سینما یا کارخانه کمدی سازی؟

 «خجالت نکش 2» و «تگزاس3» دو فیلم کمدی هستند که هم اکنون در سینماهای سراسر کشور اکران است.  این دو فیلم، سری دوم و سری سوم فیلم‌هایی هستند که به نظر می‌رسد فروش بالای آنها در اکران سبب شده تا تهیه کنندگان هردو اثر به سراغ ساخت دنباله آنها بروند. دنباله سازی در سیینمای ایران و جهان، امری متداول است اما در سینمای ایران منحصر به فیلم‌های کمدی است تا جایی که اخبار غیر رسمی از شروع پیش تولید فیلم کمدی موفق «سن پترزبورگ2» نیز شنیده می‌شود. «گشت ارشاد»، «نهنگ عنبر» و «چند می‌گیری گریه کنی» از جمله فیلم‌های کمدی موفقی هستند که نسخه‌های دو و سه آنها ساخته شده است. فیلم‌های کمدی در حالی در گیشه یکه تازی می‌کنند و در ساخت فیلم نیز تهیه‌کنندگان ترجیح می‌دهند به سراغ آنها بروند که خبری از سینمای اجتماعی نیست و چند سالی است که هیچ فیلم سینمایی ارزشمندی در ژانر اجتماعی ساخته نشده است. برخی از کارشناسان در کولاک کمدی‌ها و فروش بالای آنها و اقبال مخاطبان به این ژانر، معتقدند که سینمای اجتماعی ایران به پیکر نیمه جانی تبدیل شده است و فاصله دغدغه‌های اجتماعی فیلمسازان و هم چنین محدودیت‌هایی همچون سانسور سبب شده تا این فاصله عمیق‌تر شود.

سینما این روزها چهار فیلم کمدی «خجالت نکش 2» و «تگزاس3»،  «سال گربه» و «تمساح خونی» را روی پرده دارد و هر چهار فیلم نیز عملکرد خوبی در گیشه و فروش داشته است به نظر می‌رسد در غیاب دیگر ژانرها (به جز درام) به ویژه ژانر اجتماعی و فیلمسازان مطرح این ژانر مهم، سینمای ایران به کارخانه کمدی سازی تبدیل شده که برای دیدن آثار ارزشمند نمی‌توان به آن مراجعه کرد. سینمای ایران این روزها فقط جنبه سرگرمی دارد و آنچه سبب شده تا فیلم‌های کمدی به فروش بالایی دست یابند فقدان شادی عمومی و نیاز مردم به خندیدن است نه کیفیت بالای کمدی‌ها.