به گزارش اکوایران،‌ در سال‌های اخیر میزان مراکز آموزش عالی در کشور بیشتر شده و شمار تحصیل کرده نیز رو به افزایش رفته است. با این وجود ظرفیت بازار کار متناسب با تعداد نیروی کار ماهر گسترش پیدا نکرده و تقاضا برای جذب این دسته از افراد کم بوده است. در نتیجه بر لشکر بیکاران تحصیل کرده اضافه شده است.

باتوجه به سرمایه گذاری انجام شده برای این دسته از افراد، لزوم بهره‌مندی از آن‌ها در مشاغل مختلف دور از انتظار نبوده و ضرورت دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد در زمستان 1402 نرخ بیکاری فارغ التحصیلان آموزش عالی 15 ساله و بیشتر به 11.6 درصد رسیده و نسبت به دوره مقابل در سال قبل کاهش 1.2 واحد درصدی داشته است.

نرخ بیکاری تحصیل‌کرده‌ها بیانگر آن است که از مجموع افراد فارغ التحصیل شده‌‌ی آموزش عالی که تمایل به کار کردن داشته و در جست و جوی شغل بوده‌اند، چند نفر بیکار مانده اند. شواهد نشان می‌دهد که بیکاری تحصیل کرده‌ها در مناطق روستایی گسترده تر از مناطق شهری بوده است.

بررسی ها همچنین نشان می‌دهد که این نرخ در زمستان 1402 در مناطق شهری و روستایی به کمترین سطح 5 ساله خود رسیده است. در ادامه به بررسی نرخ بیکاری فارغ التحصیلان آموزش عالی مناطق شهری و روستایی از زمستان 97 تا فصل مشابه در سال 1402 پرداخته شده است.

کاهش شمار بیکاران فارغ التحصیل آموزش عالی در زمستان 1402

در سال‌های اخیر شمار دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در کشور گسترش یافته است. با بیشتر شدن این مراکز عرضه نیروی کار نیز به بازار افزایش پیدا کرده است. عدم هماهنگی بین نیروی کار عرضه شده به بازار و ظرفیت مشاغل موجود، پدیده ای به نام «بیکاری فارغ التحصیلان آموزش عالی» را رقم زده است.

اگرچه که توجه به نرخ بیکاری عموم مردم جامعه دارای اهمیت است،‌ اما به نظر می رسد بیکاری این گروه از افراد دارای اولویت بیشتری است. چرا که تربیت این دسته از نیروی انسانی مستلزم پرداخت هزینه و سرمایه‌گذاری فراوان بوده است. بررسی داده‌های مربوط به زمستان 1402 نشان می‌دهد که شمار بیکاران 15 ساله و بیشتر فارغ التحصیل شده از مراکز آموزش عالی در این بازه زمانی به 884 هزار و 884 نفر رسیده است. این رقم در مقایسه با دوره مشابه در سال 1401 کاهش 1.2 واحد درصدی داشته است.

آنچه تاکنون مطرح شده مربوط به بیکاری فارغ التحصیلان کل کشور بوده است. شواهد آماری نشان می دهد که بیکاری این دسته از افراد در مناطق شهری و روستایی یکسان نبوده است.