فرارو– حوزه علمیه اگر چه بر یک نهاد دینی اشاره دارد و یک کل منسجم را به ذهن میآورد، اما درون خود جریانهای سیاسی – فکری مختلفی را جای داده است. بعضی از این جریانها در یک مقطع زمانی فرصت ظهور و بروز پیدا میکنند؛ برای مثال جریان فکری مرحوم آیتا... مصباح در دو مقطع زمانی سال ۶۸ – ۶۹ و همچنین بعد از دوم خرداد ۱۳۷۶ فرصت عرض اندام یافت، در سال ۱۳۸۴ با محمود احمدینژاد اوج گرفت و سپس با بروز اختلافات با رئیسجمهوری که اطاعت از او اطاعت از خدا بود، یک جبهه سیاسی مستقل تحت عنوان پایداری را ایجاد کردند.
به گزارش فرارو، در جریان این انتخابات، یک جریان فکری دیگر با محوریت سیدمحمدمهدی میرباقری بیش از پیش در عرصه عمومی مطرح شد. برخی معتقدند که او نسخه جدیدی از مرحوم مصباح است؛ مخالف سازش در داخل و خارج، غربستیز، قائل به برپایی تمدن. برخی تحلیلگران حتی نگاهی فراتر از این را مطرح میکنند. روزنامه هممیهن در این باره نوشت: «خودحقپنداری و دیگرباطلپنداری چنان در اندیشۀ میرباقری موج میزند که برخی حتی در تشبیه او به مرحوم مصباح یزدی هم دچار تردید شدند، چون آیتالله فقید در عین اشتهار به نگاه خاص و نفی پلورالیسم و تکثر دینی در بنیان اندیشه خود به معنی سیاسی کلمه اقتدارگرای مطلق نبود بلکه آن مسیر را برای به قدرت رسیدن و در رقابت با اندیشههای دیگر برگزیده بود درحالیکه در آنچه میرباقری میگوید بنیادگرایی بیهیچ، اما و اگری مشهود است.»
روزهای پیش رو
جریان مورد حمایت میرباقری به رغم تمام حمایتهای پیدا و پنهان، در انتخابات چهاردهم شکست خورد. اما نه نامزد ناکام و نه پشتیبانان او، رفتاری که نشاندهنده پایان انتخابات باشد، از خود نشان نمیدهند. تفکر تندروها در فاصله از سال ۱۴۰۰ تا امروز، بحرانهایی اجتماعی و محدودیتهایی گسترده را رقم زد که مطالبات مردمی در بخش نه چندان کمی از جامعه برای تغییر آنها به وجود آمد. مسعود پزشکیان نیز با وعده مقابله با رفتارها به میدان آمد و در نهایت پیروز انتخابات شد. باید دید که تقابل این دو جریان فکری که یکی خود را انقلابی میداند و دیگری را خارج از دایره شمول انقلاب، چه رقم خواهد زد.
منبع: fararu-754970