(تصاویر) شام لاکچری فضانوردان آپولو ۸ چه بود؟

فرادید| روز کریسمس سال ۱۹۶۸، خدمه آپولو ۸ متشکل از فرانک بورمَن، جیم لاوِل و بیل اندِرس با باز کردن کمد غذایشان شگفت‌زده شدند: یک شام کریسمس لاکچری و مخصوص که با روبان‌های قرمز و سبز بسته‌بندی شده بود. این غذای «خانگی» همزمان با نزدیک شدن به یک جشن سنتی، روحیه خدمه را تقویت کرد و اشتهای آن‌ها را برانگیخت. 

به گزارش فرادید، این غذا ورای جذابیتی که داشت، لحظه مهمی را در تکامل غذاهای فضایی نیز رقم زد. خدمۀ آپولو ۸ نخستین فضانوردانی بودند که مدار زمین را ترک کردند و توانستند به مدار ماه برسند؛ اما آن‌ها در طول سفر طولانی‌شان به سوی ماه، اشتهایشان را از دست دادند. مالکوم اِسمیت، دانشمند مواد غذایی، بعداً حداقل میزان غذای مصرفی خدمه را شرح داد. فرانک بورمَن، به طور خاص، کمترین میزان مصرف را داشت؛ یعنی تنها ۸۸۱ کالری در روز دوم که موجب نگرانی جراح پرواز، چاک بِری شد. بورَمن این موضوع را به غیراشتهاآور بودن بیشتر غذاها نسبت داد. 

خدمه مایل نبودند غذاهای فشرده و لقمه‌ای بخورند و با چالش دیگری روبرو شدند: وقتی به وعده‌های غذایی خود، آب اضافه می‌کردند تا قابل‌خوردن شود، به جای اینکه طعم غذا حفظ شود، طعم بسته‌بندی خود را جذب می‌کرد. 

خدمه اصلی ماموریت مدار ماه آپولو ۸ کنار شبیه‌ساز ماموریت آپولو در مرکز فضایی کندی

سال ۱۹۶۹، ریتا رَپ، فیزیولوژیستی که تیم سیستم غذایی آپولو را رهبری می‌کرد، برای ارزیابی یک منبع غذایی چهار روزه که در ماموریت‌های آپولو استفاده می‌شود، به دونالد ارابین، رئیس اتاق ارزیابی ماموریت مراجعه کرد. 

ارابین که به ذائقه‌ی ماجراجویش معروف است و به شوخی خودش را «سطل زباله انسانی» توصیف می‌کند، از اینکه فهمید غذای فضانوردان فاقد طعم، عطر، ظاهر، بافت و طعم است، شگفت‌زده شد. 

ریتا در پایان ارزیابی چهار روزه خود به این نتیجه رسید که «لذت غذا خوردن به حدی از بین رفته که اساساً علاقه به خوردن کم شده است». 

این وعده‌غذایی آپولو ۸ موفقیت قابل‌توجهی را رقم زد. قبل از این ماموریت، انتخاب غذایی فضانوردان به اقلام یخ‌زده که نیاز به آبرسانی مجدد داشتند و غذاهای فشرده مکعبی، محدود می‌شد. 

بیشتر غذاها به شدت فرآوری‌شده بود. با این حال، ناسا مفهوم جدیدی را با «پک مرطوب» برای آپولو ۸ معرفی کرد: یک بسته مقاوم در برابر حرارت حاوی بوقلمون و سس گریوی که محتوای آب طبیعی خود را حفظ می‌کرد و میشد آن را با قاشق خورد. 

با این که فضانوردان قبلاً در طول ماموریت‌های پروژه مرکوری، غذاهای پوره‌شده با بسته‌بندی حرارتی را مصرف کرده بودند، قبلاً هرگز از خوردن تکه‌های جامد گوشت مانند بوقلمون در فضا لذت نبرده بودند. 

این وعده غذایی تازه تقویت‌کننده واقعی روحیه فضانوردان بود. جذابیت آن ناشی از چند عامل بود: بسته‌بندی جدید به آن‌ها اجازه می‌داد بوقلمون و سس گریوی را ببینند و بو کنند. بافت و طعم گوشت با افزودن آب از فضاپیما یا فرآیند آبرسانی مجدد، بدون تغییر باقی می‌ماند. مهمتر از آن، خدمه می‌توانستند از اضافه کردن آب صرف‌نظر کنند و بسته را پس از به اصطلاح ورز دادن آن، باز کنند و بخورند. 

ناسا تشخیص داد شام کریسمس تاکیدی بر اهمیت روش‌های ارائه و سرو غذا است. 

مترجم: زهرا ذوالقدر