خودزنی به سبک قالیباف

وحیده کریمی: محمدباقر قالیباف با انتشار بیانیه‌ای رسما حمایت خود را از جلیلی اعلام کرده است؛ آن‌هم درحالی‌که با اعلام آرای انتخابات، او دیگر نامزد انتخابات نیست و به سمت قبلی خود یعنی رئیس قوه مقننه بازگشته است.

او که می‌توانست به جهت شخصیت حقوقی و حفظ احترام سمت «رئیس مجلس» حداقل ژست بی‌طرفی را به عنوان یکی از رؤسای قوای سه‌گانه حفظ کند، به اذعان بخشی از اصولگرایان بر مهره بازنده‌ای تکیه کرد که جز خودکشی سیاسی حاصلی برایش نخواهد داشت. البته این اولین خودزنی قالیباف نیست و در تمامی رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری او این مشکل را با کمپین خود داشته است؛ چه زمانی که لباس نظامی تن داشت، چه زمانی که او را دکتر خلبان قالیباف معرفی کردند و چه اکنون که کت‌وشلوارپوش و به‌ دور از صحنه رزم و پاسداری در کورس رقابت وارد کردند. هرچند در همین دوره از انتخابات تصمیمات کمپین انتخاباتی او مهم‌ترین عامل شکستش بود و او را از رقابت‌ها حذف کرد؛ مانند ماجرای سخنان دخترش که پاس گل را به پایداری‌ها داد تا پدر را از رقابت انتخابات بیرون کنند، یا گرفتن ژست یک رئیس‌جمهور مظلوم و از پیش برنده در مناظره‌ها یا قرارگرفتن در مسابقه وعده‌های ناممکن و...

اما دیروز با اعلام رسمی آرای او در انتخابات چهاردهم که بازنده رقابت بود، با نیم‌نگاهی به صندلی‌های جبهه پایداری در بهارستان و توجه به اعتباری که با نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری در بین اعضای فراکسیون مستقلین از دست داده، متنی با ادبیات یک «نامزد انتخابات» تهیه و منتشر کرده که حتی به مذاق اصولگراها هم خوش نیامده، چه رسد به مردم عادی که حداقل انتظارشان بی‌طرفی رؤسای قوا در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری است. در بخشی از بیانیه رئیس مجلس آمده است: «راه هنوز پایان نیافته است و علی‌رغم اینکه این‌جانب برای شخص آقای دکتر پزشکیان احترام قائل هستم، اما به‌ دلیل نگرانی از برخی اطرافیان ایشان، از همه نیروهای انقلابی و حامیان خود می‌خواهم کمک کنند تا جریانی که مسبب بخش مهمی از مشکلات اقتصادی و سیاسی امروز ما است، به عرصه قدرت باز‌نگردند، لذا همه باید تلاش کنیم تا نامزد جبهه انقلاب آقای دکتر جلیلی به‌عنوان رئیس دولت چهاردهم انتخاب شوند». در این راستا، وحید ایمانی، مجری صداوسیما و از حامیان قالیباف با بازنشر بیانیه او در شبکه اجتماعی ایکس، خط خود را از حمایت از جلیلی جدا کرد و نوشت: ضمن احترام و خدا قوت به آقای قالیباف و همه آنهایی که برای اعتلای کشور و سعادت ایران عزیز تلاش کردند، خودکشی به‌ خاطر ترس از مرگ را حاصل اشتباه و کج‌اندیشی سیاسی می‌دانم. واکنش‌های منفی به بیانیه قالیباف فضای مجازی را فراگرفته و بسیاری از کاربران فضای مجازی که تا قبل از روز شنبه در دسته طرفداران قالیباف قرار داشتند، مبهوت این تصمیم سیاسی او شده‌اند؛ طرفدارانی که نقطه مشترکی با جریان رادیکال ندارند و حتی منتقد جدی نامزد این طیف در انتخابات هستند‌ تا جایی که بارها متذکر شده‌اند قالیباف فراموش کرده است که از دلایل ریزش یکباره آرای او، حملات جریان پایداری و افشاگری‌های پیاپی آنها در دو راند انتخابات گذشته یعنی مجلس دوازدهم و ریاست‌جمهوری فعلی خلاصه شده است. حتی برخی کاربران این تصمیم قالیباف را ترس از ادامه افشاگری‌های جبهه پایداری علیه او تعبیر کرده‌اند و معتقدند قالیباف برای تمدید ریاستش بر بهارستان تن به این بیانیه داده؛ بیانیه‌ای که در حمایت از تندروترین منتقدانش صادر شده است. این در حالی بود که قالیباف و جلیلی حتی در ساعات پایانی منتهی به انتخابات با وجود تلاش بزرگان اصولگرا تن به ائتلاف نداده بودند و هرگز نتوانستند در یک جمع تعریف شوند. هرچند مجلس در انتخابات 1400‌ تمام‌قد از رئیس‌جمهور فقید حمایت کرد و او را بر مسند پاستور نشاند و بنابراین اصل بی‌طرفی در مجلس خالی از معناست، اما در رابطه با رئیس مجلس ماجرا متفاوت است. در همین رابطه احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خودش در واکنش به بیانیه محمدباقر قالیباف در حمایت از سعید جلیلی نوشت: بیانیه آقای قالیباف از چند جهت تأسف‌بار است؛ اول، آقای پزشکیان به‌عنوان شخصیتی غیرتشکیلاتی، اطرافیان حزبی ندارد که بنا باشد به محض ورود او به پاستور، عموم پست‌های دولتی را اشغال کنند. او هنوز همکاران خود را معرفی نکرده و فقط بر مشی اجماعی خود تأکید کرده است. بنابراین، آقای قالیباف پیشاپیش از چه نگران است؟ دوم، اگر منظور او از اطرافیان آقای پزشکیان به فرض کسانی مانند محمدجواد ظریف هستند، آیا آنها واقعا از اطرافیان آقای جلیلی که علاوه بر اشتهار به تندروی، حیثیتی هم برای شخص آقای قالیباف در این انتخابات و پیش از آن باقی نگذاشتند، از نگاه رئیس مجلس باعث نگرانی بیشتری هستند؟ سوم، مگر طبق روال قبل، قرار نیست که آقای پزشکیان وزرای خود را از طریق مشورت با مقام‌های ارشد و سپس کسب اعتماد از مجلس به کار گیرد؟ با این مکانیسم دیگر چه جای نگرانی برای آقای قالیباف از همکاران آقای پزشکیان باقی می‌ماند؟ چهارم، آقای قالیباف که ریاست مجلس را به عهده دارد، آیا بهتر نبود با توجه به این جایگاه، بی‌طرفی خود را نسبت به رقابت در دور دوم انتخابات حفظ کند و از همین حالا‌ شائبه کارشکنی در کار دولت احتمالی آقای پزشکیان را پدید نیاورد؟