30 آبان ماه سال 1401 بود که خبر استعفای مجید عشقی تکذیب شد و پایگاه خبری سنا این طور نوشت که شورای عالی بورس با استعفای عشقی مخالفت کرد و مجید عشقی همچنان رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار است. این موضوع مربوط می‌شد به وضعیت بازار سرمایه در سال 1401، روزهایی که انتقادات علیه سازمان بورس شدت گرفته بود.

اما با نرفتن عشقی، طرحی به نام سهام‌یار در بازار ارائه شد تا تلاشی برای برگرداندن اعتماد اهالی بازار سرمایه به این بازار و البته کنترل موج فروش سهام و کاهش انتقادات از مدیریت بورس تهران باشد.

 مسئولان طرح سهامیار را اقدام مهم و بزرگ در بازار سرمایه در دوران مدیرت خود عنوان می کردند. اما بازار دستورالعمل‌ها و بخش نامه‌های خلق الساعه را بیشتر در ذهن داشته و دارد.

عشقی بر کرسی ریاست ماند و بازار در اردیبهشت ماه سال 1402 رقمی را برای شاخص کل دید که همه اهالی بازار سرمایه را به دیدن ارقام بالاتر نوید می‌داد. شاخص کل تا قبل از میانه اردیبهشت ماه سال جاری رقمی بیش از 2 میلیون و 500 هزار واحدی را دید و این موضوعی شد که مجید عشقی در مورد شاخص این طور اظهار نظر کند که شاخص و رشد شاخص جای نگرانی دارد.

تا اینکه فاجعه 17 اردیبهشت ماه رخ داد و پس از آن باز هم شایعه استعفا عشقی بر سر زبان‌ها افتاد که البته با سکوت عشقی کار خاتمه پیدا کرد و تنها در نمایشگاه بورس، رییس سازمان در مورد برنامه‌های خود برای نیمه دوم سال 1402 وعده داد.

این موضوع در 24 مهر ماه 1402 توسط عشقی به طور جدی‌تر مطرح شد و رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار در جلسه انعقاد تفاهم نامه همکاری پلیس امنیت اقتصادی فرماندهی انتظامی و سازمان بورس و اوراق بهادار با بیان اینکه با توسعه همکاری‌ها و اراده‌‎ای که وجود دارد می‌توانیم به بازار سرمایه به عنوان بخش مهم اقتصاد کشور کمک کرده و راه خود را ادامه دهیم، گفت: در حال حاضر نزدیک به ۵۰ میلیون نفر درگیر بازار سرمایه هستند و منافع آنها در بازار است.

اما به گزارش سازمان بورس تعداد سهام‌دار فعال از این جمعیت 50 میلیون نفری به طور میانگین هفته‌ای 350 هزار نفر است که به عنوان کد فعال در بازار ثبت شده است.

۲۱ مهر ۱۴۰۰ مجید عشقی رییس وقت سازمان بورس به جای «محمدعلی دهقان دهنوی» سکاندار بازار سرمایه شد و حال 2 سال و نیم و به عبارتی 30 ماه از مدیریت عشقی گذشته است. در این دوره مدیریت بازار بدترین عملکرد را به یادگار گذاشت، به طوری که سکاندار بعدی می‌تواندن به راحتی مشکلات را به گردن مدیران قبلی بیندازد.