خطیر یا نکونام؛یکی رفتنی شد

مدیرعامل یا سرمربی استقلال؛ قاعدتا فقط یکی از این دو نفر می‌تواند به حضور در استقلال ادامه دهد.
به گزارش "ورزش سه"، اگرچه علی خطیر در پایان بازی روز گذشته استقلال مقابل نفت آبادان در گفت‌وگویی کوتاه با خبرنگاران صحبت‌های چند کلمه‌ای خود را با تشکر از کادرفنی استقلال به پایان رساند اما جواد نکونام در نشست مطبوعاتی یک بار دیگر انگشت تند اتهامات را متوجه تیم مدیریتی استقلال، به خصوص یکی از معاونان باشگاه کرد؛ مهدی هژبری که یک چهره آشنای مطبوعاتی محسوب می‌شود و از ابتدای این فصل به عنوان یکی از یاران حلقه اصلی علی خطیر در کادر اداره استقلال حاضر است.

صحبت‌های نکونام در مصاحبه با خبرنگاران هیچ نشانی از واکنش‌ نرمال یک سرمربی برنده به پیروزی تیمش نداشت و همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، مملو از کلمات تند و نیش و کنایه‌های این چهره اسم و رسم‌دار فوتبال ایران خطاب به کسانی بود که علاقه‌ای به ادامه همکاری با اصولا کار کردن او در استقلال ندارند؛ اگرچه با جبهه تندی که بین مدیریت و کادرفنی استقلال باز شده، این مسئله آنقدرها هم غیرطبیعی نیست.

نکته اینجاست که اگر تا پیش از این سمت و سوی صحبت‌ها متوجه برخی ناکارآمدی‌ها در اداره باشگاه یا عدم برآورده کردن خواسته‌های سرمربی استقلال بود، حالا شرایط طوری است که انگار جواد نکونام جز به ساقط کردن مدیریت فعلی راضی نمی‌شود و مرور بعضی از کلمات و جملات سرمربی استقلال به درک بیشتر آنچه در حال حاضر در این باشگاه در جریان است، کمک خواهد کرد:

* همه خسته شده‌اند و هیچ جانی برای ما نمانده است. به جای اینکه شمشیر به دست یاران خودمان بدهیم تا بروند بجنگند، شمشیر را از آنها می‌گیریم و خودمان را خلع سلاح می‌کنیم.

* باز هم می‌گویم و تکرار می‌کنم که قطعاً دوست ندارند من نتیجه بگیرم و اگر شهامت داشته باشند می‌توانند بگویند بله ما نمی‌خواهیم نکونام نتیجه بگیرد.

* آرامش نداریم و هر روز از قصد و عمد یک داستان برای ما درست می‌کنند. به یک بازیکن کمتر پول می‌دهند و به یکی دیگر بیشتر.

* مشکلات ما مشخص است و هواداران می‌دانند اینها همه کار می‌کنند که تیم نتیجه نگیرد. من اول فصل گفتم و الان هم می‌گویم که هیچ چیزی فرق نکرده و همه جوره ما را اذیت می‌کنند و تحت فشار می‌‌گذارند.

* الان هم یک آدم بی‌سروپا می‌آید و درباره نظرات من می‌خواهد حرف بزند. متأسفانه آنقدر می‌خواهند فوتبال را کوچک کنند که آدمی که معلوم نیست چه کسی است بیاید درباره صحبت‌های من حرف بزند.

* اینها یک‌سری آدم هستند که دشمنی با من را به استقلال کشاندند. با من دشمنی دارید مشکلی ندارد و می‌توانیم از هم خوشمان نیاید، ولی باید با هم کار کنیم و استقلال موفق باشد.

* این کارها واقعاً خسته‌کننده شده و نمی‌دانیم چه کار کنیم. چرا کسی الان درباره بازیکنانی که به تیم‌های دیگر دادند صحبت نمی‌کند؟ چرا کسی درباره سعید مهری صحبت نمی‌کند که جدا شده است؟ بیایند توضیح بدهند.

* تمرکز ما روی کار خودمان و جنگ و دعواهای خودمان است و اگر الان از اینجا بروم نمی‌دانم قرار است در رختکن یا اتوبوس یا در تمرین مشکل جدیدی برای ما درست کنند یا نه.

طبیعتا اگر هوادار استقلال باشید، موضع خود را درباره این دو جبهه مشخص کرده‌اید؛ در واقع یا طرفدار نکونام هستید، یا علی خطیر را در این مجادله محق می‌دانید. یا فکر می‌کنید سرمربی تیمتان زیاده‌خواه یا طلبکار است، یا تصورتان این است که مدیریت در برآورده کردن خواسته‌های او سعی لازم را به خرج نمی‌دهد. شاید هم موضعتان کمی سفت و سخت‌تر باشد و در ذهنتان به دنبال حذف یکی از دو سمت این جدال گُرگرفته باشید.

به عنوان یک هوادار فوتبال شاید در‌ کمتر جغرافیایی نیاز به موضع‌گیری‌های این چنینی داشته باشید. اگرچه با توجه به طبیعت مدیریت تیم‌های فوتبال و اختلافاتی که منجر به قطع همکاری طرفین می‌شود، هوادارانی هم هستند که دل در گروی سرمربی، به مدیریت باشگاه انتقاد وارد می‌کنند اما آنها هم با گذشت زمان به طرفداری و همراهی ادامه خواهند داد. در موضوع استقلال (امروز) و البته پرسپولیس (دیروز) مرز مخدوش بین درست و غلط و اینکه کدام یک در این جدل حق دارند، هواداری را بدل به یک کار سخت و پیچیده کرده است؛ چیزی که از اساس نباید در زمره وظایف یک طرفدار عادی فوتبال باشد.

در نهایت تصور بر این است که امروز استقلال در موقعیتی قرار گرفته که بین مدیریت و سرمربی یک نفر را انتخاب کند؛ یعنی یا علی خطیر استعفایش را روی میز بگذارند و یا حکم به اخراج جواد نکونام و انتخاب سرمربی بعدی بدهد. با برعکس، جواد نکونام از رهبری تیم صدرنشین کنار برود و مدیریت را با چالشی تازه مواجه کند. البته فعلا هر دو در حال ادامه مسیرشان هستند و عجیب اینکه استقلال با اختلافی چهار امتیازی با تیم دوم در صدر جدول لیگ برتر قرار دارد، انگار که فعلا این‌همه هیاهو و این دعوای تمام نشدنی تاثیری بر نتایج و اراده یازده بازیکن حاضر در زمین نگذاشته باشد.

در حال حاضر آخرین امید مدیریت استقلال چنگ زدن به ایده "افرادی بین خطیر و نکونام را به هم می‌زنند" است. عبارت عجیبی که استفاده از آن در این سطح هیچ توجیهی ندارد، چراکه هم سرمربی فردی بالغ، شناخته شده و صاحب ایده در شناخت آدم‌هاست و هم علی خطیر، مدیرعامل استقلال، با گذشت این فصل در مورد نکونام به جمع‌بندی رسیده است.

امروز بعید به نظر می‌رسد که بشود صلحی بین آنها برقرار کرد. اساسا جنگی درگرفته و ویرانی‌هایی بر جای مانده که دیگر هیچ چیز به حالت ابتدایی برنخواهد گشت، اما اینکه آتش بس با اتخاذ کدام تصمیم تبدیل به دستورالعمل روی میز خواهد شد معمای بزرگ همه هواداران استقلال است که فعلا سرگرم شش و بش برای طرفداری از یکی از این دو جبهه هستند.