قبر 24 هزارساله‌ای که تصور ما از «نژاد انسان» را تغییر داد
فرادید| حدود ۲۴۵۰۰ سال پیش، جسد کودک ۴ ساله‌ای پیچیده در یک کفن اخرایی رنگ در گودالی تدفینی در دره لاپِدو در مرکز پرتغال دفن شد. این کودک خارق‌العاده یک ویژگی بسیار منحصر به فرد داشت: او ترکیبی از ویژگی‌های انسان مدرن و نئاندرتال‌ها را داشت و بنابراین و وجودش، هر آنچه را که ما تصور می‌کردیم درباره تاریخ گونۀ خود می‌دانیم زیر سوال برد.
به گزارش فرادید، اسکلت کامل این جوان که به نام لاپِدو شناخته می‌شود، سال ۱۹۹۸ کشف شد. تا پیش از آن، انسان‌شناسان تصور می‌کردند ما انسان‌های مدرن و خویشاوندان باستانی‌مان گونه‌های کاملاً مجزایی بودیم که نمی‌توانستیم آمیزش بین‌نژادی کنیم و گسترش ما منجر به انقراض پسرعموهای باستانی‌تر ما شده است. اما کشف لاپدو این تصور را زیر سوال برد و کاشفان را بر آن داشت تا تصور کنند انسان‌های امروزی واقعاً با نئاندرتال‌ها آمیزش کردند و کد ژنتیکی این گونه منقرض‌شده در دودمان دورگه آن‌ها باقی مانده است.
بازسازی نحوۀ تدفین کودک لاپدو
با این حال، نظریه دورگه بودن این کودک سرانجام سال ۲۰۱۰ زمانی که محققان ژنوم نئاندرتال را توالی‌یابی کردند، اثبات شد. آن‌ها با انجام این کار اثبات کردند تمام جمعیت‌های غیرآفریقایی امروزی دارای ۱ تا ۴ درصد DNA نئاندرتال‌ها هستند، بنابراین درست است که بگوییم اجداد باستانی ما واقعاً با این انسان‌های منقرض‌شده آمیزش کردند.
خوشبختانه، فنوتیپ یا رُخ‌نمود ما در طول هزاره‌ها تا حدی اصلاح شده و ما دیگر فیزیک نئاندرتال‌ها را نداریم. با این حال، مانند لاپدو، آن دسته از ما که اهل خارج از آفریقا هستیم، همگی دورگه‌های مدرن انسان و نئاندرتال هستیم.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-187800