این پارادوکس های علمی خواب را از چشم دانشمندان گرفته‌اند

بشر در ابتدای مسیر تکامل خود فقط در تلاش برای بقا بوده است. هرچند در مراحل بعدی به کاوش در مورد اسرار گوناگون کره زمین پرداخت. اما از قرن بیستم کم‌کم شرایط تغییر کرد. موضوعات مختلفی در فیزیک و نجوم مطرح شدند که با دانش و مشاهدات پژوهشگران همخوانی نداشتند. برخی پارادوکس های علمی حتی برای چندین دهه بدون پاسخ باقی مانده‌اند. همین نیز سبب شده که انسان فکر کند تصورش از جهان هستی کاملا اشتباه است.

هرچند چنین چیزی را نمی‌توان در مورد سیاه چاله گفت. سیاه چاله‌ها با گرانش وحشتناک خود همه‌چیز را می‌بلعند و بعد از مدت زمان بسیار زیادی آنها را در قالب تابش هاوکینگ به بیرون پرتاب می‌کنند. متاسفانه برخلاف مثال نامه، نمی‌توان در تابش هاوکینگ هیچ اطلاعاتی پیرامون حالت اولیه جرم را مشاهده کرد. به‌بیانی دیگر تابش هاوکینگ کاملا یکسان است.

همین نیز نشان می‌دهد که سیاه چاله‌ها اطلاعات فیزیکی جهان را نابود می‌کنند. البته برخی دانشمندان ادعا می‌کنند که توانسته‌اند سطحی نامرئی را در سیاه چاله تشخیص دهند که جزئیات مربوط به اطلاعات را ثبت می‌کند. برخی دیگر نیز برای حل این پارادوکس علمی گفته‌اند که سیاه چاله وجود خارجی ندارد و ما با گرت‌اختر طرف هستیم.

پارادوکس فرمی

بیایید حالا به معروف‌ترین پارادوکس علمی جهان یعنی فرمی بپردازیم. این پارادوکس توسط فیزیکدان مطرح ایتالیایی انریکو فرمی عنوان شد. فرمی کسی بود که اولین راکتور اتمی را ساخت. هرچند که در نهایت به‌خاطر موجودات فضایی معروف شد.

به‌بیان ساده‌تر تعداد فوق‌العاده زیادی سیاره هستند که می‌توانند در سطح خود از آب به صورت مایع پشتیبانی کنند. به‌همین‌خاطر بسیاری از علاقه‌مندان به اخبار نجوم منتظر هستند که تلسکوپ جیمز وب سیاره دیگری را به‌عنوان زمین دوم برای انسان پیدا کند. هرچند همه اینها وضعیت پارادوکس علمی اول را بدتر می‌کنند. پس چرا جهان اطراف ما تا اینقدر ساکت است؟

برخی در توضیح پارادوکس جنجالی فرمی می‌گویند که موجودات فضایی از زمین بازدید کرده‌اند؛ اما دولت‌ها در این مورد پنهان‌کاری می‌کنند. برخی دانشمندان نیز می‌گویند که باید معادله دریک را بازنویسی کرد. به‌باور آنها وجود اقیانوس در سطح سیاره و صفحات تکتونیک با قدمت حداقل ۵۰۰ میلیون سال را نیز باید به‌عنوان عوامل تعیین‌کننده در معادله دریک آورد.

البته مسئله فقط ناپدید شدن شما در دنیای حال نیست. شما در طول زندگی خود روی افراد و اتفاقات بسیار زیادی تاثیر گذاشته‌اید. به‌همین‌خاطر حذف شدن شما می‌تواند همه‌چیز را دگرگون کند. برخی دانشمندان برای حل این پارادوکس علمی بحث جهان‌های موازی را مطرح کرده‌اند.

به‌باور آنها در صورت سفر یک انسان به گذشته جهانی موازی شکل خواهد گرفت. یک نظریه وجود دارد که بر اساس آن همین الان نیز بی‌نهایت جهان موازی وجود دارد.

پارادوکس پلچینسکی

پلچینسکی از اساتید برجسته فیزیک نظری بود و روی نظریه ریسمان کار می‌کرد. وی یک پارادوکس علمی را مطرح کرد که هنوز بی‌پاسخ مانده است. پیش از مطرح کردن این پارادوکس باید یادآوری کنیم که اخترشناسان هنوز نتوانسته‌اند وجود سفید‌چاله و یا کرم‌چاله را به اثبات برسانند. هرچند این مفاهیم در فیزیک نظری مطرح می‌شوند.

ماده رادیواکتیو ۵۰ درصد احتمال پرتوزایی دارد. در صورتی که حسگر تابش رادیواکتیو را احساس کند، چکش رها خواهد شد و شیشه سم می‌شکند. این اتفاق باعث می‌شود که گربه بمیرد. هرچند تا زمان باز کردن جعبه شما نمی‌دانید که گربه مرده است یا زنده. به‌همین‌خاطر تا زمان بازگشایی جعبه گربه هم زنده و هم مرده تلقی می‌شود.

از خودتان می‌پرسید که چطور این پارادوکس علمی ممکن است. دانشمندان بر این باور هستند که حتی نگاه کردن به یک ماده می‌تواند نتیجه اتفاقی که برای آن رخ می‌دهد را تغییر دهد. بر اساس نظریه مکانیک کوانتوم یک ذره می‌تواند به‌طور همزمان دو حالت داشته باشد. شرودینگر می‌خواست ثابت کند که چنین چیزی ممکن نیست.

آزمایش دو شکاف

بسیاری از دانشمندان آزمایش دو شکاف را زیباترین آزمایش دنیای فیزیک می‌دانند. یک دیوار را تصور کنید که دو شکاف روی خود دارد. شما تصمیم می‌گیرید که تعدادی توپ تنیس را به‌سمت دیوار پرتاب کنید. طبیعتا برخی از توپ‌ها به دیوار خورده و برمی‌گردند. هرچند برخی نیز از دو شکاف می‌گذرند.

حالا در ادامه این پارادوکس علمی تصور کنید که یک دیوار دیگر پشت دیوار اول دارید. توپ‌ها به دیوار دوم برخورد می‌کنند. اگر اثر برخورد توپ‌ها را روی دیوار دوم علامت‌گذاری کنید، دو خط هم‌اندازه با شکاف‌های دیوار اول را خواهید داشت. تا اینجا خبری از پارادوکس علمی نیست. هرچند اگر به‌جای توپ تنیس نور را از شکاف‌ها عبور دهید، وضعیت عجیبی ایجاد می‌شود.

پارادوکس های زیاد سبب شده که برخی دانشمندان تصور کنند ما در یک شبیه‌سازی بزرگ زندگی می‌کنیم. برخی دیگر نیز احتمال وجود جهان‌های پرتعداد را مطرح کرده‌اند. در نهایت آینده مشخص خواهد کرد که دیدگاه‌های علمی فعلی بشر تا چه حد درست بوده‌اند.

منبع:خبرآنلاین