13 گنجینۀ معروف مقبره‌های مصر باستان؛ از زبان طلایی تا خدمتگزار عروسکی
فرادید| مصریان باستان به تدفین‌های مجلل و پیچیده‌شان معروف هستند. در طول قرن‌ها، باستان‌شناسان انواع گورنهاده‌ها و تزئینات مختلفی را یافته‌اند که در این مقبره‌های هزارساله گنجانده شده بودند.
به گزارش فرادید؛ در ادامه ۱۳ گورنهاده را معرفی می‌کنیم که به دفعات در گورهای مصری یافت شده‌اند، از جمله مجسمه‌های شبتی که تصور میشد پس از مرگ متوفی به او خدمت می‌کنند و پرتره‌های مومیایی برگرفته از چهره واقعی مردگان.
نسخه‌هایی از کتاب مردگان
مصریان باستان گاهی اوقات در تابوت‌های مزین به تصاویر (سارکافاگس) دفن می‌شدند. گاهی اوقات، این تابوت‌های زیبا و پرجزئیات، دارای هیروگلیف‌هایی شامل نام متوفی و دعا برای او نیز بودند. سارکافاگس‌ها درست مانند عروسک‌های روسی تودرتوی مدرن، ممکن بود شامل چندین تابوت شوند که بدن مومیایی‌شده در مرکز آن‌ها بود.
بسته به ثروت فرد، ممکن بود تابوت‌ها از مواد گران‌قیمت ساخته شوند. برای نمونه، تابوت‌های توت‌عنخ‌آمون با مقادیر زیادی طلا ساخته شده بودند.
پرتره‌های مومیایی
پرتره‌های مومیایی تصاویر واضحی از متوفی را نشان می‌دادند. نمونه‌های نقاشی‌شده روی صفحات چوبی بین اواسط قرن اول و اواسط قرن سوم پس از میلاد خلق شدند، در حالی که نمونه‌های نقاشی‌شده روی کفن‌ها تا قرن چهارم ساخته می‌شدند.
مجموعه‌ای از مجسمه‌های شابتی و جعبه‌ای از جنس چوب رنگ‌شده، سنگ آهک و جوهر که حدود ۱۲۷۹ تا ۱۲۱۳ قبل از میلاد در دوره سلسله ۱۹ ساخته شده است.
این باور وجود داشت که مجسمه‌های شابتی (یا اوشابتی) پس از مرگ متوفی برای او در جهان پس از مرگ کار می‌کنند. بسته به مقبره، ممکن بود یک متوفی را با صدها شابتی دفن کنند. یک شابتی ساده را از سرامیک درست می‌کردند، در حالی که شابتی‌های استادانه‌تر طلاکاری می‌شدند.
این مجسمه‌ها معمولاً با طلسمی نوشته می‌شدند تا به شکلی جادویی آن‌ها را در زندگی پس از مرگ زنده کند. این مجسمه‌ها معمولا با ابزارهایی در دست و سبدی که روی شانه‌شان آویزان شده بود به تصویر کشیده می‌شدند و آماده خدمت‌رسانی به متوفی در زندگی پس از مرگ بودند.
کوزه‌های کانوپیک
یک زبان طلایی مربوط به دوره رومی مصر
در دورۀ یونانی-رومی، گاهی اوقات زبان‌های طلایی همراه مومیایی‌های مصری دفن می‌شدند (۳۳۲ قبل از میلاد تا ۳۹۵ پس از میلاد). احتمالاً مصریان زبان‌های طلایی را در مدفن مومیایی‌ها قرار می‌دادند تا متوفی بتواند در زندگی پس از مرگ با خدایان صحبت کند. افزون بر این، مصریان باستان معتقد بودند گوشت خدایان از طلا ساخته شده است.
نقاشی‌های دیواری
طلسم سوسک سرگین از سلسله بطلمیوسی مصر (۳۰۵ تا ۳۰ قبل از میلاد)
در مصر باستان، طلسم‌هایی به شکل سوسک سرگین کنار متوفی دفن می‌شدند. مصریان معتقد بودند سوسک‌های سرگین مقدس همان چیزی هستند که خورشید را در آسمان به حرکت در می‌آورند، درست مانند حرکت سوسک سرگین غلتان روی شن‌ها.
طلسم‌های کوچک سوسک سرگین در قسمت زیرین حک می‌شدند و پاهای سوسک را نشان می‌دادند. برخی از آن‌ها به قدری دقیق حک شده بودند که گونه آن‌ها قابل‌شناسایی بود. تا کنون هزاران طلسم سوسک سرگین در مصر پیدا شده است. طلسم‌های سوسک سرگین به پارچه کتانی مومیایی دوخته می‌شدند و از متوفی محافظت می‌کردند.
مجسمه‌ها
طیف گسترده‌ای از جواهرات از جمله گردنبند، حلقه و سنجاق سینه همراه متوفی در مصر باستان دفن میشد. هر قدر فرد ثروتمندتر بود، جواهرات هم پرنقش و نگارتر بودند. برای نمونه، مقبره توت‌عنخ‌آمون حاوی مقدار زیادی جواهرات از جمله سینه‌پوش‌های پرجزئیات بود؛ نوعی جواهر که گاهی نزدیک سینه شخص قرار می‌گرفت.
مومیایی حیوانات
ماسک مومیایی گچی قرن اول پس از میلاد از مینیا، مصر
متوفیان را گاهی با نقاب مومیایی روی صورتشان دفن می‌کردند. این ماسک‌ها تصاویری ایده‌آل‌شده از متوفی بودند. آن‌ها را از گچ، کارتناژ (مواد کاغذی)، کتان و در موارد نادر از فلزات گرانبها می‌ساختند. سال ۲۰۱۸، باستان‌شناسانی که در سایت سقاره مشغول کار بودند، یک ماسک مومیایی نقره‌ای طلاکاری‌شده کشف کردند که متعلق به کاهنی بود که به موت، الهه آسمان خدمت می‌کرد.
مدل‌های قایق
مدل یک قایق از مقبره‌ای در دیرالبهاری، مصر، متعلق به سلسله یازدهم، پادشاهی میانه (۲۰۳۰ تا ۱۹۸۱ قبل از میلاد)
باستان‌شناسان مدل‌های چوبی قایق را هم در مقبره‌های مصر باستان یافته‌اند. یکی از نمونه‌های قابل‌توجه مربوط به مقبره جهوتینخت، فرمانداری است که حدود ۴۰۰۰ سال پیش می‌زیست و با ۵۵ قایق در آرامگاهش در دیر البرشا دفن شده بود. اینها قایق‌هایی برای حمل و نقل نیرو یا بار و قایق‌هایی برای شکار و ماهیگیری بودند و یکی از قایق‌ها در حال انتقال چیزی است که به نظر می‌رسد مومیایی جهوتینخت باشد.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-178590