کشف لاشۀ کشتی‌های ژاپنی که در حمله به «آلاسکا» غرق شدند
فرادید| باستان‌شناسان زیرآبی لاشه سه کشتی نظامی درگیر در تهاجم ژاپن به جزایر آلوتی آلاسکا در جنگ جهانی دوم را یافته‌اند. مورخان گاهی این درگیری تقریباً نادیده گرفته شده را «نبرد فراموش‌شده» نامیده‌اند.
به گزارش فرادید، لاشه کشتی‌ها شامل دو کشتی باری ژاپنی و یک کشتی آمریکایی به نام اِس‌اِس دِلوود هستند که ماه گذشته طی یک سفر به جزیره آتو در غربی‌ترین نقطه آلیوتی‌ها کشف شدند.
کشتی‌های ژاپنی پس از حمله نیروهای ژاپنی به جزیره در ژوئن ۱۹۴۲، تقریباً شش ماه پس از حمله به پِرل هاربِر، توسط بمب‌های هواپیماهای آمریکایی غرق شدند و کشتی آمریکایی حدود یک ماه پس از شکست حمله ژاپنی‌ها، در جریان تلاش برای تقویت دفاعی جزیره غرق شد.
دومینیک بوش، باستان‌شناس دریایی و یکی از رهبران این پروژه، به لایو سایِنس گفته: «ایده اصلی ژاپنی‌ها، تبدیل آتو به یک ناو هواپیمابر غرق‌نشدنی برای حمله به مکان‌های دیگر آمریکا بود.»
بوش که زمان سفر اکتشافی، دانشجوی دکترا در کارولینای شرقی بود، افزود: «اما وقتی اوضاع در اقیانوس آرام شروع به تغییر کرد، آن‌ها به حکم فرمان امپراتوری از این هدف منصرف شدند و به آن‌ها گفته شد تا زمانی که می‌توانند استقامت کنند و با افتخار بمیرند»
بخشی از بدنه کشتی باری ژاپنی کوتوهیرا مارو که در ژانویه ۱۹۴۳ در حال حمل تدارکات به نیروهای مهاجم ژاپنی در آتو توسط بمب‌های یک هواپیمای جنگی ایالات متحده غرق شد
سیستم سونار پیشرفته از سخت‌افزار جدید و نرم‌افزار پیشرفته برای اسکن گرفتن از بستر دریا در فواصل بیشتر و وضوح بالاتر نسبت به سیستم‌های قبلی استفاده می‌کند
نبرد آتو
آتو و جزیره آلیوتی نزدیک کیسکا تنها بخش‌هایی از آمریکای شمالی بودند که در طول جنگ جهانی دوم توسط دشمن خارجی مورد تهاجم و اشغال قرار گرفتند، اگرچه هواپیماهای جنگی ژاپنی، جزایر آلیوتی دیگر را نیز بمباران کردند. ایالات متحده در واکنش به این حملات، تقریباً یک سال را صرف بمباران ژاپنی‌ها با هواپیماهای جنگی کرد و در نهایت ژاپنی‌ها را با نیرویی متشکل از ۳۵۰۰۰ سرباز آمریکایی و کانادایی بیرون راند.
مراحل پایانی تهاجم شامل نبرد آتو میشد که جان ۲۳۵۱ نیروی ژاپنی و ۵۴۹ نیروی متفقین را در ماه می۱۹۴۳ گرفت.
بوش و همکارانش در ECU از جمله رهبر پروژه، باستان‌شناس دریایی و مورخی به نام جیسون راپ، سال‌ها در مورد لاشه‌های جزیره آلیوتی جتسجو کرده بودند و توانستند هر سه را طی یک سفر دو هفته‌ای در ماه جولای پیدا کنند.
محققان با چندین شریک استراتژیک، از جمله پروژه پویش جهانی ژاپن که مکان‌های محیطی و باستان‌شناسی را با هواپیماهای بدون سرنشین و ربات‌های دیگر اسکن می‌کند، همکاری کردند تا بتوانند تا جای ممکن درباره لاشه‌های غرق‌شده اطلاعات بدست آورند.
راوپ به لایو سایِنس گفته: «هیچ‌کس قبلاً این لاشه‌ها را مستند نکرده بود. بنابراین ما به آنجا رفتیم و جستجو کردیم… و از آنجا که حدود چهار سال تحقیق و آماده‌سازی کرده بودیم، وقتی آن‌ها را پیدا کردیم شناسایی‌شان آسان‌تر شد.»
این کشتی تحقیقاتی مجهز به یک وسیله نقلیه زیردریایی با کنترل از راه دور است که محققان از آن برای تهیه فیلم از لاشه‌های غرق‌شده استفاده کردند
داده‌های تجهیزات سونار پیشرفته که پشت کشتی یدک‌کشیده شده بود، در کشتی پردازش شد تا به محققان اجازه دهد به سرعت لاشه‌ها را در بستر دریا پیدا کنند
سونار پیشرفته
شکارچیان لاشه کشتی، منطقه را روی قایق سابق صید خرچنگ نورسمَن ۲ که به یک کشتی تحقیقاتی علمی تبدیل شده و مجهز به یک وسیله نقلیه زیرآبی از راه دور است که از کشتی‌های غرق‌شده فیلم گرفته، جستجو کردند. لاشه‌ها توسط گروهی سونار که پشت کشتی تحقیقاتی یدک‌کشیده می‌شدند، پیدا شدند. این گروه تجهیزاتی را برای نوع پیشرفته‌ای از سونار به نام سونار «دهانه مصنوعی» حمل می‌کرد که از بازتاب پالس‌های صوتی برای یافتن اجسام زیر آب استفاده می‌کند.
این سیستم، سخت‌افزار جدید و تکنیک‌های پیشرفته پردازش نرم‌افزاری برای ایجاد اسکن سه‌بعدی از بستر دریا در فواصل بسیار بیشتر و وضوح بسیار بالاتری از سیستم‌های سونار قبلی را ترکیب می‌کند.
«این سیستم امکان افزایش کارایی بررسی را فراهم می‌کند، چون شما می‌توانید بخش‌های عظیمی از بستر دریا را با وضوح بالا پوشش دهید. ما برای رسیدن به همین نتایج با استفاده از سونار استاندارد به هفته‌ها نیاز داشتیم.»
لاشه کشتی دِلوود و یکی از کشتی‌های باری ژاپنی به نام کوتوهیرا مارو در عمق حدود ۹۰ متری دریا بودند و لاشه کشتی باری ژاپنی دیگری به نام چِریبون ماروُ در آب‌های کم‌عمق نزدیک ساحل پیدا شد.
خسارات مشاهده‌شده روی لاشه‌های دو کشتی باری ژاپنی، گزارش‌های مبنی بر غرق شدن‌شان توسط بمب‌های هواپیماهای جنگی آمریکایی را تایید می‌کند.
کشتی غرق‌شده آمریکایی در حال کابل‌کشی برای پایگاه هوایی تازه‌تأسیسی پس از تهاجم بوده که به یک قله ناشناخته زیرآبی برخورد می‌کند. محققان شواهدی نیز یافتند که نشان می‌دهد برای دفاع از بندر اصلی آتو در برابر حملات زیردریایی‌های ژاپنی، از شبکه‌های ضد زیردریایی استفاده شده است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-202369