نگاهی به زندگی دواین جانسون – موفقیت، شکست و دوباره موفقیت!؟

فیلم  The Rundown  از پیتر برگ، با توجه به اینکه بیست سال پیش عرضه شده و دلایل دیگری، فوق العاده است، از صحنه‌های اکشنش بگیرید که همچنان قابل تحسین هستند تا آن چاشنی خاص فیلم‌های اکشن ماجراجویی که این روزها کمیاب شده‌اند. اما با توجه به خط زمانی مطلب، این اولین فیلمی است که باعث شد مخاطبان به او توجه کنند و او را بیشتر به عنوان دواین جانسون تا د راک در نظر بگیرند.

مانند بسیاری از بازیگرانی که از دنیای کشتی کج آمدند و در اول مسیر خود قرار دارند، جانسون تا به آن زمان وقت زیادی را برای بازی کردن در نقش یک مرد قوی گذاشت، و او در سال‌های آینده بیشتر این نقش را بازی خواهد کرد. اما The Rundown به او این اجازه را داد که شخصیتی دیگر را بازی کند: یک جایزه بگیر خسته که از تفنگ تنفر دارد و دوست دارد رستورانی افتتاح کند و مجبور است آزاردهنده‌ترین آدم روی کره زمین (شان ویلیام اسکات) را از شر معدنچی بی‌رحمی (کریستوفر والکن) در برزیل خلاص کند.

The Rundown در باکس آفیس شکست خورد، اما توانست درهای متفاوتی را برای جانسون باز کند و به او این شانس را داد که نقش‌های متفاوتی را تجربه کند، از نقش اکشن سنگینش در  Walking Tall  بگیرید تا نقش کوچک و عجیبش در  Southland Tales . یحتمل این نقطه آغاز جذاب‌ترین دوران کاری او در سینما است، لحظه‌ای که او به جهان نشان داد که توانایی این را دارد که بتواند در خارج از رینگ، هر کاری را انجام دهد.

۲۰۰۷: دواین صدایش کنید

در بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ - که همچنین شامل بازی بسیار محبوب  Doom  نیز می‌شد - نشان داد که راک می‌تواند در فیلم‌های سینمایی بازی بسیار خوبی به نمایش بگذارد، اما همچنان آثار باکس آفیسی مهم به او اعتنایی نمی‌کردند. تغییری در استراتژی برای رساندن او به سطحی همانند پادشاهی‌اش WWE لازم بود.

کشتی گیری که می‌تواند بازیگر پر ذوق و شوقی در فیلم‌های اکشن باشد چندان توجه کسی را جلب نمی‌کرد، اما کشتی گیری که بتواند فیلم‌های خانوادگی را به راحتی لذت بخش کند؟ این قدمی مهم برای جلب توجه مردم است. فیلم  Game Plan  سال ۲۰۰۷ درباره ستاره کوارتر بکی است که با دختری که نمی‌دانسته مال او است، ارتباط برقرار می‌کند. فیلمی که آغازگر تغییر مسیر او بود. فیلمی که توانست از اسمش در رینگ دست بکشد و نامش را به عنوان دواین جانسون در تیتراژ پایانی فیلم‌ها ببیند.

اینکه بگوییم مواردی بعدی جز سال‌های از دست رفته جانسون هستند، دروغ نگفته‌ایم. او در فیلم‌های خانوادگی‌ای همچون  Race to Witch Mountain  و  Tooth Fairy  نقش آفرینی کرد که چندان آثار خوبی نبودند. البته که این موارد، نقشی مهم در بالا بردن شانسش برای بازی کردن در آثار باکس آفیسی ایفا کرد - و وین دیزل با بازی در فیلم کمدی و خانوادگی The Pacifier باعث شد که راه بازی کردن در فیلم‌های خانوادگی را برای بازیگران اکشن هموارتر کند - اما نقش‌های مهم و جذاب و زیادی نصیب دواین جانسون نشد. موارد استثنا عبارتند از: فیلم انتقامی  Faster  و حضور کوتاه اما به یاد ماندنی‌اش در  The Other Guys .

