بررسی بازی Sylvio: Black Waters؛ صدای ارواح

ژانر وحشت همیشه طرفداران پر و پا قرصی در دنیای بازی‌های ویدیویی، چه از سمت بازیسازها و چه گیمرها دارد و آثار متعددی در این سبک روانه بازار می‌شوند. در کنار اسامی معروف و شناخته‌شده‌ای مثل رزیدنت ایول‌ها، سایلنت هیل‌ها و حتی آثاری چون آوت‌لست، تا دلتان بخواهد بازی‌های کمتر شناخته‌شده هم در این سبک داریم که مجموعه Sylvio هم یکی از آن‌ها است. تا به امروز دو نسخه از این مجموعه روانه بازار شده است و نسخه جدید آن با نام Sylvio: Black Waters هم امروز منتشر خواهد شد. در این بررسی سراغ این اثر می‌رویم تا ببینیم چقدر می‌تواند طرفداران آثار ترسناک را راضی کند. 

Sylvio: Black Waters از حیث فضاسازی کلی، تجربه‌ای نسبتا متفاوت با دو بازی قبلی مجموعه خودش به‌حساب می‌آید. در حالی که در نسخه‌های اول و دوم محیط‌هایی ترسناک ولی با سبک و سیاق شهری داشتیم و اتفاق‌ها در جاهایی مثل داخل خانه‌ها رخ می‌داد، در Sylvio: Black Waters شاهد جهانی کاملا سورئال و عجیب و غریب هستیم. در آغاز بدون اینکه اطلاعات خیلی زیادی از شخصیت اصلی بازی و دلیل حضور او در چنین جهانی ارائه شود، وارد دنیای اثر می‌شویم و به طور کلی هم سازنده‌ها خیلی علاقه خاصی به ارائه اطلاعات زیاد داستانی به شکل مستقیم ندارند و همه‌چیز خیلی کُند و در آرامش کامل پیش می‌رود. 

پس از مدت کوتاهی از تجربه بازی، با شخصیت عجیبی آشنا می‌شویم که اولین اطلاعات را در مورد جهان بازی در اختیارمان قرار می‌دهد و از این می‌گوید که چطور ارواح مختلفی در سراسر این جهان پخش شده‌اند و چطور می‌توان به رمز و راز آن‌ها پی برد. شخصیت بازی در حین گشت و گذار خودش یک ساعت پیدا می‌کند و با استفاده از آن، می‌تواند دید متفاوتی نسبت به دنیای بازی داشته باشد که به او کمک می‌کند تا به نوعی با ارواح ارتباط برقرار کند و از این طریق، سرنخ‌هایی از اتفاق‌های وحشتناکی که در این مکان رخ داده‌اند به دست بیاورد. 

این سرنخ‌ها در قالب جمله یا عبارت‌های کوتاهی کشف می‌شوند و وظیفه شما است تا با کنار هم قرار دادن آن‌ها، داستان کلی را بسازید و به آن پی ببرید. به طور کلی، Sylvio: Black Waters را می‌توان یک اثر ترسناک پازل‌محور دانست که برای بازی کردن آن، حتما باید سواد انگلیسی نسبتا خوبی داشته باشد. چرا که بخش بزرگی از بازی را مشغول پیدا کردن جمله‌ها و عبارت‌های مذکور و کنار هم قرار دادن آن‌ها به شکل کاملا دستی خواهید کرد و برای این کار هم باید کامل معنی این عبارت‌ها را متوجه شوید. اما آیا این کار به شکلی سرگرم‌کننده برای یک ویدیو گیم در بازی رخ می‌دهد؟ راستش را بخواهید جواب این سوال انقدرها هم ساده نیست!

