(تصاویر) ۱۰ ماشین آلمانی برتر تاریخ که شاهکارهای مهندسی عرصه خودروسازی به شمار می آیند

از تولید اولین خودرو تا معرفی برخی از افسانه‌ای ترین ماشین‌های موتور احتراق داخلی، آلمان ثروتمندترین و مشهورترین صنعت خودرو را دارد.

این کشور همچنان بزرگترین مشارکت کننده اروپا در دنیای خودرو است و مرسدس بنز، بی ام و، آئودی و فولکس واگن همچنان با فناوری های جدید و مهندسی پیشرفته شان به جابجایی مرزها ادامه می دهند.

در این مقاله، تمام خودروهای برتر آلمانی در طول تاریخ خودروسازی این کشور را بررسی خواهیم کرد. تمرکز بر روی ماشین‌هایی خواهد بود که با فراتر بردن مرزهای آنچه در یک خودروی موتوری در دوره‌های مربوطه ممکن بود، درونمای عرصه خودروسازی را تغییر دادند.

همه این خودروها از نظر تاریخی نیز حائز اهمیت هستند و مسیر هر هر برند خاصی را تعیین کرده اند، مسیری که هنوز هم ادامه دارد. این فهرست که تقریباً یک قرن را در بر می گیرد، شما را با برخی از خودروهای آلمانی که نمی شناختید، اما شاهکارهای دنیای مهندسی هستند، آشنا خواهد کرد.

۹- Mercedes-Benz 300 SL Gullwing (1954 تا ۱۹۶۳)

مرسدس بنز قبل از جنگ جهانی دوم به راحتی تأثیرگذارترین خودروساز جهان بود، اما حتی پس از شکست آلمان در جنگ، این شرکت به درخشش مهندسی خود ادامه داد. تلاش ها برای باقی ماندن در اوج با ۳۰۰ SL Gullwing 1954 – احتمالاً اولین ابرخودروی جهان – به اوج خود رسید. مرسدس بنز در نمایشگاه بین‌المللی خودروهای ورزشی در نیویورک در سال ۱۹۵۴ با درهای آینده‌نگرانه Gullwing در کانون توجه قرار گرفت، اما ۳۰۰ SL غیر از ظاهر باشکوهش چیزهای بیشتری برای ارائه داشت.

این خودروی اسپورت زیبا در زیر کاپوت جلویی خود یک موتور ۳.۰ لیتری اینلاین-۶ با تزریق سوخت با یک میله بادامک در بالای سرش را در خود جای داده بود که اولین در نوع خود به شمار می رفت.

این بار مرسدس بنز از سوپرشارژر استفاده نکرده بود زیرا فقط وزن و پیچیدگی غیر ضروری را به خودرو اضافه می کرد. علیرغم آن، این موتور بسیار جذاب ۲۱۵ اسب بخار قدرت تولید می کرد که برای رساندن ۳۰۰ SL به سرعت ۲۵۷.۵ کیلومتر در ساعت با بالاترین نسبت ۳.۲۵:۱ دیفرانسیل عقب کافی بود. در نتیجه مرسدس بنز دوباره در صدر قرار داشت، در حالی که ۳۰۰ SL سریعترین خودروی عصر خود بود.

جدا از موتور پیشرفته، ۳۰۰ SL Gullwing دارای شاسی با فریم فضایی نیز بود که تنها ۵۰ کیلوگرم وزن داشته و در عین حال از استحکام ساختاری فوق‌العاده‌ای برخوردار بود. این طراحی شاسی، رکاب های بسیار بلند و عریض را معرفی می کرد که استفاده از درهای بالدار را ضروری می کرد. همچنین یک نسخه رودستر با درهای معمولی نیز از این خودرو وجود داشت – کمتر خیره کننده اما همچنان باشکوه. با این حال، هر دو نسخه فوق‌العاده هستند و امروز قیمتی معادل ۱ میلیون دلار دارند – حتی یک مدل Hot Wheels در مقیاس ۱:۶۴ حدود ۱۲,۰۰۰ دلار قیمت دارد!

۷- Mercedes-Benz 600 (1963 تا ۱۹۸۱)

اگر به خودروی لوکس نهایی فکر می کنید، احتمالاً شکل یک سدان، فاصله بلند بین دو محور، فضای زیاد در داخل، مواد عالی و تمام جادوگری های تکنولوژیکی که می توانید تصور کنید را در ذهن خواهید داشت. خب، اگر یک خودرو خاص به جایگاه یک ماشین لوکس فوق العاده لاکچری شود، آن «گرند مرسدس» ۶۰۰ است، خودرویی که عرصه خودروهای لوکس را متحول کرد. این خودرو به قدری پیشرفته و پیچیده بود که سازنده اش نتوانست بسیاری از قابلیت ها و ویژگی های آن را در سال های آینده تکرار کند. انجام این کار خیلی پرهزینه بود.

