Revolution؛ داستان فیلم جنگی که باعث شد آل پاچینو ۴ سال از بازیگری کناره گیری کند

در حالی که پاچینو در دو ماه اول فیلمبرداری به تعهد و تلاش خود ادامه داده و تلاش کرد تا با این بیماری ناتوان کننده مبارزه کند، سیاهی لشکرها به اندازه وی خود گذشتگی نداشتند و در اعتراض به شرایط ناخوشایند صحنه فیلمبرداری از پروژه خارج شدند. کارگردان هیو هادسون در سال ۲۰۰۹ در این باره چنین گفت:

پاچینو در نیمه اول دوران فیلمبرداری مریض بود و من از این بابت احساس بدی داشتم. می‌خواستم فیلم خیس و گل آلود باشد تا نشان دهم چقدر برای سربازان سخت بوده و آمریکا چقدر شروع بدی داشته است.

یک تجربه فیلمبرداری بسیار ناخوشایند

به نظر می‌رسید هیچ‌کس از روند طاقت‌فرسای ساخت فیلم انقلاب لذت نمی‌برد، زیرا هم بازیگران و هم اعضای تیم تولید با محیط مرطوب و سرد مشکل داشتند، در حالی که تهیه‌کنندگان نمی‌دانستند که دارند یک فیلم حماسی تاریخی جذاب می‌سازند یا یک درام تکان‌دهنده که منعکس کننده پوچی جنگ است.

یناستاسا کینسکی، همبازی پاچینو، که نقش یک اشراف زاده سرکش به نام دیزی مک‌کاناهی را بازی می‌کرد، ظاهراً چنان تجربه‌ی ناخوشایندی از کار در پروژه انقلاب داشت که باعث شد او چنان از این حرفه ناامید شود که به اروپا بازگشته و از هالیوود فاصله بگیرد. تهیه کننده فیلمِ ایروین وینکلر نیز ظاهراً شرایط نامطلوب فیلمبرداری این فیلم را در کتاب خاطرات خود با عنوان A Life In Movies: Stories From 50 Years in Hollywood تایید کرده و نوشته است:

در کینگز لین، هیچ رستوران، کافه، یا هتل درجه یک خوبی برای استراحت در پایان یک روز طولانی وجود نداشت. معمولاً در مکانی مانند این، معاشقه و برخی روابط عاشقانه پرشور و برخی دعواهای مستی وجود دارد. زیاده روی در میگساری و چندین دعوا داشتیم اما عشق زیادی نداشتیم.

پاچینو از هالیوود عقب نشینی می کند

منتقدان بریتانیایی اصلاً تحت تأثیر لهجه عجیب پاچینو قرار نگرفتند و بسیاری احساس کردند که این بازیگر به طرز وحشتناکی به اشتباه برای این نقش گرفته شده است زیرا شخصیت اصلی، تام داب، و دیگران نیز داستان‌سرایی نامرتب، فیلمنامه کند و ضعیف و در مجموع شخصیت‌های غیر الهام‌بخش فیلم را محکوم کردند. مجله ورایتی در نقد منفی خود از این درام نوشت: «تماشای انقلاب کمی شبیه بازدید از یک موزه است — بدون اینکه واقعاً زنده باشد، خوب به نظر می رسد».

واکنش بسیار منفی به فیلم انقلاب ضربه بزرگی به پاچینو وارد کرد، کسی که در یک مقطع در نگاهی خوش‌بینانه، به این فیلم به عنوان ادای احترامی عاشقانه به برانکس جنوبی، محله‌ای که در آن بزرگ شده بود نگاه می‌کرد. در عوض، عملکرد فاجعه‌بار آن در گیشه و از نگاه منتقدان باعث شد که او از فیلمسازی عقب نشینی کرده و بیشتر در مورد حرفه اش و هدف خود در زندگی فکر کند.

پاچینو سال ها بعد گفت: «انقلاب یکی از آن چیزهایی بود که در یک دوران حرفه‌ای اتفاق می‌افتد، دورانی که شما از آن چیزهای زیادی یاد می‌گیرید، زیرا این تجربه بسیار ناامیدکننده‌ای بود. انتظار داشتم که روی آن فیلم کار کنند، اما آن را رها کردند. نصف فیلم را منتشر کردند. من از این کار وحشت کردم و نمی دانستم چه کار کنم. این تنها فیلمی بود که به من تلنگر زد. برای مدتی علاقه ام به این حوزه را از دست دادم».

یک احیای حرفه ای فوق العاده

اگرچه انقلاب به عنوان یک فاجعه مشهور باکس آفیسی در تاریخ سینما ثبت خواهد شد، اما پاچینو برای مدت طولانی تحت تاثیر این فیلم ضعیف باقی نماند و با انبوهی از نقش های تحسین برانگیز و فیلم های حیرت انگیز در دهه ۱۹۹۰ در صدر هالیوود هنرنمایی کرد. او متعاقباً در پروژه های به یاد ماندنی مانند راه کارلیتو، مخمصه،  دنی براسکو  و  وکیل مدافع شیطان  بازی کرد و جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای بازی درخشانش در درام  بوی خوش زن  در سال ۱۹۹۲ به خانه برد.

پاچینو هرگز سرعت خود را کم نکرده و به نمایش مهارت های خیره کننده اش در مقابل دوربین ادامه داده است و اخیراً در فیلم هایی از جمله  روزی روزگاری در هالیوود ،  مرد ایرلندی ، و  ناکس می رود  بازی کرده و همچنین نقش آلدو گوچی در درام جنایی زندگینامه ای ریدلی اسکات به اسم  خاندان گوچی  را بازی کرده است.

در مصاحبه ای با ایندیپندنت در سال ۲۰۱۵، پاچینو هوشمندانه در مورد دوران حرفه ای ماندگار خود گفت:«من از هیچ چیز پشیمان نیستم. احساس می کنم اشتباهاتی را مرتکب شده ام. فیلم اشتباهی را انتخاب کردم یا شخصیتی را دنبال نکردم، اما هر کاری که انجام می دهید بخشی از شماست و چیزی از آن می گیرید. با داشتن تصور و هیجان از قرار گرفتن در این موقعیت ها و مکان ها، آنها بیش از یک خاطره هستند، بلکه به زندگی شما چیزهایی اضافه می کنند».

منبع: روزیاتو