احمدینژادیها در پرونده طبری؟
درحالیکه یک چهره سابقا نزدیک به احمدینژاد خبر از دوستی و رفاقت خودش و طبری داده است، محمد مهاجری، روزنامهنگار اصولگرا هم خبر داده بود که یکی از مدیران احمدینژاد با شروع دادگاه طبری قصد خروج از کشور را داشته که به علت کرونا ناکام مانده است.
، او دیروز هم خبر از وامهای کلانی داده که در زمان هاشمیشاهرودی از سوی طبری به تیم احمدینژاد داده شد. او گفته است: نکته مهمی که این روزها فراموش شده این است که تخلفات طبری را در دوره آملیلاریجانی منحصر کردهاند، درحالیکه اصل داستان به دوره آقای مرحوم هاشمیشاهرودی برمیگردد؛ زمانی که اطرافیان احمدینژاد همدورهای آقای هاشمیشاهرودی بودند و وامهای متعدد توسط اکبر طبری به اطرافیان احمدینژاد داده میشد. علاوهبر دوره آملیلاریجانی باید به طور خاصتر آن دوره را بررسی کرد و به خدماتی که اکبر طبری به احمدینژاد داده، مفصلتر بپردازند. عباس امیریفر اخیرا گفته بود: «من با آقای منصوری دوست بودم و در بسیاری از جلسات فقه با هم شرکت میکردیم.
یک روز به من گفت میخواهیم شما را برای انتشار سیدی «ظهور نزدیک است» دستگیر کنیم. من ابتدا فکر کردم شوخی میکند، اما ۱۱ اردیبهشت دیدم بدون اینکه به من احضاریه یا اخطار دهند، یکمرتبه من را دستگیر کردند و ایشان قاضی ما شدند...».
چندی قبل متنی منتسب به بازجوییهای اکبر طبری در فضای مجازی منتشر شد که نام دو نفر از نزدیکان سابق احمدینژاد؛ یعنی مهرداد بذرپاش و محمدرضا میرتاجالدینی در آن آمده بود. اول از همه بذرپاش که زمزمه ریاستش بر دیوان محاسبات شنیده میشود و بعد هم میرتاجالدینی تکذیبیهای منتشر کردند و مطلب منتشرشده را مجعول و کذب خواندند.
در تکذیبیه میرتاجالدینی آمده است: «مدتی قبل شایعهای با عنوان «اعترافات طبری» در فضای مجازی پخش شد که اساسا دروغ و ساختگی بود و در این خبر دروغ نام چندی از افراد سیاسی و مدیران کشور از جمله نام اینجانب را ذکر کردند. به دروغ مدعی شدند که ریاست مجلس سابق از طریق متهم معروف «اکبر طبری» که پرونده سنگین آن در حال رسیدگی است اعمال نفوذ میکردند و این خبر دروغ هم از طرف بعضی از افراد مذکور در اعترافات تکذیب شد و هم از طرف سازمان اطلاعات سپاه تکذیب شد. اینجانب قبلا تکذیب کرده بودم و مجددا دروغ و ساختگی و جعلیبودن آن را اعلام میکنم و واحد حقوقی دفتر اینجانب از افرادی که در فضای مجازی آن را منتشر کرده و اصلاح نکردهاند بهعنوان نشر اکاذیب شکایت میکند».
کدام احمدینژادیها از قوه قضائیه آمدند؟
سایت نامهنیوز سه سال پیش نوشته بود که ماجرای نزدیکی احمدینژاد و آیتالله هاشمیشاهرودی، بیش از هر چیز متشکل از چهار نفر: سعید مرتضوی، محمدرضا رحیمی، غلامحسین الهام و محمدشریف ملکزاده است. مرتضوی از قوه قضائیه به دستگاه احمدینژاد آمد. محمدرضا رحیمی، معاوناول احمدینژاد هم در انتهای دهه ۷۰ و ابتدای دهه ۸۰ طبق برخی اقوال رابطه بسیار نزدیکی با هاشمیشاهرودی داشته است.
