همه چیز درباره پلاسمادرمانی
رییس سازمان انتقال خون گفت:برای پلاسمادرمانی باید پلاسمای خون بیمار بهبود یافته که حاوی پادتن است استخراج‌شده و به بیمار دیگری که هنوز درگیر کروناست تزریق شود.
پیمان عشقی، درخصوص پیشروی طرح تحقیقاتی پلاسمادرمانی در کشور گفت: با شیوع کووید-۱۹ چینی‌ها با استفاده از تجربیات خود در بیماری‌های تنفسی پیشین، بررسی اثربخشی پلاسمادرمانی را آغاز کردند. فقط خبر‌های موفقیت اولیه این روش در خبرگزاری‌ها درج شد که پای این همه‌گیری به کشور باز شد.
رییس سازمان انتقال خون درباره افراد واجد شرایط اهدای پلاسما بیان کرد: در روش پلاسمادرمانی باید از پلاسمای خون بیماران بهبود‌یافته کووید-۱۹ استفاده شود؛ یعنی بیمارانی که دوران بیماری را پشت سرگذاشته، دیگر علائم بالینی ندارند و همچنین در آزمایش نمونه پلاسمای آن‌ها دیگر ویروس شناسایی نمی‌شود. در صورتی که این افراد با موفقیت از سایر بررسی‌ها و آزمایش‌های مورد نیاز پیش از اهدای پلاسما عبور کنند، واجد شرایط اهدای پلاسما برای این بررسی بالینی خواهند بود.
وی افزود: برای بررسی کارایی این روش در دو گروه از بیماران مبتلا کارآزمایی انجام می‌شود. به گروهی پلاسمای افراد بهبود‌یافته تزریق شده و به گروه دیگر پلاسمایی تزریق نمی‌شود. سپس روند بهبودی در این دو گروه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
عشقی خاطرنشان کرد: ما پس از چین دومین کشوری بودیم که کارآزمایی پلاسمادرمانی را آغاز کردیم. یک هفته پس از آغاز کار ما، سازمان غذا و داروی ایالات متحده نیز اجازه کارآزمایی و در موارد خاص اجازه مصرف آن را صادر کرد.
وی در ادامه گفت: سطح آنتی‌بادی علیه ویروس در بدن افراد بهبود یافته به مرور زمان کاهش می‌یابد، بنابراین اگر بخواهیم به میزان کافی به پلاسما با سطح آنتی‌بادی قابل‌قبول دسترسی داشته باشیم هرچه زودتر باید برای جمع‌آوری پلاسما اقدام کنیم تا میزان بیشتری آنتی‌بادی ذخیره کنیم. بهترین زمان برای دریافت پلاسمای خون این افراد حدود یک ماه پس از بهبودی کامل علائم بیماری‌شان خواهد بود.
رییس سازمان انتقال خون بیان کرد:پلاسما در دمای ۲۰- درجه سانتی‌گراد تا شش‌ماه و در دمای ۸۰- درجه ۱۸ تا ۲۴ ماه بدون هیچ مشکلی قابل نگهداری است؛ بنابراین ذخیره‌سازی زودهنگام ما را در صورت تداوم این بحران یا حتی اگر متأسفانه موج دومی از این بیماری شدت بگیرد، می‌تواند بسیار کمک‌رسان باشد.
وی ادامه داد: برخی این احتمال را مطرح می‌کنند که در صورتی که ویروس کووید-۱۹ جهش‌هایی پیدا کند و دچار تغییراتی شود، می‌تواند برای بار دیگر فرد بهبود یافته که باید در برابر این بیماری مصون شده باشد را آلوده کند، زیرا آنتی‌بادی‌های تولید شده در بدن برای ویروس جدید مؤثر نخواهند بود. البته باید متذکر شوم که تا امروز چنین فرضی مورد تأیید قرار نگرفته است.
عشقی درخصوص موجود نبودن کیت تشخیص آنتی‌بادی گفت:در شرایط بحرانی که به وجود آمد، زمان را نباید تلف می‌کردیم؛ به همین خاطر تیم کارآزمایی ما این طرح را ظرف دو هفته عملیاتی کردند که واقعا کار بسیار دشوار و پرفشاری بود. در اوایل این همه‌گیری نه فقط شناخت کاملی از ویروس به‌وجود نیامده بود بلکه حتی تجهیزات کاملی هم نداشتیم و با توجه به‌شدت شیوع نمی‌توانستیم برای فراهم شدن تجهیزاتی مثل کیت سریع و سرولوژی دست روی دست بگذاریم. به همین خاطر تا زمانی که کیتی به دستمان برسد بخشی از نمونه‌هایی که برای کارآزمایی استفاده شدند را کنار گذاشتیم تا بعدا بتوانیم برای تکمیل گزارش طرح، میزان آنتی‌بادی موجود در آن‌ها را بسنجیم تا بدانیم که نمونه پلاسما‌هایی که منجر به بهبودی شده‌اند حاوی چه میزان آنتی‌بادی بوده‌اند. طی چند هفته کیت‌های اولیه به دستمان رسید و اطلاعات ما تا حد زیادی تکمیل شد.
