جزئیات جدید از خودکشی دردناک «عمران روشنی‌مقدم»
مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوزستان: «این کارگر از تاریخ یازدهم فروردین‌ماه سال ۹۵ در شرکت نظم‌آفرینان ایمان مشغول به کار شد، تا پایان سال گذشته هم همه مطالبات قانونی‌اش را دریافت‌کرد و مجددا پس از غیبتی که از ابتدای سال داشت، از تاریخ دوازدهم اردیبهشت‌ماه در این مجموعه مشغول به کار شد»
با گذشت چهار روز از خودکشی دردناک «عمران روشنی‌مقدم» واکنش به این حادثه غم‌انگیز همچنان ادامه دارد. این کارگر نفتی در هویزه به دلیل مشکلات مالی خودش را حلق‌آویز کرد. در پی وقوع این ماجرا وزیر نفت دستور رسیدگی فوری به این حادثه را صادر کرد.
به گزارش شهروند، بیژن زنگنه در نامه‌ای خطاب به یکی از مشاورانش نوشت یا بررسی میدانی دلایل خودکشی این کارگر مشخص شود. این درحالی است گفته می‌شود تأخیر‌های زیاد کارفرما در پرداخت حقوق باعث شده است او دست به چنین اقدامی بزند.
دوستان و همکاران «عمران» اوضاع نابسامان مالی و شرایط بد دستمزدی را دلیل خودکشی او می‌دانند و معتقدند اگر مشکلات مالی او از سوی شرکت حل شده بود، همکارشان الان زنده بود. آن‌ها می‌گویند شرکتی که پنج‌سال است برای آن کار می‌کنند، حتی حاضر نشده است ٥٠٠هزار تومان مساعده به عمران بدهد تا از پس مخارج زندگی‌اش در این روز‌های سخت بربیاید.
این کارگر سی‌وچهار ساله همراه زن و دو فرزندش در حوالی هویزه در خانه‌ای اجاره‌ای زندگی می‌کرد. اما در مقابل مسئولان این شرکت می‌گویند که تنها حقوق اردیبهشت‌ماه این کارگر را پرداخت نکرده‌اند و دلیل آن هم شرایط سخت ارسال نفت و محصولات آن به کشور‌های شرقی به دلیل شیوع کرونا بوده است. مدیرعامل شرکت پیمانکاری نظم‌آفرینان ایمان، همان شرکتی که «عمران» در اعتراض به پرداخت‌نشدن دستمزدش دست به خودکشی زد هم در گفتگو با رسانه‌ها به موضوع اعتیاد این کارگر جان‌باخته اشاره می‌کند و مدعی است با وجود مشکلی که این کارگر داشت، پس از ترک موادمخدر و منفی‌شدن تست اعتیادش دوباره در این مجموعه مشغول به کار شده است.
پس از پایان شیفت اداری، عمران خودش را حلق‌آویز کرد. پرسنل شرکت نظم‌آفرینان‌ایمان می‌گویند یکی از نگهبان‌ها پیکر بی‌جان او را حدود ساعت ٣ صبح چهارشنبه پیدا کرد و بلافاصله با اورژانس تماس گرفت. معاینات نیرو‌های اورژانس مرگ این کارگر را در همان لحظات اول تأیید کرد. یکی از کارگران شرکت نظم‌آفرینان ایمان که دوست و همکار عمران است و نمی‌خواهد نامش فاش شود، به «شهروند» گفت که عمران نگهبان بود. او مشکلات مالی زیادی داشت، حتی در مخارج معمولی زندگی هم می‌لنگید.
او برای خورد و خوراک زن و دو بچه‌اش ۵۰۰هزار تومان مساعده می‌خواست، اما با درخواستش موافقت نشد و به همین دلیل به زندگی‌اش پایان داد: «اینجا همه فقیرند، مردم هویزه، سوسنگرد و شهر‌ها و روستا‌های منطقه، اوضاع مالی بدی دارند. در این شرایط وقتی چند هفته‌ای دستمزد‌ها عقب می‌افتد، واقعا برای نان شب هم محتاج می‌شویم.» این کارگر باسابقه، اما حرف‌های دیگری هم دارد: «قراردادی که امسال از طرف این پیمانکار با پرسنل این مجموعه منعقد شده، غیرقانونی است، به همین دلیل همه پرسنل این مجموعه در اعتراض به این شرایط که تعدادشان به ٤٠٠نفر می‌رسد، از امضای قرارداد خودداری کردند، اما درنهایت در اواسط خردادماه مجبور به پذیرش این شرایط شدیم.».
