درد اجباری

شرق: کودکان کار به دلیل شرایط زندگی که دارند، نوع خاصی از بیماری‌ها را تجربه می‌کنند که کمتر کودکی در سن‌و‌سال آنها دچار می‌شود.

این کودکان به‌ویژه کودکان زباله‌گرد معمولا از ناحیه کمر و پا همیشه دردهای بسیاری را تجربه می‌کنند. از طرف دیگر سوءتغذیه و حضور مداوم در خیابان، منجر به بیماری‌های متعدد سیستم ایمنی در بدن آنها خواهد شد که برخی از این بیماری‌ها هنوز به‌درستی بررسی نشده است.

 بیماری در جسم‌شان خانه کرده

بیشتر کودکانی که در کارگاه‌های زباله مشغول به کار هستند، دچار بیماری‌های ریوی و مشکل سیستم امینی هستند. اگر از طرفی کودکانی که در کارگاه‌های زیرزمینی مشغول به کار هستند، دارای بیماری و نقص‌ عضوهایی می‌شوند که به دلیل مخفی‌بودن محل کارشان، هیچ‌کس از آن خبر ندارد، کودکانی هم که سر چهارراه هستند معمولا به دلیل بیش از اندازه سر پا ایستادن دچار مشکلات بسیاری در استخوان پا و کمر هستند که اینها فقط بخشی از مشکلات کودکان کار است.

روح‌های زخمی

این کودکان علاوه بر مشکلات جسمانی، به‌مرور با مشکلات روانی فراوانی هم روبه‌رو می‌شوند. مثلا همین کودکانی که سر چهارراه به سمت ما می‌آیند تا از آنها چیزی بخریم، بی‌توجهی ما آسیب جدی در ناخودآگاه آنها ایجاد خواهد کرد؛ بنابراین خیلی ساده اگر این بچه‌ها داخل مترو، خیابان یا سر چهارراه جلوی ما آمدند و خواستند تا ما به آنها پولی بدهیم یا خرید کنیم، بهتر است که بی‌محلی نکنیم. سعی کنیم نگاه چشمی برقرار کنیم و اگر قصد خرید یا کمک نداریم، با گفتن جمله‌ای مثل ممنونم عزیزم، جواب‌شان را بدهیم. برعکس این هم هیچ‌ وقت با حس ترحم با این کودکان رفتار نکنیم ولی اگر شاهد رفتار خشونت‌آمیز دیگران با این کودکان بودیم، بی‌تفاوت نباشیم. نوع جدید کودکان کار، کودکان کار مجازی هستند. مادر و پدرهای بسیاری هستند که در اطراف ما پیجی زدند و با عکس و فیلم‌های فرزندشان در حال تولید محتوا هستند.بهترین کار همین است که ما جلوی این نوع از کار کودک را بگیریم. ما با متوقف‌کردن اشتراک‌گذاری این نوع ویدئو و تصاویر در فضای مجازی و دنبال‌نکردن این پیج‌ها از گسترش این شکل کار کودک جلوگیری خواهیم کرد و یادمان باشد همیشه کودکان کار با لباس مندرس بر سر چهارراه و داخل کارگاه‌های زیرزمینی نیستند، بلکه گاهی با لباس‌های شیک و برندهای خارجی داخل گوشی ما مشغول کار هستند که به آنها کودک کار مجازی می‌گویند.

چقدر کودک کار در جهان داریم؟

سازمان بین‌المللی کار (ILO) اولین بار در سال ۲۰۰۲ روز جهانی مقابله با کار کودکان را راه‌اندازی کرد و عبارت «اکنون اقدام شود: کار کودکان پایان یابد» شعاری است که در سال جاری برای این مناسبت جهانی انتخاب شده است. براساس آخرین گزارش سازمان بین‌المللی کار و یونیسف، تعداد کودکان کار در سراسر جهان به ۱۶۰ میلیون نفر رسیده که این اولین افزایش در ۲۰ سال گذشته است. همچنین با افزایش درخورتوجهی در تعداد کودکان کار پنج تا ۱۱‌ساله مواجه هستیم که مجبور به کار‌کردن هستند. کودکان در این گروه سنی بیش از نیمی از رقم جهانی کودکان کار را تشکیل می‌دهند. بر‌اساس سرشماری سال ۲۰۱۱ میلادی، ۲۵۹.۶۴ میلیون کودک در گروه سنی پنج تا ۱۴ سال بوده‌اند که ۱۰.۱ میلیون نفر آنان کودک کار بوده‌اند. کشورهای در حال توسعه مانند هند بیشترین سهم را در معضل کودکان کار داشته‌اند. همچنین خانواده بیشتر این کودکان، درگیر آسیب‌های گوناگون اجتماعی مانند حاشیه‌نشینی، فقر، بی‌کاری، مشکلات حاد معیشتی، اعتیاد، خشونت و تجاوز هستند. خانواده‌هایی که عمدتا ناآگاه و ناتوان در انجام مسئولیت‌های سنگین پدری و مادری هستند. خانواده‌هایی با فرهنگ‌هایی بیمار که گاه، دختران را در کودکی مجبور به ازدواج با افرادی فاقد هرگونه صلاحیت می‌کنند. این قربانیان کودک‌همسری، جدا از تحمل تلخی‌ها و مشکلات بی‌شمار، هیچ مهارتی برای ایفای نقش همسری و مادری ندارند. میراث خانواده‌هایی با جایگاه و شأن اجتماعی پایین و فاقد عزت نفس و احترام که اغلب با تحقیر و توهین مواجه بوده‌اند، اغلب انحراف و انزوا یا خشونت و طغیان خواهد بود.