جستجو
رویداد ایران > رویداد > سیاسی > سپهبد رستم سورِن‌پَهلَو؛ دلاور تاریخ‌ساز ایرانی که به یک افسانه تبدیل شد

سپهبد رستم سورِن‌پَهلَو؛ دلاور تاریخ‌ساز ایرانی که به یک افسانه تبدیل شد

سپهبد رُستم سورن‌پهلَو که در منابع تاریخی غربی او را به نام خاندانش «سورن» یا «سورنا» نامیده‌اند، در اوایل قرن اول پیش از میلاد متولد شد؛ او یکی از برجسته‌ترین فرماندهان نظامی تاریخ ایران باستان بود که دربارۀ شکوه و عظمت و قدرتش حتی مورخان غیرایرانی نیز فراوان سخن گفته‌اند.

پلوتارک مورخ مشهور رومی سپهبد رستم سورن‌پهلَو را این‌گونه توصیف می‌کند: «سورن بلندقدترین و خوش‌قیافه‌ترین مرد [در میان ایرانیان]بود؛ او فردی عادی نبود؛ از نظر ثروت، خاندان و شهرت، دومین شخص در پادشاهی بود و در شجاعت و دلاوری، نخستین. از نظر قامت و زیبایی بدنی، هیچ‌کس شبیه او نبود. زمانی که سفر می‌کرد، هزار شتر برای حمل بارهایش، دویست ارابه برای همسرانش و هزار مرد مسلح به‌عنوان محافظ همراه داشت، به‌علاوه تعداد زیادی سرباز سبک‌اسلحه و دست‌کم ده هزار سوارکار از خدمتگزاران و همراهانش بودند».

به گزارش فرادید، آنطور که پلوتارک نقل می‌کند، خاندان سورن از دیرباز این افتخار را داشتند که تاجگذاری پادشاهان اشکانی به دست ایشان انجام شود. پلوتارک همچنین نقل می‌کند که در زمان تصرف شهر سلوکیه، سورن «اولین کسی بود که از دیوار‌های شهر بالا رفت و مدافعان روی دیوار را شکست داد؛ و با وجود این که در آن زمان بیش از سی سال نداشت، به خاطر خرد و تیزهوشی‌اش بسیار شهرت داشت».

اما مهم‌ترین رویداد زندگی سپهبد رستم سورن‌پَهلَو، پیروزی او در نبرد سرنوشت‌ساز حران (Carrhae) علیه نیرو‌های متجاوز رومی بود که توسط مارکوس لیکینیوس کراسوس رهبری می‌شدند. دلاوری و تدبیر سپهبد سورن در آن میدان قطعاً از مشهورترین و افتخارآمیزترین رویداد‌های دوران اشکانی بود.

تندیس باستانی از یک سوار کماندار اشکانی

اما در شهر حران، منابع کافی برای یک محاصره طولانی وجود نداشت و همچنین هیچ امیدی به نیرو‌های کمکی از خارج نبود، زیرا کراسوس تمامی نیرو‌های رومی در شرق را در ارتش خود متمرکز کرده بود. بنابراین، فرمانده رومی تصمیم گرفت در شب دوم از شهر خارج شود و به پناهگاه تپه‌های ارمنستان برسد. اما راهنمای او، آندرومکوس، که طرفدار اشکانیان بود و پس از شکست رومیان به فرمانداری حران منصوب شد، عمداً رومیان را در تاریکی به بیراهه کشاند، به‌طوری که با طلوع آفتاب آنها بیش از یک مایل از پناهگاه تپه‌ها فاصله داشتند.

با طلوع خورشید، کراسوس و نیروهایش یک برآمدگی متصل به رشته‌کوه اصلی را اشغال کردند. زمانی که تحت حمله قرار گرفتند، اکتاووس و افرادش از ارتفاعات پایین آمدند تا به آنها کمک کنند. در این لحظه، سورنا پیش‌روی کرد و در درگیری‌ای که پیش آمد، تمام رومیانی که همراه کراسوس بودند کشته شدند و خود او نیز به احتمال زیاد به اسارت درآمد؛ گرچه برخی نیز گفته‌اند که او در همان میدان نبرد از پا درآمد. گفته می‌شود که از کل نیرو‌های رومی بیست هزار نفر کشته و ده هزار نفر اسیر شدند. این‌گونه بود که کارزار فاجعه‌بار روم در حران به پایان رسید و رود فرات به‌عنوان مرز مشخص بین دو امپراتوری تثبیت شد.

شکست رومیان، ایران را به عنوان یک قدرت نظامی برتر از روم به اثبات رساند و احیای امپراتوری ایران به‌عنوان یک ملت متحد را تضمین کرد؛ این اتحاد و افتخاری بود که پس از شکست هخامنشیان از اسکندر، ایرانیان سخت به آن نیازمند بودند.

مرگ سورن

با این حال، این پیروزی برای سپهبد سورن نیز چندان فرجام نیکویی نداشت. شاهنشاه اُرُد دوم، ظاهراً به دلیل حسادت به موفقیت سورن و ترس از دست‌اندازی او به تاج و تخت، دستور قتل او را صادر کرد و به این شکل ایران را از یک فرمانده نظامی کاریزماتیک و نیرومند محروم ساخت. این پایان کار مردی بود که با پیروزی خود بر رومیان، نقطه عطفی در تاریخ نظامی دنیای باستان را رقم زده بود و بار دیگر ایران را به یک قدرت برتر جهانی تبدیل کرده بود.

منبع: fararu-786352

برچسب ها
نسخه اصل مطلب