به گزارش اکوایران، چه کفش باشد، چه تلویزیون و چه شمش‌های فولادی، متمرکز کردن تولید در یک منطقه می‌تواند منجر به کاهش قابل توجه هزینه‌ها شود؛ البته این موضوع تا زمانی صادق است که کالاها به شکل امن و با قیمت پایین به هر نقطه‌ای که مورد نیاز است، منتقل شوند.

به نوشته بلومبرگ، همه‌گیری کووید-19 این شرایط را در معرض آزمایش جدی قرار داد: قرنطینه‌ها و بسته شدن مرزها باعث شده زنجیره‌های تأمین از بین بروند و در پی آن تورم دردناکی در نقاط مختلف جهان پدیدار شد.

ویروس کرونا کم و بیش مهار شده است، اما اکنون زمانی نیست که از شرایط راضی باشیم. تجارت دریایی جهان در حال حاضر با بزرگ‌ترین ریسک‌های چندین دهه‌‌ی اخیر روبه‌رو شده است: جنگ در اوکراین و غزه، مقابله شدید چین با آمریکا به عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری خود و اختلال در آبراه‌های کلیدی به دلیل تغییرات اقلیمی.

حملات پهپادی و موشکی انصارالله یمن در دریای سرخ -کوتاه‌ترین مسیر بین اروپا و آسیا- یکی از این نمونه‌ها است. در حال حاضر عمده کشتی‌های کانتینری به تغییر مسیر خود می‌پردازند و با خودداری از ورود به دریای سرخ، راه خود را به سوی آفریقای جنوبی و منطقه «دماغه امید نیک» این کشور تغییر می‌دهند. این اتفاق که دور شدن مسیرهای حمل‌ونقل دریایی را در پی دارد،‌ باعث شده نرخ‌های کشتی‌رانی به شکل قابل توجهی افزایش پیدا کند. این موضوع همچنین وظیفه بانک‌های مرکزی اروپا و آمریکا را که در مسیر انتهایی و دشوار بازگرداندن نرخ تورم به محدوده هدف هستند، پیچیده‌تر کرده است. شرکت آمریکایی «فیچ ریتینگز» در ماه فوریه تخمین زده بود اختلال در دریای سرخ احتمالا تا پایان سال 2024 باعث افزایش 3/5 درصدی قیمت کالاهای ورداتی به آمریکا شود.

شش گلوگاه دریایی کلیدی

بلومبرگ نیوز به شناسایی شش «گلوگاه دریایی» پرداخته است؛ میان‌برهای کلیدی که حجم قابل توجهی از تجارت دریایی از طریق آن‌ها انجام می‌شود.

کشتی اور گیون که کانال سوئز را مسدود کرده بود

باب‌المندب

یک کشتی کانتینری در حال نزدیک شدن به باب‌المندب است

تنگه مالاکا

اندونزی در حال توسعه بندر بلاوان و مرتبط کردن آن به تنگه مالاکا است

تنگه هرمز

یک کشتی باری در خلیج فارس در جنوب ایران

تنگه‌های دانمارک

کشتی‌های حاضر در تنگه‌های دانمارک

تنگه‌های ترکیه

یک کشتی در حال عبور از مقابل مسجد فاتح استانبول

کانال پاناما

یک کشتی کانتینری در کانال پاناما