيزه بالايي براي حضور در مسابقات دارند و براي بالا بردن پرچم كشورمان مي‌جنگند. يكي از درخشان‌ترين تكواندوكاران ايراني كه در سال‌هاي اخير عملكرد ايده‌آلي داشته، كيميا عليزاده است. ملي‌پوش ايراني تكواندوي بانوان اما دچار يك مشكل بزرگ شد و پس از آن روزهاي افت خود را آغاز كرد. او پس از مصدوميت نتوانست آمادگي جسماني كافي را كسب كند و در نهايت به دليل پارگي رباط صليبي كنار رفت؛ درحالي‌كه گفته مي‌شود در طول يك‌سال گذشته نيز رفتارهاي حرفه‌اي نداشت و حذف شد اما چرا اين اتفاق افتاد؟ يكي از اصلي‌ترين مشكلات ورزشكاران ايراني اين است كه بسيار زود خودشان را فراموش مي‌كنند. در واقع آن‌قدر تيتر روزنامه‌ها مي‌شوند كه فراموش مي كنند آمادگي جسماني خود را حفظ كنند و بي‌مورد به خود فشار مي‌آورند تا بتوانند دوباره در جرايد باشند. بنابراين اين فشار در نهايت باعث فرسودگي آن‌ها شده و دوران حرفه‌اي‌شان را نابود مي‌كند. مورد ديگر اين است كه وقتي يك ورزشكار ايراني بيش از سايرين مطرح مي‌شود، چيزي ندارند كه راضي‌ترشان كند. در واقع به سقف آرزوهاي‌شان رسيده‌اند و انگيزه ندارند كه دوباره پيشرفت كنند.
در اين مورد نقش مربي‌ها بسيار مهم است، يك ورزشكار براي آنكه انگيزه داشته باشد بايد هر روز تكنيك‌هاي مختلفي را ياد بگيرد اما در ايران به طور عمده ورزشكاران تكنيك‌هاي ثابتي را با استفاده از پاي جلوي خود استفاده مي‌كنند و تكرار اين فنون باعث بي‌انگيزگي مي‌شود. كيميا عليزاده قد بلندي و پاي نرمي داشت كه مي‌توانست از اين وضعيت جسماني استفاده بهتري كند اما متاسفانه اشتباهاتي كه داشت، باعث افت او شد. در خبرها از قول مربي كيميا عليزاده مي‌خواندم كه او به دليل آنكه يك‌سال از دنياي حرفه‌اي دور بود و زندگي عادي را تجربه كرد، نتوانست دوباره به ورزش حرفه‌اي بازگردد. در اين باره ذكر چند نكته بسيار مهم است اول اينكه يك ورزشكار وقتي سرشناس مي‌شود و پول مناسبي كسب مي‌كند، لزومي به فشار وارد كردن به خود نمي‌بيند. مورد ديگر اين است كه انسان‌ها هميشه راحت‌طلبي را دوست دارند و افرادي موفق مي‌شوند كه سخت‌كوش باشند. وقتي يك ورزشكار درآمد مناسبي كسب مي‌كند، انگيزه تلاش كردن را از دست مي دهد و همين موضوع باعث مي‌شود افت كند. ورزشكاران ايراني از زندگي خود لذت نمي‌برند و مدام تمرين مي‌كنند، وقتي استراحت مي‌كنند زندگي افراد عادي را تجربه مي‌كنند و متوجه مي‌شوند پول همه چيز نيست و آن‌ها مي‌توانند بدون آنكه هر روز تمرينات سختي را پشت سر بگذارند، زندگي كنند. در خارج از كشور، ورزشكاران فقط پنج روز در هفته و روزانه دو الي سه ساعت تمرين مي‌كنند اما در ايران ورزشكاران به اردو مي‌روند و يك‌سال هر روز تمرين مي‌كنند؛ در نتيجه هيچ استراحتي ندارند. حال چرا با اين وضعيت نتيجه مي‌گيريم؟ زيرا حريف‌هاي آن‌ها قدرتمند نيستند يا پتانسيل خوبي در تكواندوكاران رقيب ايران وجود ندارد، من به عنوان يك ايراني همواره دوست دارم پرچم كشورم برافراشته شود اما وقتي مبارزات را مي‌بينم همواره ناراحت مي‌شوم كه چرا هميشه دفاع مي‌كنيم؟ چرا تنوع تاكتيكي نداريم؟ من تمام مسابقات را آناليز مي‌كنم و اين موضوع برايم دردآور است. موضوع ديگر اين است كه برخي از افراد در خارج از كشور حضور دارند كه عاشق ايران هستند اما اجازه كار به آن‌ها داده نمي‌شود.
