چرا در این صخره یک «چهره» می‌بینیم؟
فرادید| چرا بعضی اوقات که به یک منظرۀ طبیعی یا حتی به یک شیء مصنوعی (مثلا یک پریز برق) نگاه می‌کنیم، آن را به صورت چهرۀ یک انسان یا یک تصویر آشنای دیگر تصور می‌کنیم؟
به گزارش فرادید؛ این حالتی است که روانشناسان آن را «پاریدولیا» (pareidolia) می‌نامند. پاریدولیا به حالتی اشاره دارد که انسان‌ها در اطلاعات کاملاً تصادفی الگوهایی آشنا را تشخیص می‌دهند. به زبان ساده، این یعنی مغز شما سعی می‌کند از چیزهای نامنظم و تصادفی، شکل‌های آشنا بسازد و مثلا در شکل تصادفی یک صخره، شکل آشنای یک چهره را ببیند.
در گذشته، برخی روانشناسان تصور می‌کردند که پاریدولیا اگر زیاد اتفاق بیافتد نشان‌دهنده ضعف قضاوت یا حتی در شرایط افراطی نشانه‌ای از جنون است. در واقع تحقیقات هم نشان داده‌اند که افرادی با قابلیت زیاد برای پاریدولیا، تمایل بیشتری هم به پذیرش نظریات توطئه و سناریوهای عجیب و اثبات نشده درباره وقایع مختلف دارند.
اما در سال‌های اخیر، دیدگاه جدیدی نیز به وجود آمده که بر اساس تحقیقات انجام شده، پاریدولیا را با «خلاقیت» مرتبط می‌کند. آزمون‌ها نشان داده‌اند که کسانی که تمایل بیشتری به دیدن الگوها و تصاویر معنادار در محیط‌های تصادفی مثل ابرها یا سنگ‌ها دارند، در آزمون‌های خلاقیت نیز بهتر عمل می‌کنند. به عنوان مثال، این افراد در یافتن استفاده‌های جدید برای اشیای معمولی موفق‌تر هستند.
منبع: faradeed-208347