جستجو
رویداد ایران > رویداد > دهم زنان خط قرمزند/ بعضی از زنان نماینده اکراه داشتند با من عکس بگیرند

دهم زنان خط قرمزند/ بعضی از زنان نماینده اکراه داشتند با من عکس بگیرند

دهم زنان خط قرمزند/ بعضی از زنان نماینده اکراه داشتند با من عکس بگیرند
سلحشوری می‌گوید هرگز از اینکه بخواهد مسائل و مشکلات زنان را فریاد بزند و روی آن پافشاری کند نهراسیده؛ هرچند همین نهراسیدن، مواقعی فشارها را بر او بیشتر کرده است.

، او را به صریح‌اللهجه بودنش می‌شناسند؛ از همان خرداد سال ۹۴ که به همراه دیگر اعضای لیست امید وارد بهارستان شد تا همین چند روز پیش که زنگ جلسه آخر مجلس دهم به صدا درآمد، او یکی از پرکارترین نمایندگان مجلس بود که همین صریح‌اللهجه بودنش بارها کار دستش داد.

پروانه سلحشوری یکی از ۱۷ زنی بود که به مجلس دهم راه یافتند و توانستند در ۴ سال گذشته مسائل و خلاء‌های قانونی درباره زنان را برای اولین بار مطرح کنند؛ از طرح افزایش مجازات اسیدپاشی تا ورود زنان به ورزشگاه، اعطای تابعیت به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی و طرح ممنوعیت ازدواج کودکان زیر ۱۳ سال موسوم به طرح کودک‌همسری. بعضی از این موضوعات به نتیجه رسیدند و بعضی‌هایشان آنطور که خود سلحشوری می‌گوید، خط قرمز قلمداد شده و از دور خارج شدند؛ «خیلی از طرح‌هایمان عقیم ماندند، یکی به این دلیل که طرح‌هایی را که زنان ارائه می‌دادند در دستور کار قرار نمی‌دادند و دیگر اینکه متاسفانه مقوله زنان و مشکلات آنها یک خط قرمز است و خیلی از مسائل و مشکلات مربوط به زنان طرح نمی‌شود. ترکیب مردانه مجلس اجازه اینکه طرح‌های زنانه هم بتوانند به تصویب برسند، نمی‌دهد. به نظرم مهم‌ترین معضل زنان خط قرمز بودنشان است.»

او می‌گوید هرگز از اینکه بخواهد مسائل و مشکلات زنان را فریاد بزند و روی آن پافشاری کند نهراسیده؛ هرچند این همین نهراسیدن، مواقعی فشارها را بر او بیشتر کرده است؛ «این اواخر وضعیت من به گونه‌ای شده بود که حتی من حس می‌کردم بعضی از همکارانم که زن هستند نیز اکراه دارند که با من همراه باشند و حرف بزنند، پیش خودشان فکر می‌کردند شاید عکسی از آنها گرفته شود و بعدا بشود مدرک جرم. حتی در تایید صلاحیت‌ها برخی از همکاران فکر می‌کردند حرف زدن با من ممکن است برایشان یکسری تبعات را در پی داشته باشد.»

سلحشوری معتقد است برای خیلی از افراد سخت است که ببینند یک زن در بین نمایندگان شاخص مجلس قرار می‌گیرد و دلیل به نتیجه رسیدن بسیاری از موضوعات زنانه در مجلس را کم بودن قدرت چانه‌زنی نمایندگان زن و رویکرد مردسالارانه حاکم بر مجلس می‌داند.

او می‌گوید نگرانی‌ها درباره تغییر رویکرد زنان نماینده در مجلس یازدهم نسبت به مسائل زنان جدی است و امیدوار است مسائل زنان در این مجلس فراموش نشود.

او در پایان روزی را که سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه تبدیل شده، یکی از بهترین روزهای نمایندگیش می‌داند و می‌گوید بگذارید فعلا تلخی‌ها پشت در صحن مجلس، فراکسیون زنان و... باقی بماند؛ «با لبخند می‌خواهم با مجلس وداع کنم.»


متن گفت‌وگوی خبرآنلاین با پروانه سلحشوری را در زیر می‌خوانید.