اشتباه مسئولان در ماجراي كيميا
هادي ساعي/ پيشكسوت تكواندو
ورزشکاران همیشه در معرض این آسیب دیدگی ها هستند و اغلب آن‌ها نيز مصدومیت‌های کهنه ای دارند. اگر این آسیب دیدگی ها خوب ترمیم نشود، در یک فشار و حادثه دوباره خودش را نشان می دهد و باعث می شود ورزشکار مدت زیادی از ورزش دور باشد. مصدومیت کیمیا علیزاده نيز فکر می‌کنم به واسطه همان آسیب دیدگی هاي قبلی رخ داده است. او باید کمی به خودش وقت می داد چون سال گذشته عمل جراحی انجام داده بود. شاید طبیعی است که یک ورزشکار دوست دارد در یک رویداد مهم مثل بازی های آسیایی حضور داشته باشد؛ حتی اگر مصدومیتش به صورت کامل برطرف نشده باشد. این اتفاق اما در نهایت باعث می شود آن ورزشکار چند رویداد را از دست بدهد. باید تدبیر، صبر و حوصله بیشتری به خرج داده می شد. خود ورزشکار بهتر از همه خودش میزان آمادگی‌اش را می‌داند. البته مسئولان هم نباید در هر شرایطی و به هر شکلی به فکر این باشند که مدال کسب شود. نمی توان فقط خود کیمیا علیزاده را در این ماجرا مقصر دانست. تیم پزشک و فیزیوتراپ دارد. آن‌ها می توانستند این ورزشکار را راهنمایی کنند و حتی از بازگشت زودهنگامش جلوگیری کنند. البته شاید هم تذکر داده باشند و ما نمی دانیم. اینکه روی ورزشکار فشار بگذاریم و بگوییم باید زودتر برگردی، درست نیست. این حرف ها باعث می‌شود ورزشکار فشار مضاعفی به خودش بیاورد و در این مورد هم روی کیمیا علیزاده به خاطر کم تجربگی‌اش چنین حرف هایی تاثیرگذار است. اینکه در فاصله چند روز تا آغاز مسابقه در تمرینات چنین اتفاقی رخ داده، خیلی هم غیرطبیعی نیست. در این فاز تمرینات روی کارهای سرعتی می رود. این پارگی رباط پیش زمینه داشته و همان مصدومیت های قبلی بوده است چون اگر ورزشکار از نظر جسمانی آماده باشد، کمتر آسیب می بیند. در ضمن دوره بدنسازی بعد از مصدومیت نيز بسیار مهم است. اگر این دوره به درستی طی می شد، عضلات قوی‌تر بود. یکی از وظایف کمیته ملی المپیک و کمیسیون ورزشکاران این است که چنین ورزشکارانی را پشتیبانی کنیم. ما سعی می کنیم بهترین امکانات را برای بازگشت به موقع و اصولی کیمیا علیزاده در اختیارش بگذاریم. به هر حال باید از داشته های خود خوب مراقبت کنیم. ما ورزشکار در این سطح و با این قابلیت ها کم داریم. حفظ و نگهداری از آن‌ها یک هنر است که باید فدراسیون داشته باشد. به هر ترتيب اميدوارم كيميا عليزاده بتواند دوباره به ورزش قهرماني بازگردد و همچون گذشته براي كشورمان افتخارآفريني كند. او وظيفه مهمي را بر دوش دارد و بايد براي افزايش روحيه بانوان تكواندوكار بجنگد. كيميا در حال حاضر يكي از پيشروان تكواندوي بانوان است و نبايد به سادگي كنار بكشد من فكر مي‌كنم رسانه‌ها و پيشكسوتان وظيفه دارند با حمايت از كيميا عليزاده زمينه بازگشت او را به دنياي قهرماني فراهم كنند. اميدوارم فدراسيون تكواندو نيز در اين زمينه عملكرد بهتري داشته باشد و اجازه از دست رفتن ستاره‌هاي تكواندو را ندهد. به هر ترتيب براي كيميا عليزاده و جانشين او در بازي‌هاي آسيايي آرزوي موفقيت دارم.
