تناقض گویی پرتابگری که عاشق شد و شاید هم پناهنده!
ماجرای برنگشتن حسین رسولی از اردوی بلاروس با مصاحبه اخیرش پیچیده شد. ملی‌پوش پرتاب دیسک ایران که بهمن‌ماه سال ۹۸ به همراه بهنام شیری برای برگزاری اردوی ۳ ماهه به بلاروس سفر کرده بود در حالی با باز شدن مرز‌ها به ایران برنگشته که شایعه شده او قصد پناهندگی در این کشور را دارد. این شایعه، اما زمانی تشدید شد که بهنام شیری بلافاصله بعد از تهیه بلیت از سوی فدراسیون به ایران برگشت، اما خبری از حسین رسولی نشد تا با بالا گرفتن بازار شایعات، رسولی در مصاحبه‌ای عنوان کند که در بلاروس عاشق شده و قصد ازدواج دارد، اما به خاطر شرایط همسرش فعلا نمی‌تواند به ایران بیاید! او حرف‌هایش را به اینجا ختم کرد که بعد از گرفتن مدال المپیک برمی‌گردد؛ حال آن‌که رکورد‌های او با رکورد ورودی المپیک فاصله معناداری دارد.
این در حالی است که پیش‌تر مهدی مبینی، سرپرست فدراسیون به نقل از پدر رسولی اعلام کرده بود او تا چند هفته آینده به کشور برمی‌گردد. این صحبت‌های ضد و نقیض، اما کار را به جایی رسانده که احتمال مهاجرت او را بیش از پیش قوت می‌بخشد.
با واکاوی شرایط اعزام رسولی و شیری به اردوی بلاروس شاید بتوان این معمای نه چندان پیچیده را به راحتی حل کرد. ماجرای اعزام حسین رسولی به اردوی بلاروس از یک نگاه حمایتی استارت خورد. حسین عرب، سرپرست وقت فدراسیون تصمیم گرفت به ورزشکارانی که شانس کسب سهمیه المپیک را داشتند، این فرصت را بدهد تا به اردو‌های خارجی اعزام شوند. متعاقب این تصمیم سازمان تیم‌های ملی به این نتیجه رسید که به دلیل نایب قهرمانی بهنام شیری در رقابت‌های قهرمانی آسیا-قطر در سال ۲۰۱۹، شرایط تمرین این ورزشکار با مربی خارجی را فراهم آورد.
از آنجا که جورجی کلنوچنکو بلاروسی یک مربی رزومه‌دار المپیکی بود و شاگردان المپیکی هم داشت، فدراسیون احتمال داد که شاید گزینه خوبی برای سرمربیگری شیری باشد. کلنوچنکو، اما در زمان مذاکره اعلام کرد که در اردوی بلاروس چه یک شاگرد داشته باشد چه ۳ شاگرد، به یک میزان دستمزد دریافت خواهد کرد. همین مسئله هم باعث شد تا فدراسیون به این فکر بیفتد که به جای این‌که تنها بهنام شیری را به بلاروس اعزام کند، حسین رسولی را هم همراه او بفرستد.
این تصمیم ۲ علت دیگر هم داشت؛ اول آن‌که رسولی در رقابت‌های قهرمانی جوانان آسیای ژاپن در سال ۲۰۱۸ به قهرمانی و عنوان مرد سال آسیا رسیده بود و دیگر این‌که رکورد‌های خوبی (البته نه در حد ورودی المپیک) داشت. به همین خاطر با نگاه آینده‌نگری و پشتوانه‌سازی، رسولی هم به همراه شیری به بلاروس اعزام شد. قرار شد آن‌ها یک دوره آزمایشی ۳ ماهه را در بلاروس بگذرانند و بعد از آن فدراسیون ضمن ارزیابی عملکرد کلنوچنکو و رکورد‌های شیری و رسولی نسبت به ادامه یا قطع همکاری با مربی بلاروسی تصمیم‌گیری کند.
نکته دیگری که در ماجرای اعزام رسولی و شیری به بلاروس نقش پررنگی داشت این بود که این دو پرتابگر اصلا تمایلی به همکاری با هادی سپهرزاد به عنوان مربی ایرانی نداشتند. این موضوع هم علت خاص خود را داشت و به اختلافات ایجادشده بین سپهرزاد به عنوان سرمربی حسین رسولی و بهنام شیری در جریان رقابت‌های جوانان آسیا (۲۰۱۸) و قهرمانی آسیا (۲۰۱۹) بر سر مسائل مالی، حقوق و دستمزد‌ها و نیز برخی خصوصیات اخلاقی سپهرزاد و این‌که شاگردانش نمی‌توانستند به لحاظ روحی با او ارتباط برقرار کنند، برمی‌گشت.
بعد از آن بود که پروژه اعزام این دو پرتابگر به بلاروس استارت خورد. اینچنین بود که رسولی و شیری به اردوی ۳ ماهه بلاروس اعزام شدند. قرار بود در پایان این دوره ۳ ماهه، هر دو ورزشکار به ایران برگردند، اما با شیوع ویروس کرونا و لغو تمامی پرواز‌ها مدت ماندن آن‌ها در این کشور طولانی و تا پایان اردیبهشت ۹۹ تمدید شد. در این مدت رسولی بار‌ها به شرایط خود انتقاد کرد و حتی مدعی شد او و شیری در این مدت غذای درست و حسابی نخورده‌اند و صاحب‌خانه‌شان قصد بیرون کردن آن‌ها را دارد، اما زمانی که اواسط خردادماه شرایط بازگشت‌شان فراهم شد، رسولی به ایران برنگشت تا عشق و عاشقی و ازدواج را بهانه کند.