رییس سازمان انتقال خون درباره افراد واجد شرایط اهدای پلاسما بیان کرد: در روش پلاسمادرمانی باید از پلاسمای خون بیماران بهبود‌یافته کووید-۱۹ استفاده شود؛ یعنی بیمارانی که دوران بیماری را پشت سرگذاشته، دیگر علائم بالینی ندارند و همچنین در آزمایش نمونه پلاسمای آن‌ها دیگر ویروس شناسایی نمی‌شود. در صورتی که این افراد با موفقیت از سایر بررسی‌ها و آزمایش‌های مورد نیاز پیش از اهدای پلاسما عبور کنند، واجد شرایط اهدای پلاسما برای این بررسی بالینی خواهند بود.
وی افزود: برای بررسی کارایی این روش در دو گروه از بیماران مبتلا کارآزمایی انجام می‌شود. به گروهی پلاسمای افراد بهبود‌یافته تزریق شده و به گروه دیگر پلاسمایی تزریق نمی‌شود. سپس روند بهبودی در این دو گروه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
عشقی خاطرنشان کرد: ما پس از چین دومین کشوری بودیم که کارآزمایی پلاسمادرمانی را آغاز کردیم. یک هفته پس از آغاز کار ما، سازمان غذا و داروی ایالات متحده نیز اجازه کارآزمایی و در موارد خاص اجازه مصرف آن را صادر کرد.
وی در ادامه گفت: سطح آنتی‌بادی علیه ویروس در بدن افراد بهبود یافته به مرور زمان کاهش می‌یابد، بنابراین اگر بخواهیم به میزان کافی به پلاسما با سطح آنتی‌بادی قابل‌قبول دسترسی داشته باشیم هرچه زودتر باید برای جمع‌آوری پلاسما اقدام کنیم تا میزان بیشتری آنتی‌بادی ذخیره کنیم. بهترین زمان برای دریافت پلاسمای خون این افراد حدود یک ماه پس از بهبودی کامل علائم بیماری‌شان خواهد بود.
رییس سازمان انتقال خون بیان کرد:پلاسما در دمای ۲۰- درجه سانتی‌گراد تا شش‌ماه و در دمای ۸۰- درجه ۱۸ تا ۲۴ ماه بدون هیچ مشکلی قابل نگهداری است؛ بنابراین ذخیره‌سازی زودهنگام ما را در صورت تداوم این بحران یا حتی اگر متأسفانه موج دومی از این بیماری شدت بگیرد، می‌تواند بسیار کمک‌رسان باشد.
وی ادامه داد: برخی این احتمال را مطرح می‌کنند که در صورتی که ویروس کووید-۱۹ جهش‌هایی پیدا کند و دچار تغییراتی شود، می‌تواند برای بار دیگر فرد بهبود یافته که باید در برابر این بیماری مصون شده باشد را آلوده کند، زیرا آنتی‌بادی‌های تولید شده در بدن برای ویروس جدید مؤثر نخواهند بود. البته باید متذکر شوم که تا امروز چنین فرضی مورد تأیید قرار نگرفته است.
عشقی درخصوص موجود نبودن کیت تشخیص آنتی‌بادی گفت:در شرایط بحرانی که به وجود آمد، زمان را نباید تلف می‌کردیم؛ به همین خاطر تیم کارآزمایی ما این طرح را ظرف دو هفته عملیاتی کردند که واقعا کار بسیار دشوار و پرفشاری بود. در اوایل این همه‌گیری نه فقط شناخت کاملی از ویروس به‌وجود نیامده بود بلکه حتی تجهیزات کاملی هم نداشتیم و با توجه به‌شدت شیوع نمی‌توانستیم برای فراهم شدن تجهیزاتی مثل کیت سریع و سرولوژی دست روی دست بگذاریم. به همین خاطر تا زمانی که کیتی به دستمان برسد بخشی از نمونه‌هایی که برای کارآزمایی استفاده شدند را کنار گذاشتیم تا بعدا بتوانیم برای تکمیل گزارش طرح، میزان آنتی‌بادی موجود در آن‌ها را بسنجیم تا بدانیم که نمونه پلاسما‌هایی که منجر به بهبودی شده‌اند حاوی چه میزان آنتی‌بادی بوده‌اند. طی چند هفته کیت‌های اولیه به دستمان رسید و اطلاعات ما تا حد زیادی تکمیل شد.