دنیای قهرمانی، دنیای سختی است
بیژن مقانلو/ سرمربی پیشین تیم ملی تکواندو
برای تیم ملی ایران که به جاکارتا اعزام شد، آرزوی موفقیت می‌کنم. به هرحال همه این عزیزان عضوی از خانواده تکواندو هستند. این خانواده همیشه در بازی‌های آسیایی موفق بوده و امیدوارم در این دوره نیز به موفقیت چشمگیر برسد. تکواندوکاران ما پتانسیل این را دارند که به مدال های رنگارنگی چه در بخش مردان و چه در بخش بانوان دست پیدا کنند. با توجه به تمرینات و اردوهایی که پشت سرگذاشتند، همه ما امیدواریم این اتفاق بیفتد و مانند همیشه جامعه ورزش را خوشحال کنند. اتفاق مهمی که برای تیم ملی رخ داد، حضور ملیکا میرحسینی به جای کیمیا علیزاده بود. شاید این تصور وجود داشته باشد که ممکن است عملکرد تیم ملی به واسطه این تغییر کمی افت کند. به هرحال علیزاده نفر با تجربه ای بود اما معتقدم مسئولان تیم از اوضاع وشرایط تمام تکواندوکاران به خوبی مطلع هستند و با این حساب نفری که جایگزین نفر آسیب دیده شد، بدون شک به صلاح تیم بوده است. امیدواریم که میرحسینی بتواند در بازی های آسیایی بهترین عملکردش را به نمایش بگذارد و آنچه را که کادرفنی از او می خواهد، اجرا کند تا نتیجه و مقام خوبی برای تیم ملی ایران به دست بیاید. موضوع مهمی که می توان به آن اشاره کرد، موضوع خداحافظی علیزاده به خاطر مصدومیت به وجود آمده است. اینکه او خداحافظی کرده، نظر خودش است و تصمیم هرکسی به خودش مربوط است اما باید بگویم که دنیای قهرمانی، خیلی سخت است. یک ورزشکار همیشه در معرض آسیب دیدگی قرار دارد و این مساله در اختیار خودش نیست. خیلی از ورزشکاران و ستاره ها به خاطر آسیب دیدگی مجبور به کناره گیری می‌شوند و همین مساله است که دنیای ورزش قهرمانی را متفاوت می کند. شاید گفته شود که بهتر بود علیزاده خداحافظی نمی کرد و روند درمانی را پیگیری می‌کرد تا مصدومیتش رفع شود و دوباره در میادین به مبارزه و مسابقه بپردازد اما همان‌طور که گفتم، نظر شخصی هر ورزشکاری از همه اظهار نظرها مهم‌تر است. هر ورزشکاری بهتر از سایرین می تواند خودش را آنالیز کند. ممکن است یک ورزشکار در 35 سالگی خداحافظی کند و ممکن است ورزشکار دیگری در 25 سالگی یا حتی 20سالگی از ورزش قهرمانی جدا شود. هروزشکار خودش را بهتر می شناسد. بدون شک علیزاده در این تصمیم گیری و اعلام آن، با مربیانش مشورت گرفته است. به هرحال برای او در هرکجا که هست آرزوی موفقیت دارم. او از بانوان پرافتخار ورزش کشورمان است. من امیدوارم خداحافظی او قطعی باشد. امیدوارم بتواند هرچه سریع‌تر از مصدومیت رهایی پیدا کند و سلامتی خودش را به دست بیاورد تا دوباره او را در لباس تیم ملی ببینیم.
فرصت های زیادی برای کیمیا وجود دارد
آرش فرهادیان/ مدیر تیم های ملی تکواندو
من نمی‌توانم در مورد مسائل فنی و جایگزینی ملیکا میرحسینی، صحبت خاصی داشته باشم اما در وضعیت مورد کیمیا علیزاده باید بگویم که آسیب دیدگی جزو لاینفک ورزش است و در تکواندو نیز این مساله امری بدیهی است. در همین مسابقات گرند پری محمد کاظمی دستش شکست یا زانوی آرمین هادی پور در نیمه نهایی آسیب دید و نتوانست در مسابقه فینال بازی کند. بازیکنان خارجی نیز دچار آسیب دیدگی شدند. آسیب دیدگی یک اتفاق طبیعی است و کسی هم خودش را از روی عمد دچار آسیب دیدگی نمی کند. کیمیا علیزاده یک استعداد در تکواندو بود. شاید اکنون عده ای بگویند باید بیشتر از او مراقبت می‌شد. این حرف مانند این است که فردی خدای ناکرده تصادف کند و به خانه برود و خانواده‌اش او را شماتت کنند که چرا تصادف کرده ای! بدون شک هیچ کس دلش نمی