تولد جنگنده افسانه‌ای روسیه با یک گاف بزرگ

آنچه کمتر شناخته شده است این است که بریتانیایی‌ها در دوران جنگ جهانی در فناوری جت در جهان پیشگام بودند. وقتی جنگ به پایان رسید، فقط آلمانی‌ها و بریتانیایی‌ها بودند که موتور جت را در نبرد به کار گرفته بودند (آمریکایی‌ها و ژاپنی‌ها نزدیک بودند، اما موفق به انجام این کار نشدند). از بین قدرت‌های بزرگ، شوروی عقب ماندگی قابل توجهی نسبت به بقیه داشت.

به گزارش روزیاتو، ارتش سرخ دانشمندان آلمانی، تأسیسات تحقیقاتی و نمونه‌های اولیه توربوجت مانند Jumo ۰۰۴ و BMW ۰۰۳ (طراحی شده برای جت‌های جنگنده Me-۲۶۲ و He-۱۶۲) را با خود به خاک شوروی برد. سپس روس‌ها برای ساخت یک جت از روی موتور‌های آلمانی دست به کار شدند.

در سال ۱۹۴۶، یک سال پس از جنگ جهانی دوم، آن‌ها Yak-۱۵ را با موتور Jumo و MiG-۹ را با موتور BMW را توسعه دادند (دومی سریعتر بود). اما برخلاف تصور بسیاری، توربوجت‌های آلمانی از عمر بسیار کوتاهی رنج می‌بردند و نمی‌توانستند نیروی رانش مورد نیاز برای جت‌های جنگنده نسل بعدی را تولید کنند.

یک اشتباه باورنکردنی از جانب بریتانیایی

مهندسان شوروی اعلام کردند که برای توسعه جنگنده‌های نسل جدید، به دستیابی به توربوجت‌های پیشرفته‌تر کمپرسور جریان گریز از مرکزی Nene بریتانیایی ساخت رولز رویس نیاز دارند (که می‌توانست ۵۰۰۰ پوند نیروی پیشرانه تولید کند). به ادعای نشنال اینترست، گفته می‌شود که ژوزف استالین به این درخواست پاسخ داده بود: “کدام احمقی اسرار خود را به ما می‌فروشد؟”

یک طراح نظامی اهل شوروی به نام ویکتور کیلموف در سال ۱۹۴۶ به بریتانیا سفر کرد و انگلیسی‌ها به طرز باورنکردنی موافقت کردند که موتور‌های جت پیشرفته خود را به شوروی بفروشند، به شرطی که از آن‌ها کپی نکنند یا از آن‌ها برای اهداف نظامی استفاده نکنند. شوروی موافقت کرده و بلافاصله مهندسی معکوس ده‌ها موتور Nene فروخته شده به اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های ۱۹۴۶ و ۱۹۴۷ را آغاز کرد.