آیا پای طاقدیسی داریم؟
یک دکترای تربیت بدنی گفت: زیاد بودن قوس پا از حالت طبیعی بیشتر از صافی کف پا می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
مصطفی بهرامی اظهار کرد: پای طاقدیسی(کف پای گود) تغییر شکلی بوده که در آن ارتفاع قوس طولی پا افزایش پیدا کرده است. این ناهنجاری در نقطه مقابل صافی کف پا قرار می‌گیرد.
وی ادامه داد: بسیاری از والدین قوس زیاد پا را مطلوب می‌دانند ولی زیاد بودن قوس پا از حالت طبیعی بیشتر از صافی کف پا می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
بهرامی با اشاره به علل ایجادکننده پای طاقدیسی در سنین مختلف، اضافه کرد: در نوزادان اغلب به علت عدم تعادل عضلانی و اختلالات عصبی(بیماری‌های عصبی) ایجاد می‌شود و در کودکان به علت فلج اطفال، فلج مغزی و لاغر شدن عضلات قسمت خارجی ساق(نازک نی) اتفاق می‌افتد.
این دکترای تربیت بدنی افزود: در نوجوانان چرخش پاشنه پا به داخل معمولاً علت عمده این عارضه است.
وی با بیان اینکه بیماری‌های عضلانی و عصبی در بروز پای طاقدیسی دخیل هستند، تصریح کرد: در ایجاد این عارضه عوامل متعددی دخالت دارند ازجمله عدم توازن بین عضله درشت نی قدامی ضعیف و نازک‌نی طویل قوی، ضعف عضله نازک نی کوتاه به تنهایی، فعالیت بیش از حد عضلات پایی، فلج عضله سه سر ساقی، کوتاهی عضلات خم‌کننده انگشتان، کوتاهی عضلات پایی، عوامل ارثی و نوع ناشناخته مه بیشتر در سنین 8 تا 10 سالگی دیده می‌شود.
بهرامی در خصوص علائم این عارضه اظهار کرد: در نوع ساده این تغییر شکل خمیدگی کف پا در قدام دو قسمت داخلی و جانبی پا به یک اندازه است و پاشنه در وضعیت بینابینی پا مختصر چرخیده به داخل قرار می‌گیرد. قوس‌های طولی هر دو افزایش می‌یابند و قوس‌های عرضی از بین می‌رود. درد ممکن است در انتهای استخوان‌های کف پایی ظاهر شود. وتر عضلات بازکننده انگشتان در پشت پا زیر پوست برجسته می‌شوند. پاشنه کمی به داخل چرخیده است. مفاصل کف پایی- انگشتی بیش از حد باز می‌شوند. بندهای انتهایی و میانی انگشتان در حالت خمیده قرار می‌گیرد.
وی بیان کرد: زیاد بودن قوس طولی، خم بودن انگشتان، برجسته شدن سر دیستال استخوان‌های کف پایی، ضخیم شدن پوست استخوان‌های کف پایی، تمیز و نازک بودن پوست پایین سر استخوان‌های کف پایی و پاشنه و اثر کف پا روی زمین به طوری که فرد پای خود را روی سطحی قرار می‌دهد و وزن‌اندازی می‌کند و سپس پای خود را برمی‌دارد در صورتی که سطح مربوط به قوس طولی داخلی افزایش پیدا کرده باشد می‌توان گفت که فرد دارای پای طاقدیسی است.
وی ادامه داد: بسیاری از والدین قوس زیاد پا را مطلوب می‌دانند ولی زیاد بودن قوس پا از حالت طبیعی بیشتر از صافی کف پا می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
بهرامی با اشاره به علل ایجادکننده پای طاقدیسی در سنین مختلف، اضافه کرد: در نوزادان اغلب به علت عدم تعادل عضلانی و اختلالات عصبی(بیماری‌های عصبی) ایجاد می‌شود و در کودکان به علت فلج اطفال، فلج مغزی و لاغر شدن عضلات قسمت خارجی ساق(نازک نی) اتفاق می‌افتد.
این دکترای تربیت بدنی افزود: در نوجوانان چرخش پاشنه پا به داخل معمولاً علت عمده این عارضه است.
وی با بیان اینکه بیماری‌های عضلانی و عصبی در بروز پای طاقدیسی دخیل هستند، تصریح کرد: در ایجاد این عارضه عوامل متعددی دخالت دارند ازجمله عدم توازن بین عضله درشت نی قدامی ضعیف و نازک‌نی طویل قوی، ضعف عضله نازک نی کوتاه به تنهایی، فعالیت بیش از حد عضلات پایی، فلج عضله سه سر ساقی، کوتاهی عضلات خم‌کننده انگشتان، کوتاهی عضلات پایی، عوامل ارثی و نوع ناشناخته مه بیشتر در سنین 8 تا 10 سالگی دیده می‌شود.
بهرامی در خصوص علائم این عارضه اظهار کرد: در نوع ساده این تغییر شکل خمیدگی کف پا در قدام دو قسمت داخلی و جانبی پا به یک اندازه است و پاشنه در وضعیت بینابینی پا مختصر چرخیده به داخل قرار می‌گیرد. قوس‌های طولی هر دو افزایش می‌یابند و قوس‌های عرضی از بین می‌رود. درد ممکن است در انتهای استخوان‌های کف پایی ظاهر شود. وتر عضلات بازکننده انگشتان در پشت پا زیر پوست برجسته می‌شوند. پاشنه کمی به داخل چرخیده است. مفاصل کف پایی- انگشتی بیش از حد باز می‌شوند. بندهای انتهایی و میانی انگشتان در حالت خمیده قرار می‌گیرد.
وی بیان کرد: زیاد بودن قوس طولی، خم بودن انگشتان، برجسته شدن سر دیستال استخوان‌های کف پایی، ضخیم شدن پوست استخوان‌های کف پایی، تمیز و نازک بودن پوست پایین سر استخوان‌های کف پایی و پاشنه و اثر کف پا روی زمین به طوری که فرد پای خود را روی سطحی قرار می‌دهد و وزن‌اندازی می‌کند و سپس پای خود را برمی‌دارد در صورتی که سطح مربوط به قوس طولی داخلی افزایش پیدا کرده باشد می‌توان گفت که فرد دارای پای طاقدیسی است.