خواهد به خودش آسیب بزند. از علیزاده به خوبی مراقبت شد. چه از نظر فنی و چه از نظر مدیریتی به طور کامل از او مراقبت کردیم. نه تنها علیزاده بلکه در مورد تمام نفرات تیم ملی این نگاه را داریم اما به هرحال تکواندو یک ورزش رزمی است و پر از برخورد و درگیری. ممکن است در این تمرینات برای هر ورزشکار و قهرمانی اتفاق ناخوشایند پیش بیاید. احمد ابوغوش که قهرمان المپیک بود و مدال طلا داشت، باید برای اردن در بازی های آسیایی مسابقه می داد اما در تمرینات هنگامی که مشغول میت زدن بود، گردنش برگشت و فیلم این اتفاق نیز در همه جا هست. با پزشک تیم اردن در مسکو صحبت می کردم، به من گفت شانس نداشتیم و اتفاق بدی برای ما افتاد. پس ببینید آسیب دیدگی برای هرکسی حتی آن‌کسی که قهرمان المپیک شده نیز ممکن است به وجود بیاید. ما نیز از آسیب‌دیدگی کیمیاعلیزاده خیلی ناراحت شدیم. او از بخت‌های مسلم ما برای کسب مدال طلا در بازی های آسیایی بود و اینکه اکنون در تیم ملی نیست، برای ما بسیار ناراحت‌کننده است اما متاسفانه شرایطی که پیش آمد، اجازه نداد تا او را در جاکارتا داشته باشیم. مساله دیگر اینکه گفته می شود او از تکواندو محو شد را درست نمی‌دانم. شاید گفته شود دوران ملی او تمام شد و اورا دیگر نخواهیم دید. چرا باید چنین چیزی مطرح شود؟ مصدومیت او برطرف می شود و به امید خدا پس از بازی های آسیایی و بازگشت تیم ملی به ایران، با حمایت و مساعدت مسئولین فدراسیون به خصوص بخش بانوان زمینه بازگشت کیمیاعلیزاده فراهم خواهد شد. بدون شک با تلاش و پیگیری پزشکان او از بند مصدومیت هایی نجات پیدا می کند و می تواند دوباره در عرصه های بین المللی برای کشورمان افتخار‌آفرینی کند. خداحافظی او ازدنیای حرفه ای را درست نمی دانم. او هنوز جوان است و راه زیادی پیش رو دارد. فرصت های زیادی برای کسب افتخار برای کیمیا وجود دارد و امیدوارم هرچه زودتر و با سلامتی کامل دوباره او را در مسابقات ببینیم.
چرا كيميا غيرحرفه‌اي رفتار كرد؟
مهرو كمراني/ سرمربي تيم‌ملي تكواندو بانوان
برای حضور در بازی های آسیایی دور جدید تمرینات را از دهه پایانی خرداددر مرکز جهانی تکواندو آغاز کردیم و برای آمادگی هرچه بیشتر بچه‌ها تورنمنت کره‌جنوبی را در نظر گرفتیم. این رویداد نتایج خوبی برای کادرفنی و تکواندوکاران به همراه داشت، ملی پوشان محک جدی خورده و اشکالات فنی آن‌ها را متوجه شدیم؛ همچنین ما با حضور در این رقابت‌ها توانستیم آنالیزی از سبک مبارزه نمایندگان چین و کره‌جنوبی که از مدعیان اصلی هستند، داشته باشیم و پس از بازگشت سعی کردیم نقاط ضعف بچه‌ها را برطرف كنيم. خدا را شکر با برنامه‌ریزی‌ها صورت گرفته بچه‌ها به آمادگی خوبی رسیده‌اند. اعضای تیم همگی با انگیزه هستند و از نظر روانی نیز در جایگاه خوبی قرار دارند؛ فکر می‌کنم در بازی‌های آسیایی آمادگی روانی می‌تواند تاثیربالایی در موفقیت داشته باشد. متاسفانه یکی از اتفاق‌های ناگوار این اردو آسیب دیدگی کیمیا علیزاده کاپیتان تیم بود که تا چند روز از نظر روحی بچه‌ها را تحت تاثیر قرار داد که این نشان از همدلی تیم دارد. کیمیا در تمرین بسیار سبکی که با نوجوانان البرزی داشتیم، دچار پارگی ACL شد و باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد. امیدوارم کیمیا این استراحت اجباری را به خوبی و با موفقیت پشت سر بگذارد و دوباره به میدان مبارزه بازگردد؛ او در این چند سال تاثیرات بسزایی بر تکواندو دختران داشته و آن‌ها را به این باور رسانده که میتوانند در میادین بزرگ خوش بدرخشند. کسی که بارها زیر تیغ جراحی رفته است، برای