(عکس) اینجا اعداد سخن می‌گویند!

هرسال بیست راننده و ده تیم برای کسب عنوان قهرمانی جهان مسابقه می‌دهند. این، مسابقات فرمول یک است که در یک خط خلاصه شده است!

فرمول یک، یک رقابت جهانی است. میلیون‌ها نفر از سراسر جهان به دلایل زیادی این ورزش را تماشا می‌کنند. یکی از جذاب‌ترین چیزها در مورد این ورزش، سرعت و چابکی اتومبیل‌های F۱ است. این ماشین‌های مسابقه می‌توانند به سرعت ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت دست یابند!

درحالی‌که تماشای رقابت رانندگان با یکدیگر برای کسب مقام برنده لذت‌بخش است، علم، مهندسی و نوآوری پشت ساخت خودرو به همان اندازه جذاب هستند.

در اینجا ما سعی می‌کنیم که فاکتورهای مهندسی مختلفی که در سرعت اتومبیل‌های F۱ نقش دارند، ازجمله آیرودینامیک، قدرت موتور و سایر تکنیک‌های مهندسی نوآورانه را درک کنیم. هر تیم F۱ تلاش می‌کند تا عملکرد خودروهای خود را در این زمینه‌ها بهینه کند تا برتری رقابتی نسبت به رقبای خود کسب کند.

قدرت موتور و طراحی

علاوه بر این، توان خروجی موتور توسط فناوری هیبریدی افزایش می‌یابد. از سال ۲۰۱۴، طبق مقررات FIA (هیئت حاکمه مسابقات اتومبیل‌رانی)، گروه‌های F۱ باید از موتورهای هیبریدی شامل موتورهای الکتریکی و باتری استفاده کنند. مجموعه هیبریدی دارای دو موتور الکتریکی است، یکی به نام MGU-K که توسط باتری تغذیه می‌شود و به میل‌لنگ نیرو می‌افزاید و دیگری به نام MGU-H که توربوشارژر را مدیریت می‌کند.

این انرژی در یک باتری ذخیره می‌شود و می‌توان از آن برای تغذیه موتور الکتریکی و تقویت موتور استفاده کرد. فناوری هیبریدی همچنین به خودروها اجازه می‌دهد تا انرژی را در هنگام ترمز گیری برای استفاده بعدی بازیابی کنند. این فناوری سیستم بازیابی انرژی جنبشی یا KERS نامیده می‌شود.

موتورهای اتومبیل F۱ به‌گونه‌ای ساخته شده‌اند که جمع‌وجور، سبک‌وزن و بسیار کارآمد باشند. خودروهای F۱ قادرند ۵۰ درصد انرژی سوخت را به نیرو تبدیل کنند. برای مقایسه، اتومبیل‌های جاده‌ای قادرند که فقط حدود ۲۰٪ انرژی سوخت را به نیرو تبدیل کنند!

از بین تمامی گروه‌های حاضر در مسابقات، تنها چهار تیم فراری، ردبول، مرسدس و آلپاین موتورهایشان را خودشان تولید می‌کنند.

منبع: خبرآنلاین