کشف چگونگی تاثیر استرس مزمن بر رشد و گسترش سرطان

استرس چیزی است که در بیماران سرطانی اجتناب‌ناپذیر است. درنتیجه برای محققان مهم است که متوجه شوند چگونه بر ما اثر می‌گذارد. آنها با بررسی موش‌های آزمایشگاهی دریافتند که این حیوانات تحت استرس دو تا چهار برابر بیشتر در خطر مستاستاز یا گسترش سرطان قرار دارند.

تیمی از محققان در آزمایشگاه Cold Spring Harbor نیویورک دریافتند استرس مزمن منجر به تشکیل تارهای چسبنده از گلبول‌های سفید خون به نام نوتروفیل می‌شود که حمله سلول‌های سرطانی به بافت‌ها را آسان‌تر می‌‌کند.

آنها تحقیقات خود را روی موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به سرطان سینه انجام دادند و آنها را به دو گروه کنترل و گروه تحت شرایط استراس‌زا تقسیم کردند.

محققان همچنین دریافتند که استرس بر سایر قسمت‌های سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارد، موجب سرکوب عملکرد سلول‌های ایمنی حیاتی می‌شود و ریه‌ها را به مکانی مساعدتر برای تکثیر سلول‌های سرطانی تبدیل می‌کند.

کاهش تعداد سلول‌های ایمنی مانند سلول‌های T و سلول‌های کشنده طبیعی (NK) و از طرفی افزایش تعداد نوتروفیل‌هایی که در جریان خون حرکت می‌کنند و وارد تومورها می‌شوند از اثرات استرس بود.

محققان همچنین دریافتند که هورمون استرس کورتیکوسترون باعث گسترش سرطان و ایجاد ضایعات در ریه‌های موش‌ها می‌شود.

از طرفی مقدار بیشتری از پروتئین موسوم به فیبرونکتین رسوب کرد که تهاجم سلول‌های توموی را افزایش داده و منجر به کاهش سلول‌های T شد؛ سلول‌هایی که به‌طور معمول رشد سرطان را سرکوب می‌کنند.

موش‌های تحت استرس همچنین نوتروفیل‌های بیشتری در جریان خون خود داشتند. نوتروفیل‌ها NET ها یا شبکه‌های تارمانند از DNA و پروتئین‌ها را آزاد می‌کنند که معمولاً با به دام انداختن و کشتن میکروارگانیسم‌ها از ما در برابر مهاجمان دفاع می‌کنند.

این تیم همچنین دریافت که استرس مزمن باعث ایجاد NET می‌شود تا بافت ریه را حتی در موش‌های بدون سرطان تعدیل کند. این موضوع بافت شما را برای ابتلا به سرطان آماده می‌کند.

تیم محققان حدس می‌زند که داروهای آینده که از تشکیل NET جلوگیری می‌کنند، می‌توانند برای بیمارانی که سرطانشان هنوز متاستاز نکرده، مفید باشد. چنین درمان‌های جدیدی می‌تواند گسترش سرطان را کُند یا متوقف کند.

منبع: روزیاتو