اولین حکم ظفرقندی در وزارت بهداشت/ مشکلات پرستاران حل و وعده‌های وزیر بهداشت دولت جدید محقق می‌شود؟

به گزارش شبکه شرق، «محمدرضا ظفرقندی» وزیر بهداشت، با صدور حکمی، مدیرکل حوزه وزارتی وزارت بهداشت را منصوب کرد.

بر اساس حکم «محمدرضا ظفرقندی» وزیر بهداشت، «خسرو صادق‌نیت»، به عنوان مدیرکل حوزه وزارتی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی منصوب شد.

«خسرو صادق‌نیت»، متولد ۱۳۴۳ است و تخصص خود در طب کار را سال ۱۳۸۰ از دانشگاه علوم پزشکی تهران اخذ کرده است.

برخی از سوابق اجرایی «خسرو صادق‌نیت» مدیرکل حوزه وزارتی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی  به شرح زیر است:

*رئیس بیمارستان حکیم دانشگاه علوم پزشکی تهران از سال ۱۴۰۱

*رئیس مجتمع بیمارستانی امام خمینی‌(ره) از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰

*مدیرکل مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت از سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۶

*رئیس بیمارستان بهارلو از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۳

*مدیرکل دفتر ریاست دانشگاه علوم پزشکی تهران دکتر ظفرقندی ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۱

*راه اندازی و رئیس کلینیک اختلالات خواب بیمارستان امام خمینی و بیمارستان بهارلو سال ۱۳۸۴

*رئیس مرکز تحقیقات اختلالات خواب شغلی از سال ۱۳۹۲ تاکنون

*مدیر برنامه فلوشیپ طب خواب در دانشگاه علوم پزشکی تهران از سال ۱۳۹۲ تاکنون

*مسئول کمیته راه‌اندازی فلوشیپ طب خواب دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

*رئیس مرکز تحقیقات اختلالات خواب شغلی و رئیس مرکز تحقیقات اختلالات تنفسی حین خواب

*عضو هیات موسس و رئیس انجمن علمی طب کار ایران.

اولین محک ظفرقندی در وزارت بهداشت

اولین محک جدی وزارت بهداشت دولت چهاردهم را باید در تحقق وعده «محمدرضا ظفرقندی» به پرستاران دانست.

کسب رای اعتماد «محمدرضا ظفرقندی» از مجلس شورای اسلامی برای تصدی وزارت بهداشت، همزمان شد با اعتراضات جامعه پرستاری و از همین رو، انتظار می‌رفت که اگر ظفرقندی بر مسند وزارت بهداشت تکیه بزند، اولویت او، توجه به رفع مشکلات پرستاری باشد و همین گونه هم شد.

جامعه پرستاری همواره در خط مقدم مراقبت از بیماران بستری در بیمارستان‌ها، خانه‌های بهداشت و…، دارد، اما در عین حال هنوز نتوانسته‌اند به خواسته‌های به حق خود برسند. همین نارضایتی از نادیده گرفته شدن آنها در نظام سلامت و تبعیض‌هایی که همواره به حرفه پرستاری روا می‌شود؛ شرایط را برای ادامه خدمت بدون دغدغه پرستاران رقم زده و این موضوع می‌تواند برای نظام سلامت، یک هشدار و زنگ خطر باشد که باید بیش از پیش به جایگاه پرستاری، توجه شود.

قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری که در تابستان ۱۳۸۶ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است، نمونه آشکار و بارز تبعیض علیه جامعه پرستاری است. زیرا، اجرایی شدن این قانون بیش از ۱۴ سال به طول کشید. اما، نکته قابل تأمل، اجرای ناقص قانون بود که صدای اعتراض پرستاران را در آورد.

از سوی دیگر، اضافه‌کاری‌های اجباری همراه با دستمزد تحقیرآمیز برای هر ساعت اضافه کاری، یکی دیگر از دلخوری‌های جامعه پرستاری است که می‌پرسند چرا باید بابت یک ساعت اضافه کاری اجباری، ۲۰ هزار تومان بگیرند. البته این عدد، حداکثر پرداختی بابت یک ساعت اضافه کاری است و گفته می‌شود این عدد بین ۱۲ تا ۲۰ هزار تومان، متغیر است.

کمبود نیروی پرستاری در بخش بالین، مهم‌ترین چالش حوزه پرستاری است که باعث شده شرایط خدمت در بیمارستان‌های دولتی؛ به شدت سخت و طاقت‌فرسا شود. زیرا، یک پرستار مجبور می‌شود از چند بیمار مراقبت کند و همین موضوع می‌تواند درصد خطا در مراقبت‌های پرستاری را افزایش دهد.

آنچه مسلم است، تمامی این مشکلات و معضلات، دست به دست هم داده تا شاید افزایش تقاضا برای مهاجرت پرستاران باشیم. در سال‌های اخیر، کشورهای حاشیه خلیج فارس و برخی کشورهای اروپایی و کانادا، مقصد پرستاران ایرانی شده است که با کوله باری از تجربه راهی این کشورها می‌شوند.

احمد نجاتیان رئیس کل سازمان نظام پرستاری، با عنوان این مطلب که کمبود شدید نیروی پرستاری خیلی بغرنج شده است، گفت: «استخدام‌های جدید کاری برای رفع کمبود نیروی پرستاری ایجاد نکرد. در حال حاضر، پرستاران ما با نصف استاندارد نیروی پرستاری، مشغول خدمت به مردم و بیماران هستند که همین موضوع سبب انجام اضافه کاری‌های اجباری می‌شود.»

نجاتیان با تاکید بر این موضوع که ما نمی‌توانیم خدمت به بیماران را تعطیل کنیم، تصریح کرد: «متاسفانه پرستاران مجبور به اضافه کاری اجباری تا ۱۰۰ ساعت در ماه هستند.»

رئیس کل سازمان نظام پرستاری گفت: «کمبود نیروی پرستاری باعث می‌شود بعضاً یک پرستار از ۸ بیمار مراقبت کند که همین موضوع با آسیب‌هایی برای بیمار و پرستار همراه است.»

حالا و در شرایطی که کابینه دولت چهاردهم تازه شروع به کار کرده است، «محمدرضا ظفرقندی» وزیر بهداشت، این وعده را داده که مشکلات پرستاران ظرف دو هفته حل می‌شود.

بنابراین، حل مشکلات پرستاری را باید اولین محک ظفرقندی در قامت وزیر بهداشت تلقی کرد که اگر با موفقیت به سرانجام برسد؛ در واقع، گام اول را محکم برداشته و می‌توان گفت که او خواهد توانست بر سایر مشکلات و چالش‌های بعدی حوزه سلامت غلبه کند.