بازگشت باید انگیزه بسیار قوی داشته باشد. کیمیا علیزاده قبل از مصدومیت اخیر، حدود یک سال به‌خاطر مصدومیت گذشته‌اش از اردوی حرفه‌ای و دنیای قهرمانی دور بود و زندگی عادی یک دختر را تجربه کرد. او در این مدت مانند دختران دیگر زندگی و لذت آن را تجربه کرد. بازگشت او بعد از تجربه این شرایط خیلی سخت بود و با اصراری که خود کیمیا داشت من به حضور او در مسابقات قهرمانی آسیا راضی شدم. موافق حضور او در ویتنام نبودم و او اصرار زیادی برای بازگشت داشت. حتی کیمیا با مراجعه به پزشکان نامه حضور در تمرینات را دریافت کرد. در نهايت کیمیا به اردوی تیم ملی بازگشت اما با یک روحیه غیرحرفه‌ای که با توجه به دوری‌اش از اردوها طبیعی بود. امیدوارم با وجود مصدومیت اخیر به صورت مجدد کیمیا به دنیای قهرمانی بازگردد اما احتمال خداحافظی او از دنیای قهرمانی نیز وجود دارد.ملیکا میرحسینی باتوجه به عملکرد خوبی که در تورنمنت بین‌المللی کره‌جنوبی داشت، جایگزین کیمیا در بازی‌های آسیایی شد؛ او در این رقابت‌ها هرچه در توان داشت، اجرا کرد و بازیکنی است که تمام توانایی خود را در شیاپ‌چانگ به نمایش می‌گذارد و این مهم حاکی از این است که نترس و شجاع است و جو و شرایط روی عملکرد او تاثیری ندارد؛ این یک امتیاز مثبت برای هر ورزشکاری است. ملیکا آرزو داشت که در المپیک آسیایی حضور پیدا کند و این اتفاق افتاد؛ امیدوارم از این فرصت به خوبی استفاده كند. اگر بخواهیم به وضعیت تیم‌ملی دختران به‌صورت منطقی نگاه کنیم، هنوز باید تلاش بیشتری کرد تا بتوانیم نتایج خیلی بهتری کسب کنیم اما در مقایسه با گذشته که در رقابت‌هایی با سطح پایین دختران تکواندوکار با توان فنی بالا نتیجه را واگذار می‌کردند اکنون در جایگاه خوبی قرار دارند؛ با این روند رو به رشدی که داشتند با خودباوری میتوانند موفق باشند. بچه‌ها با مدال‌های کیمیا به این مهم ایمان آوردند که میتوانند جز بهترین‌ها دنیا باشند. امیدوارم بتوانیم نماینده خوبی برای ایران در این رویداد ورزشی بزرگ باشیم و با بالا بردن پرچم کشور قدرت ایرانیان را به رخ کشورهای قاره کهن کشیده و در تکواندو بانوان تاریخی نو را رقم بزنیم.
امثال كيميا خودشان را فراموش مي‌كنند
جمشيد مظاهري/ دبير انجمن تكواندوكاران خارج از كشور
ايران پتانسيل بالايي دارد و گذشته از آن مربيان خوبي داريم كه مي‌توانند شاگردان توانمندي را پرورش دهند. تكواندوكاران ايراني انگيزه بالايي براي حضور در مسابقات دارند و براي بالا بردن پرچم كشورمان مي‌جنگند. يكي از درخشان‌ترين تكواندوكاران ايراني كه در سال‌هاي اخير عملكرد ايده‌آلي داشته، كيميا عليزاده است. ملي‌پوش ايراني تكواندوي بانوان اما دچار يك مشكل بزرگ شد و پس از آن روزهاي افت خود را آغاز كرد. او پس از مصدوميت نتوانست آمادگي جسماني كافي را كسب كند و در نهايت به دليل پارگي رباط صليبي كنار رفت؛ درحالي‌كه گفته مي‌شود در طول يك‌سال گذشته نيز رفتارهاي حرفه‌اي نداشت و حذف شد اما چرا اين اتفاق افتاد؟ يكي از اصلي‌ترين مشكلات ورزشكاران ايراني اين است كه بسيار زود خودشان را فراموش مي‌كنند. در واقع آن‌قدر تيتر روزنامه‌ها مي‌شوند كه فراموش مي كنند آمادگي جسماني خود را حفظ كنند و بي‌مورد به خود فشار مي‌آورند تا بتوانند دوباره در جرايد باشند. بنابراين اين فشار در نهايت باعث فرسودگي آن‌ها شده و دوران حرفه‌اي‌شان را نابود مي‌كند. مورد ديگر اين است كه وقتي يك ورزشكار ايراني بيش از سايرين مطرح مي‌شود، چيزي ندارند كه راضي‌ترشان كند. در واقع به سقف آرزوهاي‌شان رسيده‌اند و انگيزه ندارند كه دوباره پيشرفت كنند.
