پای ثابت نفت در بودجه ایران

به گزارش اکوایران، طبق ساختار فعلی، سند بودجه به دو قسمت «بودجه عمومی» و «بودجه شرکت‌ها و بانک‌های دولتی» تقسیم شده است. با اینکه بیش از نیمی از سند دخل و خرج ایران مربوط به «بودجه شرکت‌ها و بانک‌های دولتی» است اما آنچه در مطبوعات و مکالمات تحت عنوان «بودجه» از آن یاد می‌شود همان «بودجه عمومی» است. این جزء به تنهایی از دو قسمت دیگر با نام‌های «منابع و مصارف عمومی دولت» و «منابع و مصارف اختصاصی دولت» تشکیل شده است.

آن بخش از بودجه که بیش از سایر بخش‌ها به آن توجه می‌شود و درآمدهای اصلی دولت در آن جای گرفته، همان «منابع عمومی دولت» است. منابع عمومی دولت از سه مجرا تامین می‌شود: «درآمدهای جاری» شامل آن دسته از درآمدهای دولت است که با استفاده از آنها به هزینه‌های جاری خود پاسخ می‌دهد. برای مثال، درآمدهای مالیاتی در این دسته جای می‌گیرد. «واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای» دومین سرفصل درآمدی بودجه است که شامل فروش نفت و گاز و فروش اموال منقول و غیرمنقول دولت می‌شود. «واگذاری دارایی‌های مالی» آخرین حساب بودجه است که در آن درآمدهای حاصل از فروش اوراق و واگذاری شرکت‌های دولتی قرار می‌گیرد. به مجموع این سه تراز، منابع عمومی دولت گفته می‌شود.

دهه 60، دهه جنگ و اُفت سهم نفت از بودجه دولت

ساختار حاکمیت ایران با انقلاب اسلامی در سال 1357 به طور کامل دگرگون شد. در سال 57، بیش از 68 درصد از منابع عمومی دولت را نفت تامین کرده بود و تنها نزدیک به 27 درصد از درآمدهای عمومی دولت از محل مالیات تامین شده بود. سایر منابع درآمدی نیز سهمی ناچیز و کمتر از 5 درصد را به خود اختصاص داده بودند.

درست زمانی که نهادهای اقتصادی و سیاسی کشور در حال پا گرفتن بود، جنگ 8 ساله ایران و عراق در سال 59 آغاز شد. از آن سال تا سال 69، نسبت انواع درآمدها از منابع عمومی دولت تغییرات چشم‌گیری را تجربه کرد. در این بازه زمانی، نفت به طور میانگین سهمی 51.6 درصدی و مالیات سهمی 31.3 درصدی از کل منابع عمومی را به خود اختصاص داده بود. بنابراین، بودجه دولت ایران در این سال‌ها کاملا نفتی بوده اما این اتفاق در حالی رخ داده که هر چه به سال 69 نزدیک‌تر شویم، از سهم نفت کاسته شده و به سهم سایر درآمدها اضافه شده است.

در سال 58، بالاترین رکورد سهم نفت از منابع عمومی دولت به میزان 75.8 درصد به ثبت رسیده اما با نزدیک‌شدن به دوران پایانی جنگ، این نسبت تا 24 درصد نیز اُفت کرده است. علت این کاهش، آسیب‌دیدن برخی سکوهای نفتی به دلیل حمله عراقی‌ها بوده است. همچنین، به دلیل شرایط بی‌ثبات منطقه فروش نفت برای ایران نیز با دشواری‌های زیادی همراه شده بود. در مقابل، سهم مالیات از درآمدهای عمومی دولت از حدود 17 درصد به بالای 44 درصد افزایش یافت. تا سه سال بعد از سال 67 که جنگ پایان یافت، سهم نفت از منابع عمومی دولت حتی تا 17 درصد هم نزول کرد. باید توجه داشت که سال 67، دوره ریاست جمهوری آیت‌الله هاشمی رفسنجانی با نام «دولت سازندگی» شروع شد.