خانم سلحشوری، شما یکی از پرکارترین نمایندگان زن در مجلس دهم بودید. طرح‌ها و لوایح زیادی را در زمینه زنان پیگیری کردید، فکر می‌کنید شما به همراه دیگر نمایندگان زن، توانستید مجلس متفاوتی را در موضوعات مربوط به زنان رقم بزنید؟

فکر می‌کنم ما از نظر رقم زدن مجلسی متفاوت با مجالس پیشین موفق بودیم. ما حداقل می‌توانیم متفاوت‌ترین نمایندگان ادوار مجلس لقب بگیریم. اقدامات مختلفی در این مجلس صورت گرفت و نوعی همدلی بین همکاران در حوزه زنان وجود داشت. به‌طوریکه ممکن بود اختلاف نظرهای سیاسی و جناحی بین نمایندگان زن مجلس به‌وجود بیاید ولی وقتی موضوع به مسائل زنان میرسید، همه زنان مجلس با یکدیگر هنگام رای گیری همدل بودند و البته طرح موضوعات متفاوت توانست مجلس متفاوتی را رقم بزند.


فکر می‌کنید علاوه بر این همدلی در مسائل مربوط به زنان تاثیرگذار بودید؟

ممکن است، من نوعی در درون مجلس خیلی از خودم تعریف کنم، اما من قائل به یک ناظر بیرونی بی‌طرف برای سنجیدن عملکرد هستم. خیلی‌ها من را یکی از پرکارترین نمایندگان مجلس می‌دانند اما در عین حال روزانه علیه من در کانال‌هایی که متعلق به گروه‌های اصولگرا است تخریب صورت می‌گیرد. با اینکه این همه کار در مجلس دهم انجام شده است اما در نهایت می‌گویند ما در این چهار سال کاری انجام نداده‌ایم و به درد مردم نخورده‌ایم.

اما ناظر بی‌طرف می‌تواند قضاوت کند که واقعا عملکرد ما نسبت به سایر زنان ادوار چگونه بوده است. ما معمولا یکسری بروشور عملکرد داریم، من خودم بروشور مجلس نهم را دارم و فقط یک بروشور است و بیشتر آن هم درباره لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان  طرح‌ها و لوایح عمومی است. همین لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در زمان مجلس دهم تصویب شده است. ما در سال اول و سال دوم در یک کتابچه، گزارش عملکردمان را ارائه دادیم و سعی کردیم بدون هیچگونه تعارفی، عملکردمان را چه خوب و چه بد برای مردم ارائه دهیم تا قضاوت برعهده خود مردم باشد. ولی گروه‌های مقابل تخریب ما را همچنان ادامه دادند.

من فکر می‌کنم در دوره نهم هیچگونه قانون گذاری جدیدی در زمینه زنان وجود نداشته است؛ یعنی کاری که آنها به طور اختصاصی ارائه داده باشند، وجود ندارد. مثلا مواردی در قانون مجازات اسلامی یا قانون حمایت از خانواده را مورد بررسی قرار داده‌اند. این در حالیست که در تبلیغات انتخاباتیشان، به طرفدارانشان ‌گفته بودند یک صفحه بیاورید که فعالیت فراکسیون زنان مجلس دهم را نشان دهد، در حالی که ما اقداماتمان را در چندین کتاب ارائه داده بودیم و این نشان می‌دهد که آنها نسبت به وضعیت ما و فعالیت‌های ما آگاهی نداشتند. من اقدامات انجام شده مربوط به خودم را در کانال تلگرام می‌گذارم تا مردم با اقدامات و عملکردهای ما آشنا شوند. فکر می‌کنم وقتی بعضی از مردم از من رضایت داشته‌اند و در بعضی نظر سنجی‌ها دیده شده است، یعنی به نوعی عملکرد مرا مورد تایید قرار داده‌اند.

به گفته شما ترکیب مردانه مجلس اجازه و مهلت این را نمی‌دهد که طرح‌ها و موضوعات زنانه آنطور که باید و شاید به نتیجه برسند. شما برخورد کل مردان مجلس مورد نظرتان است یا هیئت رئیسه مجلس؟

به نظر من این کار بیشتر مربوط به هیئت رئیسه است؛ چون هیئت رئیسه، موضوعات را در دستور قرار می‌دهد. البته در رای گیری هم زمانی که بحث اعمال تبعیض مثبت پیش می‌آید، بسیاری از آقایان به آن رای نمی‌دهند یا در کمیسیون زمانی که بحث سن ازدواج مطرح می‌شود، رای نمی‌آورد و همکاری لازم از جانب کمیسیون تماما مردانه انجام نمی‌شود.


