حدود 10 سال پیش بود که معصومه عطایی پس از طلاق، از سوی پدر همسرسابقش مورد سوقصد اسیدپاشی قرار گرفت و در جریان آن علاوه برسوختگی شدید صورت، بدن و دست، بینایی‌اش را هم از دست داد. او مدتی بعد پدرشوهرش را که به قصاص محکوم شده بود، بخشید و زندگی تازه‌ای را آغاز کرد. زندگی جدیدی که در تازه‌ترین ایستگاه خود به تجربه مدلینگ رسیده است.
معصومه عطایی با اشاره تجربه جدیدی که پس از سفالگری، کولاژ و بازیگری به دست آورده،گفت: پس از آنکه مورد اسیدپاشی قرار گرفتم درد زیادی را تحمل کردم. زندگی برایم تغییر کرد اما من دلم نمی‌خواست تسلیم وضع موجود شده و به عنوان یک قربانی اسیدپاشی و خشونت به زندگی ام ادامه دهم. به همین دلیل سعی کردم هنرهای مختلفی را بیاموزم و در جامعه نیز نقشی فعال داشته باشم.
او ادامه داد: در همین راستا هم دوره های مخصوص نابینایان را پشت سرگذاشتم. پس از آن کلاس های کولاژ و سفالگری را آغاز کردم که به نظرم موفقیت آمیز بود و نمایشگاهی هم از آثارم برگزار شد. بعد از آن پیشنهاد بازیگری در تئاتر را دریافت کردم که خوشبختانه با استقبال هم روبه رو و به همین دلیل اجرای کاری دیگری را هم روی صحنه بردیم و در حال آمادگی برای سومین تئاتر بودیم که شیوع کرونا تمرینات ما را تعطیل کرد.
زیبایی آن چیزی نیست که با چشم ظاهر می بینیم
عطایی درباره ورودش به عرصه تبلیغات نیز اظهارکرد: اول این را بگویم که برای کاری که انجام دادم قصد مالی نداشتم و بیشتر هدفم انجام یک اقدام نمادین بود. به همین دلیل نیز قرارداد همکاری با این موسسه فرهنگی ندارم. اگر پیشنهادی از سوی برندهای مختلف شود حتما آن را بررسی میکنم و البته دلم می خواهد شرایطی فراهم شود که نه فقط من که دیگر قربانیان هم بتوانند در این عرصه فعالیت کنند. دلم میخواهد بگویم زییایی آن چیزی نیست که با چشم ظاهر می بینیم.
این فعال اجتماعی افزود: در عرصه تبلیغات نیز امیدوارم امکان ورود فراهم شود وشرکت ها و موسسات مختلف برای تبلیغ کالای خود صرفا به دنبال مدل ها چشم رنگی و سلبریتی ها نروند. قطعا چنین اقدامات نگاه جامعه به قربانیان اسیدپاشی را نیز تغییر خواهد داد.
