(تصاویر) بز «سیروهی»؛ بز عجیب هندی که بهترین دام برای درآمدزایی بالاست

«بز سیروهی» یک نژاد هندی بز اهلی است. این نام برگرفته از منطقه زیستگاه این بز یعنی منطقه سیروهی راجستان، در شمال غربی هند است. این نژاد را می‌توان به عنوان یک نژاد دو منظوره توصیف کرد که هم برای تولید گوشت و هم برای تولید شیر پرورش می‌یابد. 

در سال ۱۹۷۲ یک سرشماری نژاد جمعیت کل این بز را ۲۹۵۰۰۰ رأس نشان داد که از این تعداد بیش از ۲۰۰۰۰۰ رأس ماده مولد بودند. جمعیت گزارش شده به DAD-IS برای سال ۲۰۱۳ بین ۱ میلیون و ۸۲۰ هزار رأس تا ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار رأس بود. 

اعتقاد بر این است که حیوانات استوانه‌ای شکل حیوانات بهتری برای تولید گوشت هستند در حالی که حیوانات با بدن مخروطی در تولید شیر خوب شهره پیدا کرده‌اند. برخی از بز‌های بالغ ممکن است در ناحیه قفسه سینه فرورفتگی داشته باشند که ظاهری پشت زینی ایجاد می‌کند. بدن این بز با مو‌های نسبتاً متراکم پوشیده شده که کوتاه و درشت است. 

رنگ‌های برجسته و رایج این بز قهوه‌ای و قهوه‌ای با لکه‌های روشن تا تیره (قهوه‌ای خالدار) هستند. هر دو نوع قهوه‌ای و قهوه‌ای خالدار به طور کلی در سه رنگ تیره، متوسط و روشن موجود هستند. تعداد بسیار کمی از بز‌های سیروهی کاملا سفید هستند. پوست بدن عموماً براق است، اما برخی از حیوانات دارای پوشش مویی نیز هستند. صورت صورت بز سیروهی عموماً صاف یا گاهی کمی برآمده است. گوش‌ها عموماً صاف و برگ مانند، متوسط و آویزان هستند. گوش آن‌ها آویزان به سمت پایین، به شکل برگ با انحنای جزئی به سمت عقب توصیف است. 

اگر بخواهیم مهمترین ویزگی‌های بز سیروهی را به صورت خلاصه بیان کنیم باید به ۶ نکته اشاره کرد: ۱. نرخ بالای چندقلوزایی که بیشتر از ۱۰ درصد است. ۲. سازگاری با تمامی شرایط آب و هوایی. ۳. هزینه پایین نگهداری و توان بالا برای زندگی در شرایط کم غذایی. ۴ تولید شیر و گوشت. ۵. درآمدزایی بالا به دلیل افزایش تقاضا برای گوشت و شیر و ۶. پتانسیل ژنتیکی برای اصلاح نژادی

به طور متوسط، ۹۰ درصد بز‌های سیروهی تک قلو می‌زایند و تنها ۱۰ درصد از آن‌ها دوقلوزا هستند. شیردهی این بز می‌تواند تا ۹۰ روز طول بکشد و به طور متوسط روزانه ۷۵۰ گرم تا ۱ کیلو شیر می‌دهد که برای این بز نسبتا میزان خوبی محسوب می‌شود. متوسط عملکرد شیردهی حدود ۱۲۲ کیلوگرم در یک دوره شیردهی ۱۹۸ روزه است.

این بز به دلیل طبیعت کنجکاوش می‌تواند از منابع غذایی مختلفی که طعم تلخ، شیرین، شور و ترش دارند، استفاده کند. این بز‌ها می‌توانند حبوبات مانند لوبیا، برسم، سیر و ... را با لذت بخورند. آن‌ها عمدتاً دوست دارند علوفه‌ای را بخورند که به آن‌ها انرژی می‌دهد و سرشار از پروتئین باشد. بز‌های سیروهی معمولاً عادت دارند محل تغذیه خود را خراب کنند، زیرا در محل تغذیه ادرار می‌کنند؛ بنابراین نوع خاصی از محل تغذیه برای محافظت از مواد غذایی و جلوگیری از فاسد شدن باید ساخته شود.

منبع: راز بقا