از رمان برفاب تا مجموعه شعر مویه های آمو
اردیبهشت آمد جهنم ماندنی‌نیست
مرضیه نفری که در 24 مهر 1401 پاسخ های او به پرسش های روزنامه رویداد امروز با موضوع کتاب و کتابخانه منتشر شده، سومین رمان و چهارمین کتاب خود را با عنوان برفاب توسط انتشارات معارف در اختیار مخاطبان و علاقمندان قرار داده است. این کتاب ویژه رده سنی بزرگسال می باشد و به زنان، طلاق و مسائل بعد از آن می‌پردازد، نگاهی عمیق به زنان شاهنامه و بهره‌برداری نویسنده از کرونا و مشکلاتی که به وجود آورده بود از نکات مثبت این کتاب به شمار می‌رود. همچنین سید سکندر حسینی، مجموعه شعر او با عنوان «مویه های آمو» در تاریخ 9 اردیبهشت رونمایی می شود. از وی پیش از این در مجموعه های شاه شمشادقدان و بوسه بر گلوی نی، آثاری منتشر شده بود ولی مویه های آمو، نخستین اثر مستقل وی محسوب می شود.
* داستان زنان سردرگم
مرضیه نفری متولد 1359 کارشناس رشته اطلاعات و دانش شناسی و مدیر موفق در حوزه های فرهنگی و کتابداری است. این مدیر نمونه کشوری در زمینه مدیریت کتابخانه پیش از این رمان نوجوان «شب های بی ستاره»، رمان بزرگسال «جامانده از پسر»، مجموعه داستان «شاید عشق باشد شاید عادت» را در کارنامه کاری خود داشت و اکنون اثر «برفاب» وی نیز منتشر شده است. او در یادداشتی درباره برفاب نوشته است: «برفاب داستان زنهاست. زنهایی که در زندگی امروز مجبورند حضور اجتماعی داشته باشند، فعالیتهای خانه و خانواده را مدیریت کنند و از طرفی زیبا، شاداب و جوان به نظر برسند. نقش های مختلفی که زن ایرانی برعهده گرفته است و فشار اجتماعی که رسانه ها بر او وارد می‌کند، کار را بسیار سخت کرده است. آرزو با دختر نوجوانش به تنهایی زندگی می‌کند مدیرعامل جدید با حمایتهای مالی که انجام می‌دهد، موفق می‌شود با آرزو وارد رابطه شود. کتی متوجه خیانت همسرش می‌شود. زندگی دچار بحرانهای متعدد می‌شود. کرونا جدی شده و انسان ها ماسک می‌زنند و از هم فرار می‌کنند. آرزو، کتی، فریبا هر کدام به نحوی سعی می‌کنند زندگی خود را نجات دهند.آرزو سردرگم و متحیر، به فکر گریز است تا چاره ای بیاید. فریبا به دنبال کوتاه‌ترین و راحت‌ترین مسیر است. نوجوان‌ها خسته از خود و دنیای بی‌ثباتشان در زندگی بزرگترها سرک می‌کشند. عاشق می‌شوند، مسئولیت بر عهده می‌گیرند و می‌خواهند خیلی زود وارد شاهراه های زندگی شوند. برفاب داستان زنان سردرگم، نوجوانهای تنها و زمانه‌ای است که نفس‌ها به شماره افتاده و همه برای زندگی می‌جنگند.»
* شاعر دغدغه‌مند ومردمی
پنجمین نشست ادبی «از بلخ تا نیشابور» با موضوع رونمایی و نقد کتاب «مویه‌های آمو»، 9 اردیبهشت ماه در حوزه هنری قم باحضور منتقدان گرامی آقایان دکتر حسین محمدی مبارز، دکتر تهماسبی خراسانی و دکتر سید حسین فصیحی و همچنین سراینده و مجری کارشناس برنامه آقای سیدعلی نقیب برگزار می شود. مویه های آمو توسط موسسه فرهنگی هنری شاعران پارسی زبان و ویراستاری محمدکاظم کاظمی در اختیار علاقمندان قرار گرفته است. این کتاب شامل دو بخش است: دفتر شعر «چارباغ گل سرخ» و دفتر شعر آیینی «معبد پروانه‌ها» است و در مجموع ۵۱ قطعه شعر را در بردارد. در این کتاب می خوانید: « این سرنوشت تلخ و مبهم ماندنی‌نیست/ یک روز شادی می‌رسد غم ماندنی‌نیست / خورشید بر می‌خیزد از آغوش پامیر/ برگونه‌ی گل اشک شبنم ماندنی‌نیست / در بلخ برپا می‌شود جشن گل سرخ/ اردیبهشت آمد جهنم ماندنی‌نیست / بر گیسوی کابل جوانه می‌زند گل/ پژمردن گل‌های مریم ماندنی‌نیست / کاخی که دیوارش به روی خون بناشد/ باشد به هر اندازه محکم ماندنی‌نیست/ تهمینه‌ها داغ جوان دیدند و مردند / بعد از تو ای سهراب رستم ماندنی‌نیست/ می‌جوشد عشق از پنجشیر وبلخ و فرخار/ آنها نماندند آخر این هم ماندنی‌نیست» و همچنین شعری چون «از نگاهت قرن‌ها سیراب سقاخانه‌ها/ چشم‌های تو دلیل مستی پیمانه‌ها/ کاشف الکرب حسین اِکشف به حق بوتراب/ ای چراغ شام تار جمله‌ی کاشانه‌ها / شعله شعله در کنار رود سرکش سوختی / قتلگاهت شد پس از آن معبد پروانه‌ها/ قاصدک‌ها ذره ذره بین آتش سوختند / غرق خون بال کبوتر‌ها میان لانه‌ها / تشنه بودی آب از داغت عزاداری گرفت / مشک‌ها عمری‌ست می‌گریند روی شانه‌ها / علقمه در علقمه پیچیده شور ذوالفقار / برق شمشیر تو حتی نیست در افسانه‌ها». در رونمایی این کتاب در کشور افغانستان صالح‌محمد خلیق، غزل‌هایی که در دفتر « مویه‌های آمو» چاپ شده است را دارای درون‌مایه میهنی، آیینی و عاشقانه دانسته و درآمیختگی هنرمندانه این موضوعات و مفاهیم در غزل‌ها، از سوی وی شایسته ستایش خوانده شد. وی غزل‌های «مویه‌های آمو» را از نگاه پرداخت و تشخص سبکی به تابلوهای رنگین میناتوری تشبیه کرده و با ذکر نمونه‌های چند به ثبوت گفته‌هایشان مبادرت ورزیدند. خلیق شعرهای کتاب «مویه‌های آمو» را برخاسته از متن زندگی مردم دانسته و سیدسکندر حسینی بامداد را شاعر دغدغه‌مند ومردمی توصیف کردند. علی‌رضا رحمانی هم در آن نشست، سیدسکندر حسینی بامداد را شاعر خوش‌قریحه خوانده و گفت: از آنجایی که آقای بامداد با جوامع، فرهنگ‌ها و فضاهای گوناگون در ارتباط بوده اند شعرهای‌شان نیز متنوع، همه‌جانبه و شایسته توجه شکل گرفته است. از نگاه آقای رحمانی زبان فخیم، دستورمندی، بیان موضوعات با زبان ساده و ارائه داستان‌واره‌ها در قالب غزل از دیگر ویژگی‌های مثبت «مویه‌های آمو» دانسته شده و با ذکر نمونه‌ها به اثبات رسید. رضایی از دید محمد صابر رضایی روانی و خاص بودن زبان از ویژگی‌های نیک شعرهای آقای بامداد شمرده شدند.