مرسدس بنز ۶۰۰ که در سال ۱۹۶۳ و زمانی که مرسدس بنز در اوج پرواز می کرد عرضه شد، گواهی بر برتری مهندسی آلمان بود. بهترین ویژگی آن بدون شک سیستم هیدرولیکش بود که تقریباً نیروی لازم همه چیز را در داخل ۶۰۰ تأمین می کرد – این سیستم نیروی لازم برای درهای ۶۰۰ با بسته شدن راحت، سانروف کشویی، پنجره ها، پرده ها، صندوق عقب، صندلی های جلو و عقب، دریچه های تهویه، تنظیمات صندلی های جلو و عقب و رها کردن ترمز دستی را فراهم می کرد. مرسدس بنز تصمیم گرفت از تکنولوژی هیدرولیک برای تامین انرژی تمام این ویژگی ها استفاده کند، زیرا در مقایسه با موتورهای الکتریکی پرصدا، لاکچری تر بود، زیرا مایع تحت فشار بی صدا بود. رهبران و دیکتاتورهای آن دوران از سواری با ۶۰۰ لذت می بردند.

اما مرسدس بنز به همین جا بسنده نکرد – ۶۰۰ همچنین دارای سیستم تعلیق خود تراز پنوماتیک پیشرفته ای بود که نرم ترین سواری ممکن و کنترل بدنه عالی را در پیچ ها ارائه می کرد. علاوه بر این، موتور ۶.۳ لیتری V8 با قدرت ۲۴۷ اسب بخار با سیستم تزریق سوخت بوش، این قایق لوکس را در ۹.۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت و در نهایت به سرعت ۲۰۴ کیلومتر در ساعت می رساند که وقتی وزن ۲,۴۷۵ کیلوگرمی آن را در نظر می گیرید بسیار قابل توجه است.

۵- Audi Sport Quattro (1984 تا ۱۹۸۷)

آئودی بدون سیستم Quattro AWD نمی توانست برندی باشد که امروز می شناسیم. این شرکت برخلاف پلتفرم‌های RWD مرسدس‌بنز و بی‌ام‌و، تمام مدل‌های خود را به‌طور خاص برای این پیشرانه ساخت. و همه چیز با آئودی اسپورت کواترو مخصوص رالی آغاز شد – نمادین ترین ماشین رالی تمام دوران. از فرمانروایی بر مسابقات قهرمانی رالی گروه B تا شکستن رکوردها در Pikes Peak، کواترو کوپه نشان داد که سیستم چهار چرخ متحرک در مسابقات رالی – نه فقط در آفرود- جایگاه خاصی دارد.

اسپرت کواترو جاده ای که آئودی مجبور شد برای رقابت بسازد، در نوع خود یک افسانه است. اسپورت کواترو با ظاهری عصبانی، با قوس چرخ‌های پهن و فاصله بین دو محور کوتاه ۸۶.۷۷ اینچی، نمایی دیدنی داشت. مهندسان آئودی برای کاهش وزن، فاصله بین دو محور کوتاه‌تر را انتخاب کردند، جایی که این کوپه به وزن ۱,۲۹۸ کیلوگرم می رسد که با توجه به سخت‌افزار قرار گرفته روی Quattro AWD، عدد بدی نیست.

در همین حال، در جلوی محور جلو یک موتور اینلاین-۵ توربوشارژ ۲.۱ لیتری قرار داشت که ۳۰۲ اسب بخار قدرت و ۲۵۸ پوند بر فوت گشتاور تولید می کرد. موقعیت موتور، اسپرت کواترو را از جلو نسبتاً سنگین می‌ ساخت، اما سیستم چهار چرخ متحرک این اطمینان را حاصل می کرد که راندن آن آسان است.

نکته مهم این است که این موتور، اسپرت کواترو را تنها در ۴.۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت و حداکثر تا ۲۵۰ کیلومتر در ساعت به سرعت ۲۵۰ کیلومتر در ساعت می رساند. این شتاب در سال ۱۹۸۴ از زمان خود بسیار جلوتر بود، به خصوص با توجه به اینکه اسپرت کواترو فقط با یک گیربکس پنج سرعته دستی عرضه می شد – یک گیربکس اتوماتیک دوکلاچه می توانست چند دهم بیشتر زمان رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را کاهش دهد.

