سفر به تهران قدیم؛ انارخوری شاه قاجار در نزدیکی دوازدیمون روستای کن

گستره خوش آب و هوای کن برای تهرانی‌ها به باغ‌ها و مزراع کشاورزی‌اش معروف است؛ همان باغ‌های انبوه، کوچه‌باغ‌های دلگشا و درختان کهنسالی که اکنون دیگر به نماد کن تبدیل شده است.

اگر از مزراع وسیع گندم، جو و انواع صیفی‌جات بگذریم که روزگاری کن را دربر گرفته بود، اکنون نیز مثل گذشته‌ کن در آغوش باغ‌های میوه‌ قرار دارد؛ از باغ‌های خرمالو که دوسوم از باغ‌های میوه ۴۸۰ هکتاری کن را به خود اختصاص داده، تا باغ‌های توت، هلوی متفاوت و خوش‌طعم روستای کشار، گیلاس مرغوب روستای سنگان و طالون و شاه‌توت روستای سولقان.

با توجه به وضعیت جغرافیایی کن، آب و هوای خوش و وجود زمین‌های حاصلخیز فراوان از گذشته تا امروز شمار زیادی از اهالی این گستره با کشاورزی و باغ‌داری روزگار می‌گذارنند. بنابراین کن باغ‌های معروف بسیاری داشته است؛ از جمله موسوم به باغ‌شاه که برخی می‌گفتند چون متعلق به یکی از شاهان بوده نامش را باغ‌شاه گذاشته‌اند و صحیح‌تر آن است که بگوییم به دلیل وسعت و تنوع محصولات، قدیمی‌ها آن را باغ‌شاه و یا به عبارتی شاه باغ‌های کن نامیده‌اند. این باغ که روزگاری شاه باغ‌های کن بود و اکنون یادگار زیادی از آن به جا نمانده در نزدیکی امامزاده محمد کن قرار دارد.

وقتی سخن از باغ‌های وسیع کن به میان می‌آید باید به باغات وقفی این گستره نیز اشاره کرد. کنی‌ها رسم داشتند زمین‌های کشاورزی و باغ‌های میوه خود را وقف کنند.

یکی از معروف‌ترین باغ‌های وقفی کن، باغ حاج‌باشی است که بخشی از آن در دوران ناصرالدین‌شاه قاجار وقف امام حسین(ع) شد که متاسفانه بخش‌هایی از آن اکنون به اراضی بیابانی تبدیل شده است.

منبع: همشهری