امیر قلعهنویی اسیر درگذشته مبهم
اما این جمله یک نکته کلیدی نیز در خود پنهان دارد. این که بدترین حمله بد دفاع کردن است. مصداق این جمله شرایط تیم ملی در جام ملت ها بود. تیمی که در تنها یک بازی توانست دروازهاش را بسته نگه دارد و با هفت گل خورده در پنج بازی به کارش پایان داد. در این میان امیر قلعهنویی هم به عنوان سرمربی تیم ملی هر زمان پیرامون شرایط خط دفاعی تیم ملی مورد پرسش قرار می گیرد سعی فراوانی میکند تا از پاسخ دادن به این ضعف آشکار تیم ملی فرار کند. او به شیوه همان جمله معروف تلاش دارد تا با حمله به پرسشگران کفه ترازو را به سود خود سنگین کند اما در اغلب اوقات این حملهها، نه تنها او را در موقعیت برتری قرار نمیدهد بلکه همان چهره همیشگی چند دهه گذشته را نشان میدهد. مردی که حتی معذرتخواهیهایش هم همراه با منت است و نمیخواهد بپذیرد که دچار اشتباه میشود. از سوی دیگر امیر قلعهنویی همچنان درگذشته مانده و اگرچه مشاوران پرشمارش سعی دارند تا ادبیات جدیدی را وارد کلام او کنند اما سرمربی تیم ملی تاکنون نتوانسته از پیله قدیمی خود خارج شود. او هنوز هم جریان سال 2007 و کنار گذاشته شدنش از تیم ملی را نتوانسته هضم کند و با همان متد 17 سال پیش به دنبال توجیه عملکردش در تیم ملی است. از سوی دیگر در همین صحبتهای اخیر قلعهنویی مشخص میشود که سرمربی تیم ملی تنها ادعای جوانگرائی در تیم ملی را دارد اما به قول خودش جرئت این کار را ندارد. شاید هم تنها با کلمات بازی میکند تا افکار عمومی را قانع کند. این که« اگر ما در جام ملت ها به جوانان بازی میدادیم منتقدان ما را بیچاره میکردند» خود نشان ضعف بزرگی است. مربی ای که شهامت ایستادن پای تصمیمهای خودش را نداشته باشد بهتر است این حرفه را کنار بگذارد. اما امیر قلعهنویی هم میخواهد از خودش دفاع کند و هم بهصورت خیلی خفیف اشتباهاتش را بپذیرد. جالب این که با دلیل میتوان ثابت کرد تیم ملی نه در جام ملتهای 2007 و نه در 2023 تیمی نبود که جام قهرمانی را برایمان به ارمغان آورد. در 2007 هرچند با پنالتی در یک چهارم نهایی مغلوب کره جنوبی مغلوب شدیم اما آنچنان هم پرقدرت ظاهر نشدیم که قلعهنویی همیشه به آن مینازد. در جام ملت هم 2023 هم روندی پرفرازونشیب تیم ملی آنچنان گیجکننده بود که اجازه هیچ گونه ارزیابی دقیق را به کارشناسان نمی داد. این در حالی بود که سرمربی تیم ملی هم اسیر همین شرایط پرتلاطم تیمش شده و تصمیمهایش گاهی عجیب به نظر می رسد. به ویژه بازی با قطر که تعویضهایش بدون نتیجه ماند و مشخص نشد تیم ملی بر چه اساسی پس از عقب افتادن روی به بازی هوائی آورد. بههرحال قلعهنویی این روزها درگذشته مبهم خود گم شده و مشخص نیست به دنبال چه چیزی است.