برای ایران...

علیرضا  کنگرلو: اگر فرزندانمان به ما خرده بگیرند که چرا کشوری مثل قطر به پشتوانه درآمدهای سرشار گازی از یک میدان مشترک، برای مردمش رفاه و آبادانی به ارمغان آورد و ما منافع ملی را فدای اختلافات سلیقه‌‌ای و بخشی کردیم، چه جوابی داریم؟ آیا می‌توانیم باز هم تقصیر را گردن تحریم‌ها بیندازیم؟ آیا باز می‌توانیم کمبود امکانات و سرمایه و جنگ اقتصادی و چه و چه را بهانه کنیم؟

قطعا نمی‌توانیم و آیندگان ما را قضاوت خواهند کرد؛ و طبیعی است که به نیکی از این کم‌کاری و بی‌تفاوتی ما یاد نکنند. ما قطعا این‌طور قضاوت خواهیم شد.

در روزهایی که فرصت سرمایه‌گذاری به پشتوانه منابع ملی در میادین مشترک فراهم بوده، به بهانه‌های واهی و نگاه بخشی، منافع ملی را قربانی کردیم تا همچنان شاهد برداشت حداکثری همسایه‌ها از میادین مشترک نفتی و گازی باشیم و بهبود اوضاع را به ان‌شاءالله و ماشاءالله بسپاریم.

«صندوق توسعه ملی» طرح سرمایه‌گذاری در بالادست نفت و گاز، به‌ویژه میادین مشترک را آماده اجرا داشت که در صورت عملیاتی‌شدن با اضافه‌برداشت از میادین مشترک، هم بدهی‌های 13 ساله دولت‌‌ها به صندوق توسعه ملی تسویه می‌شد و هم صندوق در مقام یک صندوق بین‌‌نسلی، خلق ارزش و ثروت می‌کرد؛ ثروتی که هم اهالی امروز و هم ساکنان فردا را منتفع می‌کرد؛ هرچند رئیس‌جمهور شهید رئیسی و نیز نمایندگان مردم در مجلس بسیار پشتیبان این طرح بودند؛ اما افسوس که این طرح ملی در مسلخ نگاه‌های بخشی، قربانی شد.

حال با روی کار آمدن رئیس‌جمهور جدید که یکی از صدها دغدغه‌های مهمشان با وجود مشکلات بسیار زیاد اقتصادی، رفع بخشی از مشکلات معیشتی مردم است؛ همانجایی که دکتر پزشکیان در یکی از مناظرات گفتند: «آقایان توضیح دهند که در میادین مشترک نفتی و گازی چقدر ضرر می‌کنیم؟ همین قطر و امارات و عمان و کویت، در میادین مشترک سهمشان را می‌برند ولی ما عین خیالمان نیست. سرمایه‌مان را داریم از دست می‌دهیم».

امیدواریم با نگاه ویژه و حمایت‌های مسعود پزشکیان که دغدغه مردم را دارد، این طرح امیدبخش که بتوانیم با ظرفیت‌های موجود در صندوق توسعه ملی خلق ثروت کنیم به نتیجه‌ای برسد که سرانجامش بهبودی وضعیت اقتصادی مردم این سرزمین باشد؛ برداشت بیشتر از میادین مشترک نفتی و گازی توسط ایران، به نفع ایران و برای ایران... .