اما ارسلان غمگین، مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوزستان می‌گوید که این حادثه ارتباطی با حقوق معوقه و پرداخت‌نشدن دستمزد پرسنل این میدان نفتی ندارد. او می‌گوید براساس اظهارات و مدارک ارایه‌شده توسط نماینده موسسه، حقوق و مزایای عمران روشنی‌مقدم تا پایان اسفند ۹۸ پرداخت شده است. اما از تاریخ دوازدهم اردیبهشت‌ماه تا زمان فوتش هیچ دریافتی از این شرکت نداشته است.
اینکه چرا این کارگر از اواسط دومین ماه سال جدید در این مجموعه مشغول به کار شده، پرسشی است که غمگین این‌گونه به آن پاسخ می‌دهد: «این کارگر از تاریخ یازدهم فروردین‌ماه سال ۹۵ در شرکت نظم‌آفرینان ایمان مشغول به کار شد، تا پایان سال گذشته هم همه مطالبات قانونی‌اش را دریافت‌کرد و مجددا پس از غیبتی که از ابتدای سال داشت، از تاریخ دوازدهم اردیبهشت‌ماه در این مجموعه مشغول به کار شد.»
او در توضیح قرارداد که به گفته برخی پرسنل این مجموعه به‌طور غیرقانونی تنظیم شده بود، گفت: «وقتی شکایت کارگران این مجموعه به دست ما رسید، جلسه ویژه‌ای برگزار شد و درنهایت قرارداد از طرف شرکت پیمانکاری اصلاح شد. البته عده‌ای از پرسنل این مجموعه آن زمان به شرایط آن قرارداد اعتراض داشتند، اما در بررسی‌هایی که صورت گرفت، مشخص‌شد که مرحوم روشنی‌مقدم حتی در میان کارگران معترض نبوده است.»
ظاهرا عمران از اواسط فروردین ماه به درخواست خانواده‌اش و با هماهنگی مسئولان شرکت مرخصی استعلاجی گرفته بود تا مشکل اعتیادش را درمان کند. او پس از حدود یک ماه دوباره به محل کارش بازگشت و آن‌طور که حجازی مدیرعامل شرکت نظم‌آفرینان ایمان می‌گوید، در همان روز نخست هم با او قرارداد بسته می‌شود: «ما فقط حقوق اردیبهشت‌ماه این کارگر را پرداخت‌نکردیم. البته دستمزد همه پرسنل با همین تأخیر مواجه‌شد. در این مدت ما با فروش ابزار و ادوات مختلف سعی کردیم به هر نحوی مطالبات پرسنل را پرداخت کنیم. این کارگر به ما درخواست مساعده نداده بود، به تعدادی از پرسنلی که درخواست کتبی کرده بودند، مساعده پرداخت شده است، اگر او هم چنین درخواستی ارایه می‌داد، قطعا مبلغ مورد نیازش را می‌دادیم.»
به گزارش شهروند، بیژن زنگنه در نامه‌ای خطاب به یکی از مشاورانش نوشت یا بررسی میدانی دلایل خودکشی این کارگر مشخص شود. این درحالی است گفته می‌شود تأخیر‌های زیاد کارفرما در پرداخت حقوق باعث شده است او دست به چنین اقدامی بزند.
دوستان و همکاران «عمران» اوضاع نابسامان مالی و شرایط بد دستمزدی را دلیل خودکشی او می‌دانند و معتقدند اگر مشکلات مالی او از سوی شرکت حل شده بود، همکارشان الان زنده بود. آن‌ها می‌گویند شرکتی که پنج‌سال است برای آن کار می‌کنند، حتی حاضر نشده است ٥٠٠هزار تومان مساعده به عمران بدهد تا از پس مخارج زندگی‌اش در این روز‌های سخت بربیاید.
این کارگر سی‌وچهار ساله همراه زن و دو فرزندش در حوالی هویزه در خانه‌ای اجاره‌ای زندگی می‌کرد. اما در مقابل مسئولان این شرکت می‌گویند که تنها حقوق اردیبهشت‌ماه این کارگر را پرداخت نکرده‌اند و دلیل آن هم شرایط سخت ارسال نفت و محصولات آن به کشور‌های شرقی به دلیل شیوع کرونا بوده است. مدیرعامل شرکت پیمانکاری نظم‌آفرینان ایمان، همان شرکتی که «عمران» در اعتراض به پرداخت‌نشدن دستمزدش دست به خودکشی زد هم در گفتگو با رسانه‌ها به موضوع اعتیاد این کارگر جان‌باخته اشاره می‌کند و مدعی است با وجود مشکلی که این کارگر داشت، پس از ترک موادمخدر و منفی‌شدن تست اعتیادش دوباره در این مجموعه مشغول به کار شده است.
