درباره سحر قریشی و پدیده‌ی «خودبرتربینی»
اخیرا ویدئویی از سحر قریشی، بازیگر کشورمان در صفحات مجازی منتشر شده که در آن به یک پاکبان توهین می‌کند و این ویدیو با واکنش تند مردم همراه بوده‌است.
در این ویدئو، سحر قریشی در فضای آزاد در حال پیاده‌روی است و بعد از رفتن به سمت یک پاکبان محترم و گفتن این جمله که ما لباس‌مان را با هم ست کردیم، با واکنش پاکبان مواجه می‌شود که می‌گوید: «برو». سپس قریشی در حالی که با صدایی بلند می‌خندد، خطاب به دوستانش می‌گوید: «همین مونده بود که این بگه برو...» و به خنده‌هایش ادامه می‌دهد.
واکنش تند کاربران فضای مجازی به طرز برخورد سحر قریشی
حجت نظری، عضو شورای شهر تهران در حساب توییتر خود نوشت: «لباس پاکبان‌های عزیز در این روز‌های کرونایی هم چهره‌ی شهرمان را پاکیزه نگه‌داشته‌اند، به رنگ شرافت و غیرت است که بعید می‌دانم با هر رنگی ست شود. رفتار طبقاتی، توهین آمیز و غیر انسانی خانم سحر قریشی با پاکبان محترم محکوم است و انتظار می‌رود هنرمندان مردمی به آن واکنش نشان دهند.»
کاربر دیگری در پاسخ به رفتار سحر قریشی این‌گونه نوشت: «نه خانم سحر قریشی، لباس رفتگر با لباس شما «ست» نشده، اما اخلاق و شعور شما - اگر هم روزی داشته‌اید - حتما «ریست» شده‌است. کار نکرده‌اید و نمی‌فهمید که هستند کسانی که خسته می‌شوند. جامعه‌تان را نمی‌شناسید و نمی‌دانید که هستند کسانی که نخواهند با «سلفیشی»، چون شما «سلفی» بگیرند.»
کاربری دیگر در صفحه توییتر خود نوشت: «وقاحت به‌معنای واقعی کلمه! خانم قریشی، ارزش اون پاکبان زحمتکش برای ما خیلی بیشتر از شمای هست که شرم و آبرو را خورده و حیا را قی کرده‌اید. قرن‌ها از انسانیت فاصله دارید شما و امثال شما.»
یکی دیگر از کاربران نیز در واکنش به این وبدبو نوشت:«از کمبود امکانات و ضعف دولت‌های آمریکا و اروپا گفتیم اما منصفانه این است که از فقر فرهنگی سلبریتی‌های ایرانی هم بگوییم؛ در شرایطی که بسیاری از هنرمندان خارجی مبالغی را برای درمان بیماران کرونایی کمک می‌کنند، امثال سحر قریشی در خیابان رفتگرها را مسخره می‌کنند.»
این نگاه از بالا به پایین از کجا سرچشمه می‌گیرد؟
متاسفانه در جامعه کنونی ما شاهد نوعی رویکرد هستیم که بعضی افراد به دیگران به اندازه ثروت و جایگاه اجتماعی‌شان احترام می‌گذارند. در نتیجه افراد فرودست و کم درآمد جامعه به صورت اتوماتیک در دیدگاه این افراد از چرخه احترام و عزت اجتماعی خارج می‌شوند و نتیجه آن رفتار‌های این‌چنینی می‌شود. افرادی که قشر کارگر و پایین دست جامعه را لایق احترام و تکریم نمی‌دانند و دست به رفتار‌هایی می‌زنند که به دور از ادب است.
نکته بعدی نوعی خودشیفتگی در بعضی افراد مشهور و دارای موقعیت اجتماعی بالاست که برای‌شان دردسرساز می‌شود. این افراد فقط خود را مستحق معاشرت با افراد ثروتمند و دارای طبقه بالای جامعه می‌دانند و مراوده و ارتباط با افراد پایین دست را کسر شان خود می‌دانند و از دیدگاه آن‌ها، افراد این چنینی تنها می‌توانند آن‌ها را تحسین و تکریم کنند و حق اظهارنظر و داشتن نظر مستقل را ندارند. در شرایطی بدتر، بعضی از آن‌ها بر این تصور هستند که ارتباط با افراد ضعیف و فرودست به وجهه آن‌ها آسیب می‌زند و به قول معروف از کلاس‌کاری آن‌ها کم می‌کند.
معیار عزت و احترام را بشناسیم
به انسان‌های با اخلاق از همان دوران کودکی آموخته شده که به تمامی افراد فارغ از موقعیت و درآمد آن‌ها احترام بگذارند و تمامی انسان‌ها بدون توجه به رنگ پوست و جنسیت و درآمد، قابل احترام هستند.