البته این برای اولین بار نیست که یک دوومیدانی‌کار در کشور بلاروس تشکیل خانواده می‌دهد. پیش از این نیز پیمان رجبی در اردویی در بلاروس با لیلا رجبی ازدواج کرد، ولی فرق رجبی با رسولی در این است که پیمان رجبی بعد از ازدواج به ایران برگشت، اما درخصوص رسولی همه چیز فعلا به شکل یک معماست. او از یک طرف گفته که قصد پناهندگی در بلاروس را ندارد و از طرف دیگر گفته به دلیل شرایط همسرش نمی‌تواند به ایران برگردد! باید منتظر ماند و دید یک بام و دو هوای رسولی بالاخره به کجا ختم می‌شود.
با واکاوی شرایط اعزام رسولی و شیری به اردوی بلاروس شاید بتوان این معمای نه چندان پیچیده را به راحتی حل کرد. ماجرای اعزام حسین رسولی به اردوی بلاروس از یک نگاه حمایتی استارت خورد. حسین عرب، سرپرست وقت فدراسیون تصمیم گرفت به ورزشکارانی که شانس کسب سهمیه المپیک را داشتند، این فرصت را بدهد تا به اردو‌های خارجی اعزام شوند. متعاقب این تصمیم سازمان تیم‌های ملی به این نتیجه رسید که به دلیل نایب قهرمانی بهنام شیری در رقابت‌های قهرمانی آسیا-قطر در سال ۲۰۱۹، شرایط تمرین این ورزشکار با مربی خارجی را فراهم آورد.
از آنجا که جورجی کلنوچنکو بلاروسی یک مربی رزومه‌دار المپیکی بود و شاگردان المپیکی هم داشت، فدراسیون احتمال داد که شاید گزینه خوبی برای سرمربیگری شیری باشد. کلنوچنکو، اما در زمان مذاکره اعلام کرد که در اردوی بلاروس چه یک شاگرد داشته باشد چه ۳ شاگرد، به یک میزان دستمزد دریافت خواهد کرد. همین مسئله هم باعث شد تا فدراسیون به این فکر بیفتد که به جای این‌که تنها بهنام شیری را به بلاروس اعزام کند، حسین رسولی را هم همراه او بفرستد.
این تصمیم ۲ علت دیگر هم داشت؛ اول آن‌که رسولی در رقابت‌های قهرمانی جوانان آسیای ژاپن در سال ۲۰۱۸ به قهرمانی و عنوان مرد سال آسیا رسیده بود و دیگر این‌که رکورد‌های خوبی (البته نه در حد ورودی المپیک) داشت. به همین خاطر با نگاه آینده‌نگری و پشتوانه‌سازی، رسولی هم به همراه شیری به بلاروس اعزام شد. قرار شد آن‌ها یک دوره آزمایشی ۳ ماهه را در بلاروس بگذرانند و بعد از آن فدراسیون ضمن ارزیابی عملکرد کلنوچنکو و رکورد‌های شیری و رسولی نسبت به ادامه یا قطع همکاری با مربی بلاروسی تصمیم‌گیری کند.
نکته دیگری که در ماجرای اعزام رسولی و شیری به بلاروس نقش پررنگی داشت این بود که این دو پرتابگر اصلا تمایلی به همکاری با هادی سپهرزاد به عنوان مربی ایرانی نداشتند. این موضوع هم علت خاص خود را داشت و به اختلافات ایجادشده بین سپهرزاد به عنوان سرمربی حسین رسولی و بهنام شیری در جریان رقابت‌های جوانان آسیا (۲۰۱۸) و قهرمانی آسیا (۲۰۱۹) بر سر مسائل مالی، حقوق و دستمزد‌ها و نیز برخی خصوصیات اخلاقی سپهرزاد و این‌که شاگردانش نمی‌توانستند به لحاظ روحی با او ارتباط برقرار کنند، برمی‌گشت.
بعد از آن بود که پروژه اعزام این دو پرتابگر به بلاروس استارت خورد. اینچنین بود که رسولی و شیری به اردوی ۳ ماهه بلاروس اعزام شدند. قرار بود در پایان این دوره ۳ ماهه، هر دو ورزشکار به ایران برگردند، اما با شیوع ویروس کرونا و لغو تمامی پرواز‌ها مدت ماندن آن‌ها در این کشور طولانی و تا پایان اردیبهشت ۹۹ تمدید شد. در این مدت رسولی بار‌ها به شرایط خود انتقاد کرد و حتی مدعی شد او و شیری در این مدت غذای درست و حسابی نخورده‌اند و صاحب‌خانه‌شان قصد بیرون کردن آن‌ها را دارد، اما زمانی که اواسط خردادماه شرایط بازگشت‌شان فراهم شد، رسولی به ایران برنگشت تا عشق و عاشقی و ازدواج را بهانه کند.
البته این برای اولین بار نیست که یک دوومیدانی‌کار در کشور بلاروس تشکیل خانواده می‌دهد. پیش از این نیز پیمان رجبی در اردویی در بلاروس با لیلا رجبی ازدواج کرد، ولی فرق رجبی با رسولی در این است که پیمان رجبی بعد از ازدواج به ایران برگشت، اما درخصوص رسولی همه چیز فعلا به شکل یک معماست. او از یک طرف گفته که قصد پناهندگی در بلاروس را ندارد و از طرف دیگر گفته به دلیل شرایط همسرش نمی‌تواند به ایران برگردد! باید منتظر ماند و دید یک بام و دو هوای رسولی بالاخره به کجا ختم می‌شود.