به نظرتان بیشتر نفع شخصی در میان است که با طرح‌های زنانه مخالفت می‌کنند؟ یا همان رویکرد مردسالارانه در روند قانونگذاری ما این موضوع را ایجاد می‌کند؟

به نظر من ترکیبی از هر دو موضوع است و نکته دیگر اینکه قدرت چانه‌زنی ما زیاد نبود. ما ۱۷ زن بودیم و همکاری‌های لازم با ما نمی‌شد. خیلی سخت با ما همکاری می‌شد. در واقع رویکرد مردسالارانه حاکم بر مجلس باعث می‌شد تا اولویت‌های زنان جدی انگاشته نشود و فکر کنند که مسئله ما جدی نیست و از سرِ درد آنها را بیان نمی‌کنیم. وقتی آن را جدی نمی‌دیدند، خیلی راه را برای وارد شدن آن طرح‌ها باز نمی‌گذاشتند.

شما گفتید بیشترین دلیلی که با طرح کودک همسری در مجلس مخالفت شد این بود که بیشتر اعضای مجلس و کمیسیون قضایی مرد هستند. یعنی مردانی که موافق ازدواج کودکانند؟ دلیلی که به شما ارائه شد چه بود؟

یکی از دلایل نه بیشترین دلیل این موضوع بود. بحث کودک همسری را متاسفانه به عنوان یک خط قرمز تعریف کردند و این درحالیست که من معتقدم به جای اینکه بچه‌ها را مجبور به ازدواج کنیم، اجازه دهیم جوانانمان که به سن ازدواج رسیده‌اند ازدواج کنند نه اینکه تبلیغات را ببریم به سمت ازدواج کودکان زیر پانزده سال. ما هیچگاه برای دختران سن ازدواج را ۱۸ نگذاشتیم و سن ازدواج زیر سیزده سال را ممنوع کردیم و چون این گروه‌ها دلیل موجه نداشتند و متاسفانه انگ زنی هویت‌ گروه‌های مخالف ماست، تنها از این طریق می‌خواستند با ما مقابله کنند. زمانی که شما به یک کمیسیون می‌آیید یک عده که خارج از کمیسیون هستند، می‌گویند که این مباحث خط قرمز است و شما از آن عبور می‌کنید، نماینده‌ها هم حساب می‌برند و ناچارند از آن پیروی کنند چون می‌خواهند دور بعد هم تایید صلاحیت شوند و وارد مجلس شوند و این موضوع برای آنها مشکل ایجاد می‌کند و حداقل میخواهند زندگی کنند.

با توجه به اینکه شما چهارسال در مقام قانون گذاری حضور داشتید و با بسیاری از معضلات زنان روبه رو بودید، اگر بخواهید مهم‌ترین معضل زنان کشور که نیاز به قانون گذاری دارد و باید نماینده‌ها حتما برای آن دست به کار شوند، نام ببرید چه می‌گویید؟

به نظرم مهم‌ترین معضل زنان خط قرمز بودنشان است. هرگونه مطرح کردن مسائل و مشکلات زنان به جز اینکه در خانه بنشینند جزو خط قرمز محسوب می‌شود و دیگری نگاه جنسیتی است که وجود داشتن آن مانع سرمایه گذاری درست در این حوزه می‌شود.

مثلا برای ازدواج کودکان مرد را در نظر می‌گیرند که مرد دوست داشته باشد، و خانواده آن دختر هم راضی باشند تا او را شوهر بدهند، خب این فردی که نمی‌تواند حساب بانکی داشته باشد، وام ازدواج که گرفته می‌شود پول به کجا واریز می‌شود؟ کسی که حق ندارد حساب بانکی داشته باشد چگونه می‌تواند شوهر کند؟ یکسری بدیهیات عقلی وجود دارد که اگر کسی آنها را زیر سوال ببرد قطعا بد با او مواجه می‌شوند و آن بلایی که سر من آمد سر او هم می‌آورند.


