۵ مورد از بهترین و نمادین ترین موتورسیکلت های نظامی؛ از Zero MMX تا Zündapp KS
موتورسیکلت های نظامی زیبایی خاصی دارند و برای استفاده های سنگین و قابلیت اطمینان باید آن ها را سفارشی سازی کرد. کاربردهای نظامی ایجاب می کند که موتورسیکلت ها در همه شرایط و بدون ذره ای تردید عمل کنند.
کارآیی نامناسب با خراب شدن موتورسیکلت های نظامی می تواند به معنای تفاوت بین مرگ و زندگی باشد. یک موتورسیکلت غیرنظامی ساده ممکن است قابلیت های فراوان و یک موتور قدرتمند داشته باشد، اما عملکرد آن معمولا جاده ای است و پتانسیل تاب آوری شلیک روتین یا نیاز به سالم ماندن در سقوط از هواپیما را ندارد.
موتورسیکلت های نظامی برخی از جذاب ترین قطعات تجهیزاتی هستند که اعضای ارتش به طور منظم از آن ها استفاده می کنند. آن ها می توانند در ظاهر خود بسیار ساده به نظر برسند، اما اشتباه نکنید؛ این ابزارهای تخصصی حمل و نقل برای چالش برانگیزترین مشاغل ساخته شده اند. این ها پنج مدل موتورسیکلت نمادینی هستند که تا به حال در میدان نبرد یا انجام کارهای میدانی ضروری پشت جبهه بوده اند.
این موتورسیکلت ساخت سال ۲۰۲۳ وزنی معادل حدود ۱۲۵ کیلوگرم دارد و به راحتی به یک منطقه جنگی حمل می شود. این موتورسیکلت می تواند از طریق یک موتور الکتریکی به نهایت سرعت ۱۳۷ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند که ۴۶ اسب بخار قدرت و ۷۸ نیوتون متر گشتاور تولید می کند. بر اساس بروشور محصول این شرکت، این موتور می تواند یک دوره ۴۵ تا ۱۵۵ دقیقه ای “سواری تاکتیکی تهاجمی” را مدیریت کند و به طور متوسط تنها ۸۱ سنت برای شارژ مجدد باتری هزینه دارد. Zero MMX قابلیت روشن شدن بدون سوییچ و طراحی توان موتوری ماژولار را ارائه می دهد که به کاربران اجازه می دهد در صورت نیاز به برد بیشتر، بسته های باتری اضافی را برای تعویض سریع حمل کنند.
نیروهای بریتانیایی از WD Big ۴ به عنوان یک گزینه برایتامین مجدد استفاده کردند که می توانست به طور قابل اطمینانی مهمات و سربازان را بدون حادثه به جبهه برساند. این موتورسیکلت می توانست از دو یا سه سرباز (بسته به اینکه آیا سایدکار به آن متصل شده است یا خیر) و یک تجهیزات کامل پشتیبانی کند. همچنین می شد این سایدکار را به یک مسلسل مجهز کرد یا آن را برای پشتیبانی از درشکه ای برای تجهیزات اضافی به جای یک نفر سوم برداشت. یک موتور ۶۳۳ سی سی به این موتورسیکلت نیرو می داد و نورتون تنها در طول جنگ جهانی دوم حدود ۴۷۰۰ دستگاه WD Big با سایدکار ساخت. مطمئناً این موتورسیکلت کلاسیک میراثی از فناوری موتورسیکلت های نظامی است.
هارلی – دیویدسون WLA یک نماد نظامی آمریکا است. با این حال، نسخه های این پلتفرم در طول جنگ از طریق برنامه لیزینگ و اجاره آمریکا توسط نیروهای کانادایی، بریتانیایی و حتی شوروی نیز به خدمت گرفته شدند.
کمپانی Indian پس از مشارکت قابل توجه در تلاش های جنگی چند دهه قبل، ۱,۰۰۰ نمونه از موتورسیکلت ۸۴۱ را برای استفاده در مناطق بیابانی ساخت.این موتورسیکلت بر روی یک موتور ای ۷۳۷ سی سی ۹۰ درجه ای و یک گیربکس چهار سرعته کار می کرد. در نهایت، ارتش مسیر متفاوتی را نسبت به مدل های آزمایشی ایندین یا هارلی – دیویدسون انتخاب کرد و ایندین ها برای موتورسیکلت هایی که تولید کرده بود به بازار مصرف غیرنظامی مراجعه کرد. این موضوع برای کسانی که شیفته تاریخ نظامی هستند و عاشق موتورسیکلت هستند، جذابیت منحصر به فردی به ۸۴۱ می بخشد. ۸۴۱ یک موتورسیکلت هدفمند است که به طور خاص برای مقابله با تسلط نازی ها در صحرا مهندسی شده بود اما در عوض برای بازار آزاد در دسترس قرار گرفت.
موتورسیکلت Zündapp KS 750 از یک موتور ۴ زمانه ۷۴۵ سی سی OHV نیرو می گرفت که ۲۶ اسب بخار قدرت تولید می کرد و با یک جعبه دنده ۴ سرعته همراه بود. ارتش آلمان تقریباً در تمام جبهه ها از شمال آفریقا گرفته تا فرانسه و روسیه از این موتورسیکلت استفاده می کرد. موتورسواران آلمانی می توانستند یک مسلسل را روی سایدکار آن نصب کنند و راننده می توانست چندین تریلر کوچک را به منظور تامین تجهیزات پشت موتورسیکلت بکشد. این موتورسیکلت به عنوان یک وسیله نقلیه همه منظوره برای ارتش آلمان یک تکیه گاه بود و همچنان از جایگاه برجسته ای در درک فرهنگی جنگ جهانی دوم برخوردار است.
منبع: روزیاتو
منبع: faradeed-177151