کنسرت‌های موسیقی یا ژانگولربازی
کنسرت‌های موسیقی در ایران و خارج از ایران قرار است نمایشی از سطح فرهنگ و موسیقی ایرانی‌ها باشد اما ظاهرا به رویداد دیگری تبدیل شده است. اگر پلی بک خوانی‌ها و اجراهای ضعیف و فالش خوانندگان را کنار بگذاریم به وضعیت عجیب اجراهای صحنه‌ای خوانندگان جوانی می‌رسیم که بیشتر شبیه ژانگولربازی و خودنمایی است تا خوانندگی و اجرای یک قطعه موسیقی. به‌تازگی ویدئوهایی از کنسرت معین زندی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که این خواننده در کنسرت خارجی خود با استایلی عجیب و اجرایی عجیب‌تر حضور دارد که نمی‌توان نام آن را موسیقی و هنر نامید موارد دیگر نیز کم نیستند اجرای خوانندگان جدید که اتفاقاً مطابق سلیقه نسل زد نیز هستند اکثرا مانند همان خواننده نام‌برده‌شده است. اجراهای موسیقی در کنسرت‌های خوانندگان جدید پاپ بیشتر به خودنمایی شباهت دارد تا اجرای یک اثر موسیقی، خبری از ارکستر نیست و چند ساز در صحنه برای خالی نبودن عریضه قرار دارد و آوازهای خوانندگی بیشتر شبیه دادوفریاد است تا تکنیک و آواز و موسیقی.
مشکلات اجراهای صحنه‌ای خوانندگان جدید پاپ نه‌تنها در داخل کشور که در خارج از مرزها نیز ادامه دارد و در حالی به شو و نمایش تبدیل شده که در دنیا نیز خوانندگان این سبک به نمایش و شو در اجرایشان روی می‌آورند اما با برنامه، طراحی صحنه و لباس اختصاصی و حرکات تعیین شده و تمرین شده. مخاطبان این سبک از کنسرت‌ها بیشتر نوجوانان و جوانان کمتر از ۲۵ سال هستند که حضور در کنسرت برایشان محلی برای تخلیه انرژی و شادی است اما در ایران تنها خواننده می‌تواند ادعا کند که انرژی‌اش تخلیه می‌شود و خوشحال است چرا که باتوجه‌به محدودیت‌های بسیار در کنسرت‌ها، عملا مخاطبان روی صندلی‌هایشان میخکوب بوده و تنها تماشاگر ژانگولربازی های برخی خوانندگان روی صحنه هستند. کنسرت‌های موسیقی همگی این‌گونه نیستند و کنسرت فاخر و با برنامه و هنری هم در ایران و خارج از مرزهای کشور کم نیست اما بیشتر کنسرت‌های موسیقی، همان اجراهای صحنه‌ای پرحاشیه‌ای است که خواننده حتی به خودش زحمت نمی‌دهد از چند ساز متنوع و اجراهای فکر شده و برنامه‌ریزی‌شده بهره ببرد تنها حاشیه است که سبب می‌شود این کنسرت‌ها به حیات خودشان ادامه دهند و سطح موسیقی پاپ ایران را هر روز به نازل‌ترین شکل ممکن پایین بیاورند.