این اواخر شما با موانع مختلفی روبه رو شدید، از این موانع بگویید. با چه سختی‌هایی مواجه شدید؟

انواع تبلیغات سوء علیه من و هجمه‌های مختلف یکی از هزاران مشکلاتی است که در مسیر من قرار گرفته است. به خاطر نطق‌هایم از من شکایت شد و به خاطر مصاحبه‌هایم احضار و بازجویی شدم. مثلا من درمورد گشت ارشاد به ناجا تذکر دادم و بلافاصله از من به کمیته نظارت بر رفتار نمایندگان شکایت کردند. کلا اگر من چیزی می‌گفتم فورا علیه من شکایت می‌کردند. دوتن از همکاران من درباره آن اقازاده ماساژور ورود پیدا کردند و خیلی زود توئیت کردند و علیه من صحبت کردند، من رفتم از آنها به کمیته نظارت بر رفتار نمایندگان شکایت کردم، اما دریغ از اینکه جلسه‌ای تشکیل شد. حتی یک عذرخواهی ساده هم انجام نشد. آن دو نفر همکار من بودند و با هم چشم تو چشم می‌شدیم اما دریغ از اینکه یک عذر خواهی ساده کنند.

و سوالی که مطرح می‌شود این است که اگر من چنین رفتاری می‌کردم آیا دادگاه مرا به جرم افترا و توهین و تهمت احضار نمی‌کرد؟ برخوردهای دوگانه بسیار رایج بود و همین هم باعث شده بود که همکاران من تا یک حدی جلو بیایند و نخواهند زندگی و آینده خود را دستخوش این اتفاقات کنند.

این اواخر وضعیت من به گونه‌ای شده بود که حتی من حس می‌کردم بعضی از همکارانم که زن هستند نیز اکراه دارند که با من همراه باشند و حرف بزنند، پیش خودشان فکر می‌کردند شاید عکسی از آنها گرفته شود و بعدا بشود مدرک جرم. حتی در تایید صلاحیت‌ها برخی از همکاران فکر می‌کردند حرف زدن با من ممکن است برایشان یکسری تبعات را در پی داشته باشد.


تمام این مسائل و مشکلات باعث نشد که شما پا پس بکشید و پیش خودتان بگویید اشتباه کردم که آمدم مجلس؟ و آیا بخاطر همین موارد بود که دیگر در مجلس یازدهم ثبت نام نکردید؟

علاوه بر دلایل سیاسی و اجتماعی که برای حضور پیدا نکردنم وجود داشت، من یکسری دلایل شخصی هم برای این موضوع داشتم، زمانی که شما حرفی بزنید و روی حرف خودت نایستی، آسیبی که وارد می‌کنی تنها متوجه یک یا دو نفر نیست، بلکه یک جامعه را مورد آسیب قرار می‌دهی. من همان اوایل مجلس گفتم که با این شرایطی که در مجلس می‌بینم دیگر به مجلس نمی‌آیم. من اگر نمی‌توانستم روی حرف خودم بایستم، چگونه می‌خواستم صداقت را معنا کنم؟ هرچند که برای ثبت نام خیلی تحت فشار بودم اما با این وضع هرچه با خودم فکر کردم نتوانستم با این موضوع کنار بیایم و حالا هم راضی هستم از اینکه ثبت نام نکردم. به درگاه خدا شاکرم برای ثبت نام نکردنم و شاکرم بابت موهبتی که در این چهارسال به من اعطا کرد. فرصت نماینده مردم بودن، یک فرصت بی‌نظیر و در عین حال بسیار خطیر است و من بعد از چهارسال کارم را با لذت ترک کردم. همه می‌دانند من چه قدر در این دوران اذیت شدم. دلیلش هم این بود که به حوزه زنان وارد شدم.

پس از عملکرد شخصی خودتان راضی هستید؟

بله، از اینکه خداوند این موهبت را در اختیار من قرار داده است بسیار راضی هستم. از روزی که آراء را ‌خواندند تا امروز من هیچ روز آسوده‌ای نداشته‌ام. همان اول مسئله حجاب پیش آمد و بعد هم مسائل متعدد دیگر و گاهی هم خودم حرف‌هایی زدم که دردسر ساز شد و این دردسرها ادامه پیدا کرد. آن زمانی که من با برنامه «بدون تعارف» مصاحبه کردم، همه گفتند چه نماینده بی‌عرضه‌ای، هنوز هیچ چیز نشده است می‌گوید نمی‌توانم. من آن موقع نگفتم نمی‌توانم من گفتم دیگر نمی‌آیم به علاوه اینکه تبلیغات سوء علیه من و اصلاح طلبان زیاد شد.

