پس از غلبه بر این قانون فیزیک اکنون دیگر عمر جاودانه غیرممکن نیست
برایان جانسون یک کارآفرین نرم‌افزاری است که سالیانه حدود ۲ میلیون دلار هزینه می کند تا بدن ۴۵ ساله خود را طوری نشان دهد که انگار ۱۸ ساله است!
او بیش از ۳۰ پزشک و متخصص مراقبت های بهداشتی را استخدام کرده که تمام عملکردهای بدنی او را بررسی کنند.
جانسون روزانه بیش از ۱۱۰ ویتامین مصرف می کند. او بر کیفیت و سلامت هر چیزی که می خورد، نظارت دارد.
اساساً، «تلاش برای جاودانگی» شغل تمام‌وقت جانسون است.
او از آموخته هایش طرحی ایجاد کرده تا به افراد دیگر کمک کند که بدن خود را برای مدت طولانی تری جوان نگه دارند. البته اگر منابع لازم برای انجام رویکرد پیچیده و گران‌قیمت او را داشته باشند.
«ماشین های مولکولی» مختلفی در بدن ما وجود دارند که از تکثیر سلول ها گرفته تا جابجایی مواد مغذی را برعهده دارند.
هنگامی که این ماشین‌ها کار خود را انجام می‌دهند، توسط هزاران مولکول آب احاطه شده‌اند که به‌طور تصادفی یک تریلیون بار در ثانیه با آنها برخورد می‌کنند.
این همان چیزی است که فیزیکدانان آن را «حرکت حرارتی» می‌نامند.
چرا قانون دوم ترمودینامیک علت احتمالی پیری است؟ این قانون می تواند سایر نظریه های پیری را توضیح دهد.
به گفته هافمن، این حرکت حرارتی منبعی از انرژی بوده که ماشین های مولکولی می توانند برای کار از آن استفاده کنند؛ اما مسئول شکستن پیوندهای بین مولکول ها هم هست.
پس چرا قانون دوم ترمودینامیک علت احتمالی پیری است؟ این قانون همه مولکول ها را کنترل می کند.
کلمه آنتروپی از زبان یونانی آمده و به معنای «دگرگونی» و «هرج و مرج» است. کشف این مفهوم به رودولف کلازیوس، ریاضی‌دان و فیزیک‌دان آلمانی نسبت داده شده است.
قانون دوم ترمودینامیک، قانون آنتروپی، بیان می کند که «اگر فرآیند فیزیکی برگشت‌ناپذیر باشد، آنتروپی سیستم و محیط باید افزایش یابد. یعنی آنتروپی نهایی باید بیشتر از آنتروپی اولیه باشد».
به عنوان مثال، وقتی سیب می‌خورید، میوه در حالت آنتروپی پایین شروع می‌شود و با جویدن، هضم سیب و وارد شدن به سیستم سوخت بدن، آنتروپی آن افزایش می‌یابد.
آنتروپی در میان میلیاردها فرآیند مولکولی مختلف در سیستم پیچیده بدن ما افزایش می یابد.
هرچه بیشتر زندگی کنید، آنتروپی بیشتری را تجربه خواهید کرد و هر موقعیت جدید آنتروپی می تواند به نوبه خود مجموعه ای از فرآیندهای آنتروپیک جدید را ایجاد کند.
شما می توانید به اندازه کافی ویتامین C و B و A مصرف کنید، همه میوه های مفید را بخورید، در یک مکان زیبا زندگی کرده، هر روز مدیتیشن کنید و تمرینات خود را انجام دهید و اگر خوش‌شانس باشید، شاید به ۱۱۰ سالگی برسید.
اگرچه طول عمر انسان در طول قرن گذشته به لطف بهبود در زمینه بهداشت، دارو، تغذیه و سایر عوامل دو برابر شده، اکثر دانشمندان معتقدند که بعید است بتوانیم بیشتر از ۱۲۲ سال عمر کنیم.
از سوی دیگر، با توجه به آمار، طول عمر انسان در حال حاضر بسیار فراتر از آن چیزی است که منطقاً باید باشد.
طول عمر اغلب با اندازه جثه حیوانات مطابقت دارد.
یک موش به طور متوسط دو سال زندگی می کند، در حالی که فیل ها تا ۶۰ سالگی و نهنگ های آبی تا ۹۰ سالگی عمر می کنند.
با در نظر گرفتن این موضوع، ما باید در حدود ۴۰ سال عمر کنیم.
حیوانات در حیات وحش به ندرت پیر می شوند. زیرا مدت ها قبل از اینکه فرصتی برای ایجاد التهاب و سایر مشکلات پیری سلولی داشته باشند، بر اثر شکار، بیماری یا گرسنگی می میرند.
مطالعات نشان می دهند که پیر شدن بزرگترین پیش‌بینی‌کننده ابتلا به یک بیماری کشنده است. اما پیری به خودی خود یک بیماری به حساب نمی آید.
مردم محلی در مناطق آبی معمولاً عمر بیشتری دارند. آن ها ناخواسته از سبک زندگی خاصی پیروی می کنند که چهار قانون اصلی دارد:
- مصرف غذاهای طبیعی و سالم
- فعالیت بدنی
- ارتباط با دیگران
- داشتن هدف در زندگی
کسانی که در این مناطق سکونت دارند، رژیم غذایی یا مکمل خاصی مصرف نمی کنند.
آنها سعی نمی کنند که برای مدتی طولانی زندگی کرده و قطعاً تلاش نمی کنند که جلوی پیری خود را بگیرند.
منبع: روزیاتو
منبع: faradeed-184351