در رفتار‌های چنین افرادی به کارگر خدماتی همان‌قدر احترام و عزت گذاشته می‌شود که به پزشک یا بزرگان. شاید بهتر است نظام آموزش و پرورش کشور در این زمینه تلاش بیشتری کند و اخلاقیات و روش‌های انسان بودن را با دقت بیشتری به کودکان آموزش دهد تا شاید حداقل در نسل‌های بعدی، معیار عزت و احترام میزان نفعی که از شخص مقابل گیرمان می‌آید، نباشد. یا شاید مراوده با افراد مشهور و ثروتمند باعث افتخارمان نشود و افراد را صرف نظر از جایگاه و طبقه اجتماعی، به خاطر طرز فکر و اخلاق‌شان بخواهیم و به آن‌ها احترام بگذاریم.
واکنش تند کاربران فضای مجازی به طرز برخورد سحر قریشی
حجت نظری، عضو شورای شهر تهران در حساب توییتر خود نوشت: «لباس پاکبان‌های عزیز در این روز‌های کرونایی هم چهره‌ی شهرمان را پاکیزه نگه‌داشته‌اند، به رنگ شرافت و غیرت است که بعید می‌دانم با هر رنگی ست شود. رفتار طبقاتی، توهین آمیز و غیر انسانی خانم سحر قریشی با پاکبان محترم محکوم است و انتظار می‌رود هنرمندان مردمی به آن واکنش نشان دهند.»
کاربر دیگری در پاسخ به رفتار سحر قریشی این‌گونه نوشت: «نه خانم سحر قریشی، لباس رفتگر با لباس شما «ست» نشده، اما اخلاق و شعور شما - اگر هم روزی داشته‌اید - حتما «ریست» شده‌است. کار نکرده‌اید و نمی‌فهمید که هستند کسانی که خسته می‌شوند. جامعه‌تان را نمی‌شناسید و نمی‌دانید که هستند کسانی که نخواهند با «سلفیشی»، چون شما «سلفی» بگیرند.»
کاربری دیگر در صفحه توییتر خود نوشت: «وقاحت به‌معنای واقعی کلمه! خانم قریشی، ارزش اون پاکبان زحمتکش برای ما خیلی بیشتر از شمای هست که شرم و آبرو را خورده و حیا را قی کرده‌اید. قرن‌ها از انسانیت فاصله دارید شما و امثال شما.»
یکی دیگر از کاربران نیز در واکنش به این وبدبو نوشت:«از کمبود امکانات و ضعف دولت‌های آمریکا و اروپا گفتیم اما منصفانه این است که از فقر فرهنگی سلبریتی‌های ایرانی هم بگوییم؛ در شرایطی که بسیاری از هنرمندان خارجی مبالغی را برای درمان بیماران کرونایی کمک می‌کنند، امثال سحر قریشی در خیابان رفتگرها را مسخره می‌کنند.»
این نگاه از بالا به پایین از کجا سرچشمه می‌گیرد؟
متاسفانه در جامعه کنونی ما شاهد نوعی رویکرد هستیم که بعضی افراد به دیگران به اندازه ثروت و جایگاه اجتماعی‌شان احترام می‌گذارند. در نتیجه افراد فرودست و کم درآمد جامعه به صورت اتوماتیک در دیدگاه این افراد از چرخه احترام و عزت اجتماعی خارج می‌شوند و نتیجه آن رفتار‌های این‌چنینی می‌شود. افرادی که قشر کارگر و پایین دست جامعه را لایق احترام و تکریم نمی‌دانند و دست به رفتار‌هایی می‌زنند که به دور از ادب است.
نکته بعدی نوعی خودشیفتگی در بعضی افراد مشهور و دارای موقعیت اجتماعی بالاست که برای‌شان دردسرساز می‌شود. این افراد فقط خود را مستحق معاشرت با افراد ثروتمند و دارای طبقه بالای جامعه می‌دانند و مراوده و ارتباط با افراد پایین دست را کسر شان خود می‌دانند و از دیدگاه آن‌ها، افراد این چنینی تنها می‌توانند آن‌ها را تحسین و تکریم کنند و حق اظهارنظر و داشتن نظر مستقل را ندارند. در شرایطی بدتر، بعضی از آن‌ها بر این تصور هستند که ارتباط با افراد ضعیف و فرودست به وجهه آن‌ها آسیب می‌زند و به قول معروف از کلاس‌کاری آن‌ها کم می‌کند.
معیار عزت و احترام را بشناسیم
به انسان‌های با اخلاق از همان دوران کودکی آموخته شده که به تمامی افراد فارغ از موقعیت و درآمد آن‌ها احترام بگذارند و تمامی انسان‌ها بدون توجه به رنگ پوست و جنسیت و درآمد، قابل احترام هستند.
در رفتار‌های چنین افرادی به کارگر خدماتی همان‌قدر احترام و عزت گذاشته می‌شود که به پزشک یا بزرگان. شاید بهتر است نظام آموزش و پرورش کشور در این زمینه تلاش بیشتری کند و اخلاقیات و روش‌های انسان بودن را با دقت بیشتری به کودکان آموزش دهد تا شاید حداقل در نسل‌های بعدی، معیار عزت و احترام میزان نفعی که از شخص مقابل گیرمان می‌آید، نباشد. یا شاید مراوده با افراد مشهور و ثروتمند باعث افتخارمان نشود و افراد را صرف نظر از جایگاه و طبقه اجتماعی، به خاطر طرز فکر و اخلاق‌شان بخواهیم و به آن‌ها احترام بگذاریم.