در اين مورد نقش مربي‌ها بسيار مهم است، يك ورزشكار براي آنكه انگيزه داشته باشد بايد هر روز تكنيك‌هاي مختلفي را ياد بگيرد اما در ايران به طور عمده ورزشكاران تكنيك‌هاي ثابتي را با استفاده از پاي جلوي خود استفاده مي‌كنند و تكرار اين فنون باعث بي‌انگيزگي مي‌شود. كيميا عليزاده قد بلندي و پاي نرمي داشت كه مي‌توانست از اين وضعيت جسماني استفاده بهتري كند اما متاسفانه اشتباهاتي كه داشت، باعث افت او شد. در خبرها از قول مربي كيميا عليزاده مي‌خواندم كه او به دليل آنكه يك‌سال از دنياي حرفه‌اي دور بود و زندگي عادي را تجربه كرد، نتوانست دوباره به ورزش حرفه‌اي بازگردد. در اين باره ذكر چند نكته بسيار مهم است اول اينكه يك ورزشكار وقتي سرشناس مي‌شود و پول مناسبي كسب مي‌كند، لزومي به فشار وارد كردن به خود نمي‌بيند. مورد ديگر اين است كه انسان‌ها هميشه راحت‌طلبي را دوست دارند و افرادي موفق مي‌شوند كه سخت‌كوش باشند. وقتي يك ورزشكار درآمد مناسبي كسب مي‌كند، انگيزه تلاش كردن را از دست مي دهد و همين موضوع باعث مي‌شود افت كند. ورزشكاران ايراني از زندگي خود لذت نمي‌برند و مدام تمرين مي‌كنند، وقتي استراحت مي‌كنند زندگي افراد عادي را تجربه مي‌كنند و متوجه مي‌شوند پول همه چيز نيست و آن‌ها مي‌توانند بدون آنكه هر روز تمرينات سختي را پشت سر بگذارند، زندگي كنند. در خارج از كشور، ورزشكاران فقط پنج روز در هفته و روزانه دو الي سه ساعت تمرين مي‌كنند اما در ايران ورزشكاران به اردو مي‌روند و يك‌سال هر روز تمرين مي‌كنند؛ در نتيجه هيچ استراحتي ندارند. حال چرا با اين وضعيت نتيجه مي‌گيريم؟ زيرا حريف‌هاي آن‌ها قدرتمند نيستند يا پتانسيل خوبي در تكواندوكاران رقيب ايران وجود ندارد، من به عنوان يك ايراني همواره دوست دارم پرچم كشورم برافراشته شود اما وقتي مبارزات را مي‌بينم همواره ناراحت مي‌شوم كه چرا هميشه دفاع مي‌كنيم؟ چرا تنوع تاكتيكي نداريم؟ من تمام مسابقات را آناليز مي‌كنم و اين موضوع برايم دردآور است. موضوع ديگر اين است كه برخي از افراد در خارج از كشور حضور دارند كه عاشق ايران هستند اما اجازه كار به آن‌ها داده نمي‌شود.
اشتباه مسئولان در ماجراي كيميا
هادي ساعي/ پيشكسوت تكواندو
ورزشکاران همیشه در معرض این آسیب دیدگی ها هستند و اغلب آن‌ها نيز مصدومیت‌های کهنه ای دارند. اگر این آسیب دیدگی ها خوب ترمیم نشود، در یک فشار و حادثه دوباره خودش را نشان می دهد و باعث می شود ورزشکار مدت زیادی از ورزش دور باشد. مصدومیت کیمیا علیزاده نيز فکر می‌کنم به واسطه همان آسیب دیدگی هاي قبلی رخ داده است. او باید کمی به خودش وقت می داد چون سال گذشته عمل جراحی انجام داده بود. شاید طبیعی است که یک ورزشکار دوست دارد در یک رویداد مهم مثل بازی های آسیایی حضور داشته باشد؛ حتی اگر مصدومیتش به صورت کامل برطرف نشده باشد. این اتفاق اما در نهایت باعث می شود آن ورزشکار چند رویداد را از دست بدهد. باید تدبیر، صبر و حوصله بیشتری به خرج داده می شد. خود ورزشکار بهتر از همه خودش میزان آمادگی‌اش را می‌داند. البته مسئولان هم نباید در هر شرایطی و به هر شکلی به فکر این باشند که مدال کسب شود. نمی توان فقط خود کیمیا علیزاده را در این ماجرا مقصر دانست. تیم پزشک و فیزیوتراپ دارد. آن‌ها می توانستند این ورزشکار را راهنمایی کنند و حتی از بازگشت زودهنگامش جلوگیری کنند. البته شاید هم تذکر داده باشند و ما نمی دانیم. اینکه روی ورزشکار فشار بگذاریم و بگوییم باید زودتر برگردی، درست نیست. این حرف ها باعث می‌شود ورزشکار فشار مضاعفی به خودش بیاورد و در این مورد هم روی کیمیا علیزاده به خاطر کم تجربگی‌اش چنین حرف هایی تاثیرگذار است. اینکه در فاصله چند روز تا آغاز مسابقه در تمرینات چنین اتفاقی رخ داده، خیلی هم غیرطبیعی نیست. در این فاز تمرینات روی کارهای سرعتی می رود. این پارگی رباط پیش زمینه داشته و همان مصدومیت های قبلی بوده است چون اگر ورزشکار از نظر جسمانی آماده