غلامحسین الهام که هنوز یکی از طرفداران بیسروصدای احمدینژاد است، سه سال در زمان ریاست هاشمیشاهرودی بر قوه قضائیه سخنگوی این قوه بود و بعد بلافاصله سخنگوی دولت احمدینژاد شد. او البته وزیر دادگستری، معاون توسعه مدیریت و برنامهریزی و نیز رئیس دفتر احمدینژاد هم بود و بالاخره محمدشریف ملکزاده، مشاور سابق هاشمیشاهرودی در امور اجرائی و عضو هیئت امنا و معاون امور علمی دانشگاه عدالت که در دو سال پایانی دولت محمود احمدینژاد رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بود.
او بین این چهار نفر مشهورترین چهره رابط بین قوه مجریه و قضائیه بود. سایت انتخاب درباره او نوشته بود که «ملکزاده قبل از آمدن به تهران، در مشهد ساکن بود و با ارتباطاتی که فراهم کرد در سفرهای آیتالله هاشمیشاهرودی، رئیس وقت قوه قضائیه، سعی میکرد رانندگی و همراهی ایشان را از دست ندهد. همصحبتی با آیتالله شاهرودی راهی شد برای امکان ارتباط با مقامات قضائی و رسیدن به مدیرکلی در این قوه...». پس از پیروزی احمدینژاد در انتخابات سال ۸۴، ملکزاده با نزدیکشدن به مشایی، به معاونت رئیس سازمان گردشگری و میراث فرهنگی رسید. او تا پایان دولت محمود احمدینژاد رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بود.
ملکزاده سال ۹۰ از سوی علیاکبر صالحی، وزیر امور خارجه وقت، به سمت معاونت مالی و اداری این وزارتخانه منصوب شد که این انتصاب واکنش نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی را برانگیخت و تا آنجا پیش رفت که وزیر امور خارجه را در آستانه استیضاح قرار داد. این در حالی بود که وزارت اطلاعات نیز طی نامهای به وزیر امور خارجه صلاحیت ملکزاده برای تصدی مسئولیت جدید را رد کرده بود. او ۲ تیرماه ۹۰ احضار و تفهیم اتهام به زندانی شد. حدود سه ماه بعد و در روز ۲۱ شهریور عباس جعفریدولتآبادی، دادستان وقت، در جمع خبرنگاران از آزادی ملکزاده با «قرار وثیقه» خبر داد.
انصافنیوز نوشته است که شرکت سیتیوان، شرکتی در خیابان انقلاب است که بنری جلوی آن گذاشته شده و روی آن نوشته: «اولین سازمان بینالمللی در حوزه سلامت، کیفیت، حلیت، اصالت و استاندارد محصول». این شرکت متعلق به محمدشریف ملکزاده، رئیس سازمان گردشگری دوران محمود احمدینژاد است. ملکزاده این روزها در حال برگزاری وبینار با موضوعات اقتصاد، گردشگری، موفقیت و... است.
یک روز به من گفت میخواهیم شما را برای انتشار سیدی «ظهور نزدیک است» دستگیر کنیم. من ابتدا فکر کردم شوخی میکند، اما ۱۱ اردیبهشت دیدم بدون اینکه به من احضاریه یا اخطار دهند، یکمرتبه من را دستگیر کردند و ایشان قاضی ما شدند...».
چندی قبل متنی منتسب به بازجوییهای اکبر طبری در فضای مجازی منتشر شد که نام دو نفر از نزدیکان سابق احمدینژاد؛ یعنی مهرداد بذرپاش و محمدرضا میرتاجالدینی در آن آمده بود. اول از همه بذرپاش که زمزمه ریاستش بر دیوان محاسبات شنیده میشود و بعد هم میرتاجالدینی تکذیبیهای منتشر کردند و مطلب منتشرشده را مجعول و کذب خواندند.