۲۰۱۱: فرنچایز ویاگرا

دواین جانسون در پوستری از سریال Ballers

اکشن شاد و ابزورد مایکل بی،  Pain and Gain ، شاید نتوانسته باشد که دواین جانسون را به نقطه اوج بازیگری‌اش برساند، اما این آخرین باری بود که در مقام بازیگری، به یک شایستگی دست پیدا می‌کند. او در کنار پاول دویل، مسیحی که دوباره ایمانش را یافته و از اعتیاد به کوکائین رنج می‌برده، یک انرژی کمدی دیوانه‌وار را به عنوان شخصی که مدام به باشگاه می‌رود و اکنون خلافکار است، به اثر مایکل بی تزریق می‌کند.

نقشی که توانست پتانسیل دواین جانسون را وقتی که ده سال پیش درThe Rundown از خودش نشان داد، به مخاطبان دوباره نشان بدهد. اگر کسی می‌خواست که بیشتر از این دواین جانسون چیزی ببیند، به سراغ تلویزیون می‌رفتند و بازی‌اش را در سریال  Ballers  شبکه HBO تماشا می‌کردند.

۲۰۱۶: داستان بی‌عرضه شروع می‌شود

دواین جانسون و کیگان مایکل کی و شوخی‌ای که هر دو دارند از انجام دادنش لذت می‌برند

شوخی‌ای برای چند سال تا روزهای اول ریاست جمهوری ترامپ تبدیل به جلد مجله  GQ  شد: دواین جانسون برای ریاست جمهوری آمریکا. جدی بودن این ایده چندان مورد بحث ما نیست. جانسون برای شومن بودن به دنیا آمده و مردی که قرار است برای ریاست جمهوری رقابت کند بیشتر لقبی است که در رینگ با آن فعالیت کند.

از دید او، جانسون چندان به این ایده تکیه نکرد و می‌دانست که سیاست می‌تواند مردم را با او غریبه کند، چیزی که جانسون هیچوقت آن را نمی‌خواهد. ژورنالیستی به نام کیتی ویور با او مصاحبه‌ای کرده که چنین گفته:‌ به نظرم این یه فرصت جدیه که فعلاً سراغش نمیرم. و به جای آنکه بخواهد این "احتمال" را دنبال کند، جانسون آن را در همان مرحله رها کرد تا وقتی که فرصت کار در دفتر کار ریاست جمهوری دوباره برایش پیش بیاید

موضوع مورد بحث، لحظه‌ای است که منتظر ماند تا دِ راک مورد نظرش را پیدا کند: مردی هیکلی، با اعتماد به نفس و میانه رو که کاریزماتیک است و لبخندی درخشان دارد و متعهد است که هیچوقت کاری نکند که علناً دوست نداشتنی شود. در زمان به شدت قطبی شده ترامپ، دواین جانسون بهترین نقشش را پیدا کرد: مردی که همه سر او هم‌نظر خواهیم بود. (یک فکت جالب: سیت کام  Young Rock  به عنوان یک فریم استوری و پیش بردن روایتش، دواین جانسون را در نقش رئیس جمهور قرار داد.)

اما زمان و به دنبالش، چپ، راست و مرکز اتفاقات با آن تغییر کرد. سنگ‌ها هم متاسفانه به انعطاف ناپذیری مشهور هستند.

۲۰۲۰: غروب دواین جانسون

با برگشتن راک، حسی از نوستالژی و هیجان به داستان رینز و رودز تزریق شد

خنده‌دار است که د راک بعد از برگشتن به اسمش در رینگ برای داستانی که در رسلمنیای 40 ماه آپریل به اوج خواهد رسید، او را به عنوان غول مرحله آخر کشتی کج صدا بزنند. باری دیگر، او هیل بود. به دوران اواخر دهه نودش برگشت که توانست او را به شهرت برساند. از جهاتی، این راهی برای برگشتن به نقطه امنش بود: WWE تنها جایی بود که می‌توانست به آنجا برگردد، جهش بزرگی داشته باشد و در همین حین زخم‌های ناشی از شکست‌هایش در باکس آفیس را ترمیم کند و دوباره از نو خودش را بسازد.