پس از پایان شیفت اداری، عمران خودش را حلق‌آویز کرد. پرسنل شرکت نظم‌آفرینان‌ایمان می‌گویند یکی از نگهبان‌ها پیکر بی‌جان او را حدود ساعت ٣ صبح چهارشنبه پیدا کرد و بلافاصله با اورژانس تماس گرفت. معاینات نیرو‌های اورژانس مرگ این کارگر را در همان لحظات اول تأیید کرد. یکی از کارگران شرکت نظم‌آفرینان ایمان که دوست و همکار عمران است و نمی‌خواهد نامش فاش شود، به «شهروند» گفت که عمران نگهبان بود. او مشکلات مالی زیادی داشت، حتی در مخارج معمولی زندگی هم می‌لنگید.
او برای خورد و خوراک زن و دو بچه‌اش ۵۰۰هزار تومان مساعده می‌خواست، اما با درخواستش موافقت نشد و به همین دلیل به زندگی‌اش پایان داد: «اینجا همه فقیرند، مردم هویزه، سوسنگرد و شهر‌ها و روستا‌های منطقه، اوضاع مالی بدی دارند. در این شرایط وقتی چند هفته‌ای دستمزد‌ها عقب می‌افتد، واقعا برای نان شب هم محتاج می‌شویم.» این کارگر باسابقه، اما حرف‌های دیگری هم دارد: «قراردادی که امسال از طرف این پیمانکار با پرسنل این مجموعه منعقد شده، غیرقانونی است، به همین دلیل همه پرسنل این مجموعه در اعتراض به این شرایط که تعدادشان به ٤٠٠نفر می‌رسد، از امضای قرارداد خودداری کردند، اما درنهایت در اواسط خردادماه مجبور به پذیرش این شرایط شدیم.».
اما ارسلان غمگین، مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوزستان می‌گوید که این حادثه ارتباطی با حقوق معوقه و پرداخت‌نشدن دستمزد پرسنل این میدان نفتی ندارد. او می‌گوید براساس اظهارات و مدارک ارایه‌شده توسط نماینده موسسه، حقوق و مزایای عمران روشنی‌مقدم تا پایان اسفند ۹۸ پرداخت شده است. اما از تاریخ دوازدهم اردیبهشت‌ماه تا زمان فوتش هیچ دریافتی از این شرکت نداشته است.
اینکه چرا این کارگر از اواسط دومین ماه سال جدید در این مجموعه مشغول به کار شده، پرسشی است که غمگین این‌گونه به آن پاسخ می‌دهد: «این کارگر از تاریخ یازدهم فروردین‌ماه سال ۹۵ در شرکت نظم‌آفرینان ایمان مشغول به کار شد، تا پایان سال گذشته هم همه مطالبات قانونی‌اش را دریافت‌کرد و مجددا پس از غیبتی که از ابتدای سال داشت، از تاریخ دوازدهم اردیبهشت‌ماه در این مجموعه مشغول به کار شد.»
او در توضیح قرارداد که به گفته برخی پرسنل این مجموعه به‌طور غیرقانونی تنظیم شده بود، گفت: «وقتی شکایت کارگران این مجموعه به دست ما رسید، جلسه ویژه‌ای برگزار شد و درنهایت قرارداد از طرف شرکت پیمانکاری اصلاح شد. البته عده‌ای از پرسنل این مجموعه آن زمان به شرایط آن قرارداد اعتراض داشتند، اما در بررسی‌هایی که صورت گرفت، مشخص‌شد که مرحوم روشنی‌مقدم حتی در میان کارگران معترض نبوده است.»
ظاهرا عمران از اواسط فروردین ماه به درخواست خانواده‌اش و با هماهنگی مسئولان شرکت مرخصی استعلاجی گرفته بود تا مشکل اعتیادش را درمان کند. او پس از حدود یک ماه دوباره به محل کارش بازگشت و آن‌طور که حجازی مدیرعامل شرکت نظم‌آفرینان ایمان می‌گوید، در همان روز نخست هم با او قرارداد بسته می‌شود: «ما فقط حقوق اردیبهشت‌ماه این کارگر را پرداخت‌نکردیم. البته دستمزد همه پرسنل با همین تأخیر مواجه‌شد. در این مدت ما با فروش ابزار و ادوات مختلف سعی کردیم به هر نحوی مطالبات پرسنل را پرداخت کنیم. این کارگر به ما درخواست مساعده نداده بود، به تعدادی از پرسنلی که درخواست کتبی کرده بودند، مساعده پرداخت شده است، اگر او هم چنین درخواستی ارایه می‌داد، قطعا مبلغ مورد نیازش را می‌دادیم.»