به بیان بهتر، وقتی که در مورد فاز نهایی این مکانیک اصلی بازی یعنی رسیدن به مفهوم کلی و مشخص شدن اتفاق‌ها صحبت کنیم، سازنده‌ها تا حد خیلی خوبی موفق شده‌اند که از این طریق داستانی جذاب و حتی ترسناک را تقدیم مخاطب کنند. مثلا با این کار متوجه خواهید شد که چه بلایی سر یه شخص آمده است و او چطور به شکلی فجیع و آزاردهنده کشته شده است. اما خود پیدا کردن این سرنخ‌ها، گاهی کمی خسته‌کننده می‌شود. دنیای بازی به‌طور کلی طراحی خیلی جالبی ندارد و متشکل از فضاهایی یک شکل است که خیلی زود می‌توانند تکراری و خسته‌کننده شوند. در نتیجه گشت و گذار در چنین دنیایی هم می‌تواند حسابی گیج‌کننده و حتی گاهی واقعا آزاردهنده شود؛ چرا که مدام این حس در گیمر شکل می‌گیرد که آیا باید همین محیط فعلی را برای پیدا کردن سرنخ‌ها بگردم یا وارد بخش دیگری شوم و آیا با ورود به این بخش، شانسی برای برگشت به عقب خواهم داشت یا خیر. 

البته در کنار این گشت و گذار برای پیدا کردن سرنخ‌ها و شکل دادن به داستان نهایی بازی، Sylvio: Black Waters جنبه‌های دیگری از گیم‌پلی را هم رو می‌کند. در حین گشتن محیط‌های بازی، یک سری دستگاه پیدا می‌کنید که می‌توان ویدیو داخل آن را پخش کرد و معمولا از این طریق هم اطلاعاتی از راه حل معما‌ها و مسیر پیش‌روی در اختیار شما قرار می‌گیرد. همچنین بازی جنبه اکشن بسیار محدودی هم دارد؛ به طوریکه پس از گذشت مدتی سلاح‌ هم پیدا می‌کنید و زمانی که قصد برقراری ارتباط با ارواح را دارید، برخی از آن‌ها روی خوشی به شما نشان نمی‌دهند و در نتیجه باید با سلاح حساب‌شان را برسید. جنبه‌های اکشن بازی طراحی بسیار ساده و ابتدایی دارند و در کل نمی‌توان کسی را برای تجربه آن‌ها تشویق به بازی کردن Sylvio: Black Waters کرد. 

Sylvio: Black Waters از نظر بصری هم همانطور که اشاره شد، تجربه نسبتا ساده‌ای است. سازنده‌ها تلاش زیادی کرده‌اند تا اتمسفری مرموز و ترسناک در بازی خلق کنند ولی در کل دنیای بازی طراحی ساده‌ای دارد و حداقل از نظر بصری، نمی‌تواند آنطور که باید این اتمسفر و مخصوصا حس ترس را منتقل کند. همچنین شاهد یک سری باگ هم هستیم و هر از گاهی ممکن است در موانع نامرئی دنیای بازی گیر کنید و مجبور به لود مجدد بازی شوید. ترس بازی بیش‌تر از جنس روانی و ناشی از داستان هولناکی است که در این دنیا رخ داده است و نباید انتظار جامپ اسکر یا ترس‌های هیجانی دیگر را داشته باشید. البته که جنبه ترس روانی بازی گاهی واقعا موفق و تاثیرگذار عمل می‌کند. از نظر صوتی اما Sylvio: Black Waters وضعیت به‌مراتب بهتری دارد. صداگذاری دیالوگ‌ها به‌خوبی صورت گرفته است و مخصوصا صدای استفاده‌شده برای دستگاه‌های پخش ویدیو حال و هوای مرموز مناسب اتمسفر کلی را دارد. 

در مجموع Sylvio: Black Waters اثری در ژانر وحشت است که بیش‌تر طرفداران پر و پا قرص این سبک را راضی خواهد کرد. بازی از حیث داستانی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و با اینکه طراحی جهان آن می‌توانست بهتر باشد، ولی حس ترس روانی تا حد زیادی به شکل خوبی به گیمر منتقل می‌شود. برخی جنبه‌ها مثل سکانس‌های اکشن اصلا و ابدا چیزی به تجربه کلی اضافه نمی‌کنند ولی در مجموع اگر طرفدار بازی‌های ترسناک هستید، Sylvio: Black Waters با‌وجود مشکلاتش ارزش یک بار تجربه کردن را دارد. 

بررسی بازی بر اساس نسخه کامپیوتر و با کد ارسالی ناشر نوشته شده است.