مهمترین علل زانوی پرانتزی چیست؟
یک دکترای تربیت بدنی گفت: در عارضه زانوی پرانتزی، نمایی شبیه کمان یا پرانتز در زانو ایجاد می‌شود.
مصطفی بهرامی در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: زانوی پرانتزی یکی از انواع تغییر شکل‌های زاویه‌دار زانو است که در آن کندیل داخلی ران از همدیگر دور می‌شوند و نمایی شبیه کمان یا پرانتز در زانو ایجاد می‌شود.
وی ادامه داد: چاق بودن بچه، زود راه رفتن بچه، راشیتیسم، شکستگی‌ها(به ویژه در نزدیکی سطوح مفصلی)، استفاده از پوشک زیاد برای بچه، چرخش پا به داخل، پارگی لیگامان جانبی خارجی زانو، کوتاهی عضلات همسترینگ داخل(نیمه غشایی و نیمه تاندویی) و ضعف عضله همسترینگ خارجی از مهمترین علل این عارضه هستند.
بهرامی اضافه کرد: وارد آمدن فشار بر سطح مفصل داخلی زانو(ایجاد درد)، کشش بافت‌های نرم در قسمت خارجی زانو، تغییرات فرسایش زودرس، ایجاد تغییر شکل در پا، ایجاد ظاهر ناخوشایند برای پاها در مراحل پیشرفته و ناتوانی در راه رفتن در مراحل پیشرفته ازجمله مهمترین عوارض پای پرانتزی هستند.
این دکترای تربیت بدنی در خصوص تشخیص این عارضه اظهار کرد: فرد طاقباز می‌خوابد، دو پا کنار هم قرار داده می‌شود و فاصله دو کندیل داخلی ران اندازه‌گیری می‌شود و باتوجه به فاصله این دو کندیل می‌توان همانند زانوی ضربدری درجاتی برای تغییر شکل درنظر گرفت.
وی تصریح کرد: درجه یک؛ فاصله بین دو کندیل داخلی ران تا ۲.۵ سانتی‌متر باشد، دورجه دو؛ این فاصله بین ۵-۲.۵ سانتی‌متر باشد، درجه سوم؛ فاصله بین کندیل داخلی ران ۷.۵-۵ سانتی‌متر باشد و در درجه چهارم؛ فاصله بین دو کندیل داخلی ران بیشتر از ۷.۵ سانتی‌متر است.
بهرامی افزود: اگر میزان فاصله کم باشد، تغییر شکل قابل اغماض خواهد بود.
وی ادامه داد: چاق بودن بچه، زود راه رفتن بچه، راشیتیسم، شکستگی‌ها(به ویژه در نزدیکی سطوح مفصلی)، استفاده از پوشک زیاد برای بچه، چرخش پا به داخل، پارگی لیگامان جانبی خارجی زانو، کوتاهی عضلات همسترینگ داخل(نیمه غشایی و نیمه تاندویی) و ضعف عضله همسترینگ خارجی از مهمترین علل این عارضه هستند.
بهرامی اضافه کرد: وارد آمدن فشار بر سطح مفصل داخلی زانو(ایجاد درد)، کشش بافت‌های نرم در قسمت خارجی زانو، تغییرات فرسایش زودرس، ایجاد تغییر شکل در پا، ایجاد ظاهر ناخوشایند برای پاها در مراحل پیشرفته و ناتوانی در راه رفتن در مراحل پیشرفته ازجمله مهمترین عوارض پای پرانتزی هستند.
این دکترای تربیت بدنی در خصوص تشخیص این عارضه اظهار کرد: فرد طاقباز می‌خوابد، دو پا کنار هم قرار داده می‌شود و فاصله دو کندیل داخلی ران اندازه‌گیری می‌شود و باتوجه به فاصله این دو کندیل می‌توان همانند زانوی ضربدری درجاتی برای تغییر شکل درنظر گرفت.
وی تصریح کرد: درجه یک؛ فاصله بین دو کندیل داخلی ران تا ۲.۵ سانتی‌متر باشد، دورجه دو؛ این فاصله بین ۵-۲.۵ سانتی‌متر باشد، درجه سوم؛ فاصله بین کندیل داخلی ران ۷.۵-۵ سانتی‌متر باشد و در درجه چهارم؛ فاصله بین دو کندیل داخلی ران بیشتر از ۷.۵ سانتی‌متر است.
بهرامی افزود: اگر میزان فاصله کم باشد، تغییر شکل قابل اغماض خواهد بود.