به عنوان هیلی تمام عیار، این مرد می‌تواند باری دیگر خودش را "د راک" صدا بزند و با اینکه چیزی را از دست داده، برنده شود و به قهرمان فعلی آن زمان رومن رینز ملحق شود (که در نهایت در برابر کودی رودز شکست خورد)، اما هر پرومویی را به عنوان لولو خورخوره‌ای تحت تاثیر خودش قرار می‌داد که هر هوادار کشتی کجی (و همچنین هواداران د راک) از دیدنش هیجان زده می‌شدند. برای قضاوت اینکه چقدر تاثیر خوبی گذاشته، زود است – درخواست‌های فراوان هواداران WWE باعث شد که برنامه‌ها از به تصویر کشیدن داستانی متمرکز بر قهرمانی د راک، به داستان رینز و رودز توجه و د راک نقش مکملی را ایفا کند.

دواین جانسون در تنها عکسی که تا به کنون از The Smashing Machine منتشر شده است

تبدیل شدن به چهره‌ای هیل در خارج از رینگ بدین شکل جواب نمی‌دهند (نقل قولی از فیلم بتمن درباره این موضوع است.) اما اگر کسی می‌تواند در مردی که همه عاشق نفرت ورزیدن به او هستند تغییری ایجاد کند، قطعاً دواین جانسون قادر به این کار است.

اگر بازگشت جانسون به رینگ مثل برگشتن به حاشیه امن است، لیست فیلم‌های در پیش رویش مهر تاییدی به آن می‌زند. پروژه‌های در پیش رویش بیشتر دنباله‌ها هستند:  Moana 2  (و بازسازی لایو اکشن Moana),  Fast X Part 2, Red Notice 2, Jungle Cruise 2, San Andreas 2 . د راک مشغول نقد کردن چک‌های فرنچایز‌هایی است که در سال‌های اوجش نوشته است. چیزهایی که برایش راحتی‌‌ای را به ارمغان می‌آورند، اما تضمینی نیست که همه‌شان اکران شوند. فیلم‌های  Moana، Fast X Part 2 و Red One  از زمان حال تا سال ۲۰۲۶ نوبت اکرانشان نخواهد رسید.

مورد خاص اینجا، فیلم  The Smashing Machine  است که توسط استودیوی  A24 عرضه خواهد شد و اولین کار بنی سفدی به تنهایی در مقام کارگردان است. فیلم درباره مبارز UFC واقعی به نام مارک کر و رابطه‌اش با زنش، داون (که شایعه شده امیلی بلانت قرار است نقشش را بازی کند) است و به نظر می‌رسد که احتمالاً گامی رو به جلو برای جانسون در مسیرش باشد. اگر فیلم بتواند هم در باکس آفیس و هم در دل منتقدان محبوب باشد – چیزی که جانسون خیلی کم توانست جفتشان را در یک فیلم به دست بیاورد – می‌تواند که فاز جدیدی را در کریرش آغاز کند، فازی که او بیشتر به فیلم‌های مهیج‌تر و هنری‌تر مشغول خواهد شد در حالی که همچنان در فرنچایزهایش نقش‌هایش را حفظ خواهد کرد. چیزی که برای آدام سندلر جواب پس داد.

دواین جانسون در دوره‌ای به ستاره‌ی سینما تبدیل شد که باور عمومی بر این بود که دیگر ستاره‌ای ساخته نمی‌شود و فرنچایزها برای خود پادشاهی می‌کردند. او خودش به یک فرنچایز تبدیل شد که گاهی دیگران مالک معنوی آن بودند، اما هیچکدام نتواستند از برند دواین جانسون پیشی بگیرند. اما فرنچایزها هم پستی بلندی دارند و گاهی اوقات هم، می‌سوزند و نابود می‌شوند. برای جلوگیری از آن، دواین جانسون باید از خیر برند بودن بگذرد و بالاخره به یک بازیگر تبدیل شود.

منبع: ویجیاتو