جستجو
رویداد ایران > رویداد > فرهنگی > معمای 40 سالۀ یک تکه «استخوان خرس»

معمای 40 سالۀ یک تکه «استخوان خرس»

برخی می‌گویند که این یک فلوت است؛ فلوتی که آوای آن در غارهای عصر حجر می‌پیچیده و قلب شنوندگان نئاندرتالش را تسکین می‌داده است؛ اما دیگرانی هم هستند که دیدگاه غیرشاعرانه‌تری در این باره دارند.

فرادید| یافتۀ باستانی موسوم به «فلوت دیویج‌بِیب» (Divje Babe)، یک تکه استخوان ران خرس غارنشین است که بر روی آن سوراخ‌های فاصله‌داری به چشم می‌خورند. این استخوان سوراخ‌دار در طول دهه‌ها به یکی از چالش‌برانگیزترین یافته‌های باستان‌شناسی تبدیل شده که هنوز هم شاید دیدگاه قطعی دربارۀ ماهیت آن وجود نداشته باشد.

به گزارش فرادید؛ این استخوان در میانۀ دهۀ 90 میلادی در طی کاوش‌های باستان‌شناسی در منطقۀ Divje Babe در شمال غربی اسلوونی کشف شد. اولین دیدگاهی که دربارۀ ماهیت این شیء ابراز شد این بود که این شیء که نزدیک به 50 هزار سال قدمت دارد، در واقع نوعی ساز موسیقی یا فلوت است که پیش از ورود انسان‌های امروزی به اروپا و توسط نئاندرتال‌ها ساخته شده است.

یکی از آخرین تحقیقاتی که در این باره منتشر شد مربوط به سال 2015 بود؛ در این مطالعه که با بررسی موارد دیگری از استخوان‌های سوراخ‌دار انجام شده بود، ادعا شد که این سوراخ‌ها اثری از مته‌های سنگی نئاندرتال‌ها را بر روی خود ندارند بلکه جای دندان‌ کفتارهای عصر یخبندان هستند.

به هر حال این مسئله هنوز کاملا حل‌شده و قطعی نیست؛ واقعیت این است که ما هنوز درک اندکی از شیوۀ زندگی و میزان نیروهای شناختی و ادراکی نئاندرتال‌ها داریم. اما در عین حال شور و شوق یافتن چیزهای عجیب نیز نباید باعث شود که هر نوع یافته‌ای را به سرعت به عنوان شاهدی از یک واقعیت شگفت‌انگیز دربارۀ انسان‌های باستانی یا خویشاوندان نئاندرتال آن‌ها ارزیابی کنیم.

منبع: faradeed-179577

برچسب ها
نسخه اصل مطلب