در تکذیبیه میرتاجالدینی آمده است: «مدتی قبل شایعهای با عنوان «اعترافات طبری» در فضای مجازی پخش شد که اساسا دروغ و ساختگی بود و در این خبر دروغ نام چندی از افراد سیاسی و مدیران کشور از جمله نام اینجانب را ذکر کردند. به دروغ مدعی شدند که ریاست مجلس سابق از طریق متهم معروف «اکبر طبری» که پرونده سنگین آن در حال رسیدگی است اعمال نفوذ میکردند و این خبر دروغ هم از طرف بعضی از افراد مذکور در اعترافات تکذیب شد و هم از طرف سازمان اطلاعات سپاه تکذیب شد. اینجانب قبلا تکذیب کرده بودم و مجددا دروغ و ساختگی و جعلیبودن آن را اعلام میکنم و واحد حقوقی دفتر اینجانب از افرادی که در فضای مجازی آن را منتشر کرده و اصلاح نکردهاند بهعنوان نشر اکاذیب شکایت میکند».
کدام احمدینژادیها از قوه قضائیه آمدند؟
سایت نامهنیوز سه سال پیش نوشته بود که ماجرای نزدیکی احمدینژاد و آیتالله هاشمیشاهرودی، بیش از هر چیز متشکل از چهار نفر: سعید مرتضوی، محمدرضا رحیمی، غلامحسین الهام و محمدشریف ملکزاده است. مرتضوی از قوه قضائیه به دستگاه احمدینژاد آمد. محمدرضا رحیمی، معاوناول احمدینژاد هم در انتهای دهه ۷۰ و ابتدای دهه ۸۰ طبق برخی اقوال رابطه بسیار نزدیکی با هاشمیشاهرودی داشته است.
غلامحسین الهام که هنوز یکی از طرفداران بیسروصدای احمدینژاد است، سه سال در زمان ریاست هاشمیشاهرودی بر قوه قضائیه سخنگوی این قوه بود و بعد بلافاصله سخنگوی دولت احمدینژاد شد. او البته وزیر دادگستری، معاون توسعه مدیریت و برنامهریزی و نیز رئیس دفتر احمدینژاد هم بود و بالاخره محمدشریف ملکزاده، مشاور سابق هاشمیشاهرودی در امور اجرائی و عضو هیئت امنا و معاون امور علمی دانشگاه عدالت که در دو سال پایانی دولت محمود احمدینژاد رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بود.
او بین این چهار نفر مشهورترین چهره رابط بین قوه مجریه و قضائیه بود. سایت انتخاب درباره او نوشته بود که «ملکزاده قبل از آمدن به تهران، در مشهد ساکن بود و با ارتباطاتی که فراهم کرد در سفرهای آیتالله هاشمیشاهرودی، رئیس وقت قوه قضائیه، سعی میکرد رانندگی و همراهی ایشان را از دست ندهد. همصحبتی با آیتالله شاهرودی راهی شد برای امکان ارتباط با مقامات قضائی و رسیدن به مدیرکلی در این قوه...». پس از پیروزی احمدینژاد در انتخابات سال ۸۴، ملکزاده با نزدیکشدن به مشایی، به معاونت رئیس سازمان گردشگری و میراث فرهنگی رسید. او تا پایان دولت محمود احمدینژاد رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بود.
ملکزاده سال ۹۰ از سوی علیاکبر صالحی، وزیر امور خارجه وقت، به سمت معاونت مالی و اداری این وزارتخانه منصوب شد که این انتصاب واکنش نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی را برانگیخت و تا آنجا پیش رفت که وزیر امور خارجه را در آستانه استیضاح قرار داد. این در حالی بود که وزارت اطلاعات نیز طی نامهای به وزیر امور خارجه صلاحیت ملکزاده برای تصدی مسئولیت جدید را رد کرده بود. او ۲ تیرماه ۹۰ احضار و تفهیم اتهام به زندانی شد. حدود سه ماه بعد و در روز ۲۱ شهریور عباس جعفریدولتآبادی، دادستان وقت، در جمع خبرنگاران از آزادی ملکزاده با «قرار وثیقه» خبر داد.
انصافنیوز نوشته است که شرکت سیتیوان، شرکتی در خیابان انقلاب است که بنری جلوی آن گذاشته شده و روی آن نوشته: «اولین سازمان بینالمللی در حوزه سلامت، کیفیت، حلیت، اصالت و استاندارد محصول». این شرکت متعلق به محمدشریف ملکزاده، رئیس سازمان گردشگری دوران محمود احمدینژاد است. ملکزاده این روزها در حال برگزاری وبینار با موضوعات اقتصاد، گردشگری، موفقیت و... است.