باشد، کمتر آسیب می بیند. در ضمن دوره بدنسازی بعد از مصدومیت نيز بسیار مهم است. اگر این دوره به درستی طی می شد، عضلات قوی‌تر بود. یکی از وظایف کمیته ملی المپیک و کمیسیون ورزشکاران این است که چنین ورزشکارانی را پشتیبانی کنیم. ما سعی می کنیم بهترین امکانات را برای بازگشت به موقع و اصولی کیمیا علیزاده در اختیارش بگذاریم. به هر حال باید از داشته های خود خوب مراقبت کنیم. ما ورزشکار در این سطح و با این قابلیت ها کم داریم. حفظ و نگهداری از آن‌ها یک هنر است که باید فدراسیون داشته باشد. به هر ترتيب اميدوارم كيميا عليزاده بتواند دوباره به ورزش قهرماني بازگردد و همچون گذشته براي كشورمان افتخارآفريني كند. او وظيفه مهمي را بر دوش دارد و بايد براي افزايش روحيه بانوان تكواندوكار بجنگد. كيميا در حال حاضر يكي از پيشروان تكواندوي بانوان است و نبايد به سادگي كنار بكشد من فكر مي‌كنم رسانه‌ها و پيشكسوتان وظيفه دارند با حمايت از كيميا عليزاده زمينه بازگشت او را به دنياي قهرماني فراهم كنند. اميدوارم فدراسيون تكواندو نيز در اين زمينه عملكرد بهتري داشته باشد و اجازه از دست رفتن ستاره‌هاي تكواندو را ندهد. به هر ترتيب براي كيميا عليزاده و جانشين او در بازي‌هاي آسيايي آرزوي موفقيت دارم.
دنیای قهرمانی، دنیای سختی است
بیژن مقانلو/ سرمربی پیشین تیم ملی تکواندو
برای تیم ملی ایران که به جاکارتا اعزام شد، آرزوی موفقیت می‌کنم. به هرحال همه این عزیزان عضوی از خانواده تکواندو هستند. این خانواده همیشه در بازی‌های آسیایی موفق بوده و امیدوارم در این دوره نیز به موفقیت چشمگیر برسد. تکواندوکاران ما پتانسیل این را دارند که به مدال های رنگارنگی چه در بخش مردان و چه در بخش بانوان دست پیدا کنند. با توجه به تمرینات و اردوهایی که پشت سرگذاشتند، همه ما امیدواریم این اتفاق بیفتد و مانند همیشه جامعه ورزش را خوشحال کنند. اتفاق مهمی که برای تیم ملی رخ داد، حضور ملیکا میرحسینی به جای کیمیا علیزاده بود. شاید این تصور وجود داشته باشد که ممکن است عملکرد تیم ملی به واسطه این تغییر کمی افت کند. به هرحال علیزاده نفر با تجربه ای بود اما معتقدم مسئولان تیم از اوضاع وشرایط تمام تکواندوکاران به خوبی مطلع هستند و با این حساب نفری که جایگزین نفر آسیب دیده شد، بدون شک به صلاح تیم بوده است. امیدواریم که میرحسینی بتواند در بازی های آسیایی بهترین عملکردش را به نمایش بگذارد و آنچه را که کادرفنی از او می خواهد، اجرا کند تا نتیجه و مقام خوبی برای تیم ملی ایران به دست بیاید. موضوع مهمی که می توان به آن اشاره کرد، موضوع خداحافظی علیزاده به خاطر مصدومیت به وجود آمده است. اینکه او خداحافظی کرده، نظر خودش است و تصمیم هرکسی به خودش مربوط است اما باید بگویم که دنیای قهرمانی، خیلی سخت است. یک ورزشکار همیشه در معرض آسیب دیدگی قرار دارد و این مساله در اختیار خودش نیست. خیلی از ورزشکاران و ستاره ها به خاطر آسیب دیدگی مجبور به کناره گیری می‌شوند و همین مساله است که دنیای ورزش قهرمانی را متفاوت می کند. شاید گفته شود که بهتر بود علیزاده خداحافظی نمی کرد و روند درمانی را پیگیری می‌کرد تا مصدومیتش رفع شود و دوباره در میادین به مبارزه و مسابقه بپردازد اما همان‌طور که گفتم، نظر شخصی هر ورزشکاری از همه اظهار نظرها مهم‌تر است. هر ورزشکاری بهتر از سایرین می تواند خودش را آنالیز کند. ممکن است یک ورزشکار در 35 سالگی خداحافظی کند و ممکن است ورزشکار دیگری در 25 سالگی یا حتی 20سالگی از ورزش قهرمانی جدا شود. هروزشکار خودش را بهتر می شناسد. بدون شک علیزاده در این تصمیم گیری و اعلام آن، با مربیانش مشورت گرفته است. به هرحال برای او در هرکجا که هست آرزوی موفقیت دارم. او از بانوان پرافتخار ورزش کشورمان است. من امیدوارم خداحافظی او قطعی باشد. امیدوارم بتواند هرچه سریع‌تر از مصدومیت رهایی پیدا کند و سلامتی خودش را به دست بیاورد تا دوباره او را در لباس تیم ملی ببینیم.