۳- Audi RS2 Avant (1994 تا ۱۹۹۵)

اسپورت کواترو ممکن است مهم‌ترین خودروی آئودی باشد، اما قطعاً RS2 در رتبه دوم قرار دارد. این واگن فوق‌العاده، پیشگام سری های محبوب آئودی از مدل‌های استیشن واگن RS “Avant” بود. با این حال، RS2 نه تنها به این خاطر خاص است که دسته کاملاً جدیدی از استیشن واگن‌های سریع را آغاز کرد- بلکه خیلی راحت یک ماشین بی نقص است.

نکته جالب اینکه، این مهندسان پورشه بودند که آئودی ۸۰ معمولی را با یک RS2 ترکیب کردند. این واگن با عملکرد بالا دارای چرخ‌ها، لاستیک‌ها و ترمزهای Porsche 968 Club Sport است، خودرویی که برای علاقه‌مندان به پیست طراحی شده است. علاوه بر این، پورشه موتور ۲.۲ لیتری توربوشارژ اینلاین-۵ را با یک توربوشارژر بزرگ KKK و یک اینترکولر ارتقا داد.

در نتیجه، این موتور پیشرانه ۳۱۱ اسب بخاری و ۳۰۲ پوند فوت گشتاور تولید می کرد. آمار مربوط به عملکرد آن حتی از این هم قابل توجه تر هستند — RS2 تنها ۵.۴ ثانیه طول می کشد تا به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت)برسد و حداکثر سرعت آن ۲۶۲ کیلومتر در ساعت است. شتاب آن برابر با یک فراری ۳۴۸ اسپایدر ۱۹۹۴ است که برای یک واگن در دهه ۱۹۹۰ غیرقابل تصور بود. RS2 حتی تا ۵۴ کیلومتردر ساعت سریعتر از مک لارن F1 بود، که به لطف پیشرانه Quattro ممکن شده بود!

مانند بسیاری از خودروهای توربوشارژ گذشته – به ویژه آنهایی که دارای توربوشارژرهای بزرگ بودند- RS2 دارای تاخیر توربو قابل توجهی است. کارشناسان همچنین می گویند که کم فرمان گیری اش لذت رانندگی با آن را از بین می برد، اما بیایید صادق باشیم: حتی خودروهای مدرن آئودی نیز به همین سرنوشت دچار می شوند. علاوه بر این، RS2 بیشتر یک ماشین بزرگراه بود تا یک خودرو دقیق برای پیچیدن بی نقص در پیچ ها.

۱- Porsche 911

فکر می کردید ۹۱۱ را فراموش می کنیم؟ البته که نه! تنها مشکل انتخاب بهترین نسل آن بود که تا سالهای آینده محل بحث است و همچنان محل بحث باقی خواهد ماند. برخی ماشین‌های قدیمی، ساده و با سیستم هوا خنک را ارجح می دانند، در حالی که برخی دیگر پتانسیل عملکرد فوق‌العاده ۹۱۱ با سیستم خنک کننده آبی را ترجیح می‌دهند. برای این مقاله، ما تصمیم گرفتیم ۹۱۱ را به عنوان یک ایده دنبال کنیم، مفهومی در حال تکامل که همچنان علاقه‌مندان به رانندگی را در سراسر جهان به هیجان در می آورد.

هر کدام از نسخه های ۹۱۱ که مورد علاقه شما باشد، یک چیز مسلم است: ۹۱۱ ذات خودروی اسپرت است. این خودروی اسپرتی است که دیگران همیشه از آن الهام گرفته اند و می تواند تقریباً هر راننده ای را راضی کند. توربویی می‌خواهید که در یک خط مستقیم با تسلا پلید رقابت کند؟ ۹۱۱ توربو S آن چیزی است که می خواهید. تجربه کامل ماشین مسابقه ای را می خواهید؟ پورشه ۹۱۱ GT3 RS را برای تحقق رویاهای مکس ورشتاپن-گونه شما دارد. و نسخه های متعددی بین این دو وجود دارد که هر کدام نوع متفاوتی از خریدار را راضی می کنند.

با این حال، همیشه اینطور نبود. کانسپت ۹۱۱ با موتوری که در پشت محور عقب قرار داشت، در گذشته مشکلاتی را در رانندگی ایجاد کرده است. ۹۱۱های قدیمی تر اکنون انگشت شمار هستند. پورشه به طور دائم ۹۱۱ را با بازمهندسی دقیق تمام قطعات به منظور بهبود کارکرد آن، در طول سال ها ارتقا داده است. بنابراین، ۹۱۱ نه تنها به یک ماشین اسپرت کهن الگویی تبدیل شده است، بلکه پیشرفت مهندسی آلمان را نیز به بهترین شکل نشان می دهد!

منبع: روزیاتو