شما گفتید چون وارد حوزه زنان شده بودید بسیاری از مخالفت‌ها علیه شما شکل گرفت، یعنی فکر می‌کنید اگر پروانه سلحشوری مرد بود و همین مواضع را داشت با او برخورد بهتری می‌شد؟

نه، اگر مرد بود و وارد حوزه زنان می‌شد قطعا کار سخت‌تری را مقابل خود داشت. ما هیچ مردی را نداریم که وارد حوزه زنان شده باشند، حتی آقایانی که شناخته شده هستند، بیشتر بخاطر ضد زن بودنشان شناخته شده‌اند، البته برای خیلی از افراد سخت است که ببینند یک زن در بین نمایندگان شاخص مجلس قرار می‌گیرد. یک نظر سنجی برگزار شده بود و در آن من و آقای محمود صادقی و آقای مطهری، به عنوان محبوب‌ترین نماینده‌ها شناخته شدیم.

از یک طرف هم همشهری جوان یک نظر سنجی بین چهره‌های تاثیرگذار سال۹۸ گذاشته بود که در بین چهره‌ها تنها یک زن وجود داشت، آن هم من بودم و در بین تمام چهره‌ها نفر اول شهید سردار قاسم سلیمانی شد و نفر دوم هم من شدم. همین موضوع برای یک عده بسیار گران تمام می‌شود که ببینند یک زن بتواند تا این اندازه محبوب باشد و شاید بیشتر هجمه‌ها علیه من به همین دلیل باشد.


دوست داشتید در مجلس دهم چه کارهایی انجام دهید که موقعیت آن پیش نیامد و نتوانستید آن را انجام دهید و ممکن است بعدها بابت انجام ندادن آن حسرت بخورید؟

یک چیزی که خیلی دوست داشتم قانونی شود شروط ضمن عقد برای زنان و قانونی شدن حق تحصیل و اشتغال برای آنها بود.

ما جدا جدا طرح‌ها را ارائه دادیم. بحث گذرنامه، ولایت و قیومیت و این موارد را یکی یکی ارائه دادیم. نکته‌ای که وجود دارد این است که تصویب و ارائه لایحه از طرف دولت خیلی راحت‌تر از مجلس است.


خیلی ها الان فکر می کنند با توجه به قاطبه اصولگرایانه مجلس آینده، در حوزه زنان عقب نشینی خواهیم داشت. شما فکر می‌کنید که این اتفاق می‌افتد؟ زنان مجلس بعدی می توانند پیشرو باشند یا ممکن است عقب گرد داشته باشند؟

به هرحال آنها رویکر خودشان را دارند، ممکن است بر اساس رویکرد خودشان بگویند دانشگاه‌ها زنانه، مردانه شود، یا هرچیز مصوب دیگری ممکن است پیش بیاید، آنها بر اساس رویکر خودشان پیش می‌روند و قطعا خیلی تفاوت رویکردی با ما دارند.


یعنی فکر می‌کنید نگرانی‌هایی که در حوزه زنان وجود دارد ممکن است عملی شود؟

بله، قطعا پیش می‌آید، من فکر می‌کنم فارغ از این نباشد.


یک مبحث دیگر نیز در مور وزارت زنان بود، شما خودتان در این زمینه فعال بودید و برای هر وزیری که معرفی شد یک اظهار نظری در این زمینه کردید. آقای روحانی هم گفتند، ما خواستیم ولی نشد، فکر می‌کنید که حالاحالاها این اتفاق نخواهد افتاد؟

نه، من فکر می‌کنم دوستان اصولگرای ما اگر بخواهند می‌شود و آنها باید بخواهند تا بشود.


یعنی دولت بعدی اگر بیاید و وزیر زن معرفی کند، ممکن است رای بیاورد؟

بله، چرا که نه. چه طور سر احمدی‌نژاد شد.


در آخر، در مجلس دهم چه روزی بسیار تلخ و دشوار برای شما و چه روزی بهترین روز برای شما بود؟

بهترین روز، شاید آن زمانی بود که توانستیم وزارت میراث را توانستیم تشکیل دهیم یکی از بهترین روزهای من بوده است. خیلی فکر کردم برای تلخ ترین، اما هر چه فکر میکنم کمتر به نتیجه میرسم. زندگی فارغ از مجلس پر از خوشی ها و ناخوشی هاست. بگذارید فعلا تلخی ها پشت در صحن مجلس، فراکسیون زنان و... باقی بماند.

با لبخند می خواهم با مجلس وداع کنم.

برچسب ها
نسخه اصل مطلب