فرصت های زیادی برای کیمیا وجود دارد
آرش فرهادیان/ مدیر تیم های ملی تکواندو
من نمی‌توانم در مورد مسائل فنی و جایگزینی ملیکا میرحسینی، صحبت خاصی داشته باشم اما در وضعیت مورد کیمیا علیزاده باید بگویم که آسیب دیدگی جزو لاینفک ورزش است و در تکواندو نیز این مساله امری بدیهی است. در همین مسابقات گرند پری محمد کاظمی دستش شکست یا زانوی آرمین هادی پور در نیمه نهایی آسیب دید و نتوانست در مسابقه فینال بازی کند. بازیکنان خارجی نیز دچار آسیب دیدگی شدند. آسیب دیدگی یک اتفاق طبیعی است و کسی هم خودش را از روی عمد دچار آسیب دیدگی نمی کند. کیمیا علیزاده یک استعداد در تکواندو بود. شاید اکنون عده ای بگویند باید بیشتر از او مراقبت می‌شد. این حرف مانند این است که فردی خدای ناکرده تصادف کند و به خانه برود و خانواده‌اش او را شماتت کنند که چرا تصادف کرده ای! بدون شک هیچ کس دلش نمی خواهد به خودش آسیب بزند. از علیزاده به خوبی مراقبت شد. چه از نظر فنی و چه از نظر مدیریتی به طور کامل از او مراقبت کردیم. نه تنها علیزاده بلکه در مورد تمام نفرات تیم ملی این نگاه را داریم اما به هرحال تکواندو یک ورزش رزمی است و پر از برخورد و درگیری. ممکن است در این تمرینات برای هر ورزشکار و قهرمانی اتفاق ناخوشایند پیش بیاید. احمد ابوغوش که قهرمان المپیک بود و مدال طلا داشت، باید برای اردن در بازی های آسیایی مسابقه می داد اما در تمرینات هنگامی که مشغول میت زدن بود، گردنش برگشت و فیلم این اتفاق نیز در همه جا هست. با پزشک تیم اردن در مسکو صحبت می کردم، به من گفت شانس نداشتیم و اتفاق بدی برای ما افتاد. پس ببینید آسیب دیدگی برای هرکسی حتی آن‌کسی که قهرمان المپیک شده نیز ممکن است به وجود بیاید. ما نیز از آسیب‌دیدگی کیمیاعلیزاده خیلی ناراحت شدیم. او از بخت‌های مسلم ما برای کسب مدال طلا در بازی های آسیایی بود و اینکه اکنون در تیم ملی نیست، برای ما بسیار ناراحت‌کننده است اما متاسفانه شرایطی که پیش آمد، اجازه نداد تا او را در جاکارتا داشته باشیم. مساله دیگر اینکه گفته می شود او از تکواندو محو شد را درست نمی‌دانم. شاید گفته شود دوران ملی او تمام شد و اورا دیگر نخواهیم دید. چرا باید چنین چیزی مطرح شود؟ مصدومیت او برطرف می شود و به امید خدا پس از بازی های آسیایی و بازگشت تیم ملی به ایران، با حمایت و مساعدت مسئولین فدراسیون به خصوص بخش بانوان زمینه بازگشت کیمیاعلیزاده فراهم خواهد شد. بدون شک با تلاش و پیگیری پزشکان او از بند مصدومیت هایی نجات پیدا می کند و می تواند دوباره در عرصه های بین المللی برای کشورمان افتخار‌آفرینی کند. خداحافظی او ازدنیای حرفه ای را درست نمی دانم. او هنوز جوان است و راه زیادی پیش رو دارد. فرصت های زیادی برای کسب افتخار برای کیمیا وجود دارد و امیدوارم هرچه زودتر و با سلامتی کامل دوباره او را در مسابقات ببینیم.