هواپیما با بال های کج؛ ایده‌ای که می‌تواند صنعت هوانوردی را دگرگون کند

عقل انسان حکم می‌کند که یک هواپیما برای پرواز نیازمند بال‌هایی نامتقارن و عمود بر بدنه است. با این وجود در واقعیت چنین نیست و استفاده از طراحی‌های مختلف برای بال هواپیماها نه تنها عملکرد را مختل نمی‌کند؛ بلکه می‌تواند قابلیت‌هایی جدید نیز برای آن به ارمغان بیاورد.

برای مثال، ناسا هواپیمای AD-1 را با بهره‌گیری از ایده‌های دیوانه‌وار یکی از مهندسینش طراحی و تولید کرده و به‌عنوان نخستین هواپیما در دنیا با بال های کج به پرواز درآورد.

ناسا قصد داشت با هواپیمای منحصربفرد AD-1 از طریق کاهش میزان نیروی درگ در سرعت و ارتفاعات بالا مصرف سوخت هواپیماهای بزرگ‌ترش را کاهش دهد. البته تیک آف و لندینگ یک هواپیما نیازمند بال‌های متقارن است.

با این وجود با رسیدن به ارتفاعات بالا، فارغ از این که شکل بال به چه صورت باشد، هواپیما قادر به تولید نیروی بالابرنده (Lift) خواهد بود. بنابراین با وجود این که ایده هواپیما با بال های کج در نگاه اول ترسناک به نظر می‌رسد؛ اما کاملا قادر است در صنعت هوانوردی مفید واقع شود.

ایده اصلی در هواپیمای AD-1 قرار دادن بال‌ها روی یک لولا بود که به خلبان اجازه می‌داد بسته به شرایط و سرعت، وضعیت بال‌ها را تغییر داده و به شرایط ایده‌آل پرواز دست پیدا کند. از سوی دیگر، توان مورد نیاز برای تیک آف و لندینگ در این هواپیماها نیز به‌مراتب کمتر از هواپیماهای کنکورد بود و میزان مصرف سوخت و آلایندگی را به‌طور قابل توجهی کاهش می‌داد.

چرا هواپیمای AD-1 به تولید انبوه نرسید؟

با وجود این همه پتانسیل و آینده درخشانی که برای هواپیماهای با بال نامتقارن تصور می‌شد، AD-1 تنها پس از 79 پرواز کنار گذاشته شد! تمامی این پروازها البته نتایج قابل قبولی به همراه داشتند؛ اما مشکل از جای دیگری بود.

البته ناسا پیش‌تر بارها تاکید کرده که علیرغم آ‌ن‌که در حال حاضر هیچ استفاده‌ای برای این ایده وجود ندارد؛ اما احتمال احیای آن در قالبی جدید بسیار بالاست. دلیل این مساله پیشرفت چشمگیری است که در طراحی بال هواپیماها و فناوری‌های مدرن ناوبری و هدایت حاصل شده. این پیشرفت‌ها قادرند بزرگترین ایراد AD-1، یعنی پایداری پایین را تا حد زیادی برطرف کنند.

منبع: خبرآنلاین