قاتل ماموت‌ها در زمین و در همین نزدیکی است!
برآوردها حاکی از آن است که آخرین ماموت‌ها، ۴۰۰۰ سال پیش در جزیره دورافتاده Wrangel در شمالگان می‌زیسته‌اند و در آنجا از بین رفته‌اند.
اگرچه تصور می‌شود که گونه انسان سهم زیادی در از بین رفتن ماموت‌ها داشته است اما، مشخص نیست چه عواملی منجر به دگرگونی آب و هوا شد که آنها را در معرض خطر قرار داد. یک ایده این است که زمین نزدیک به ۱۳۰۰۰ سال پیش توسط یک شیء کیهانی مورد اصابت قرار گرفت و جهان را فراتر از آنچه برای ماموت‌ها قابل تحمل بود گرم کرد و راه را برای رشد سایر گونه‌ها هموار کرد.
از حدود ۵۰ مکان در سراسر جهان، از جمله آمریکای شمالی و جنوبی، اروپا، آسیا و صفحه یخی گرینلند، سرنخ هایی به دست آمده است که می‌تواند نشان دهنده مواجهه زمین با یک دنباله‌دار باشد.
در هسته‌های یخی حفر شده از مناطق یخ‌زده دائمی گرینلند، ریزذرات مرتبط با آتش‌سوزی‌های گسترده، به اصطلاح آئروسل‌های احتراقی که هنگام سوختن ماده در سراسر جو منتشر می‌شوند، کشف شده است.
در نمونه‌های گرفته شده از سایر نقاط جهان، مانند سوریه و سه مکان جدا از هم در آمریکای شمالی، فراوانی غیرعادی بالایی از پلاتین را می‌توان یافت. مور توضیح می‌دهد که پلاتین در پوسته زمین کمیاب است، اما در دنباله‌دارها نسبتاً رایج است.
در همان لایه رسوبی، غلظت بالایی از گلوله‌های ریز و میکروسکوپی آهن به نام میکروسفرول وجود دارد. اینها زمانی تشکیل می‌شوند که مواد مذاب در هوا پخش می‌شوند، همان زمانی که یک شهاب‌سنگ یا به سطح برخورد می‌کند یا ذوب می‌شود و در جو منفجر می‌شود.
چیزی که نمی‌توان انکار کرد این است که برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها در ارتباط با تغییرات محیطی در مقیاس بزرگ کاملاً ارزش بررسی دارد، اگر نه برای درک تاریخ، بلکه برای کمک به تصمیم‌گیری‌های ما برای فردا؛ این رویدادها مسیر زندگی روی زمین را قبلاً تغییر داده‌اند و اگرچه منظومه شمسی بسیار آرام‌تر از گذشته است، اما احتمال وقوع این چنین رویدادهایی در آینده صفر نیست.
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-194705