دفاع تمام قد رضازاده از آقای فساد!
بعد از اتفاقات اخیر فدراسیون جهانی، حسین رضازاده در کمال حیرت از تاماش آیان دفاع کرد و او را رئیس زحمتکش و پاک معرفی کرده و تاکید کرده که چیزی از او ندیده است.
حسین رضازاده استاد جملات قصار و تاریخی است. مردی که دیگر عادت کرده ایم هر از گاهی از او چند جمله عجیب و حیرت انگیز بشنویم که فاصله چند صد کیلومتری با واقعیت دارد.
ستاره بزرگ فوق سنگین جهان که رکوردهایش در دسته ۱۰۵+ کیلوگرم سال‌های سال دست نخورده باقی ماند و اگر بچه غول اعجوبه‌ای، چون لاشا تالاخادزه گرجی نبود، هنوز هم رکورد‌های جاودانه او در وزنه برداری باقی می‌ماندند، حالا در کسوت یک مدیر حضور دارد و البته گفته هایش هرگز متناسب با جایگاهش نیست.
رضازاده، اما برخلاف دوران باشکوه ورزشی اش، در دوران مدیریت در نقطه معکوس عمل کرده و هر آنچه اعتبار و آبرو در عصر ورزشی اندوخته، در این عرصه از کف داده است. در دوران پرفراز و نشیب و البته پرحاشیه مدیریت رضازاده در فدراسیون وزنه برداری از سال ۸۸ تا ۹۳، تصمیمات عجیب و صحبت‌های عجیب‌تر از او بسیار بر جای مانده، اما بعد از سپردن صندلی ریاست فدراسیون هنوز هم بر همان مدار سابق حرکت می‌کند.
همین یک سال پیش بود که رضازاده پس از مطرح شدن ماجرای دوپینگی‌ها و تقلیل سهمیه‌های ایران به ۲ وزنه بردار در المپیک بواسطه تعداد فراوان دوپینگی‌ها در یک دهه اخیر، در یک اظهارنظر عجیب مدعی شد که فدراسیون h, پاک‌ترین فدراسیون تاریخ وزنه برداری بوده! در حالیکه در لیست منتشره، غالب خاطیان، در دوره او اقدام به استفاده از مواد نیروزا کرده و محروم شده بودند. در حقیقت رضازاده با این جمله، از واژه «پاک» بازتعریف دوباره‌ای داشت.
رضازاده، اما حالا بعد از یک سال دوباره مصاحبه کرده و این بار بهانه او، تعلیق و استعفای اجباری تاماش آیان پدرخوانده متهم به فساد وزنه برداری جهان است. مردی که در طول نیم قرن امپراطوری خود در IWF تمامی فساد‌ها و تخلفات ممکنه را انجام داد و با سیاهه‌ای از اتهامات تکان دهنده روبروست. رئیس تعلیقی فدراسیون جهانی پس از افتادن تشت رسوایی اش، مجبور به کناره گیری شد، اما رضازاده در کمال حیرت از او دفاع کرده و او را رئیس زحمتکش و پاک معرفی کرده و تاکید کرده که چیزی از او ندیده است. یک بازتعریف دوباره از واژه «پاک»؛ آنچه به نظر می‌رسد رئیس سابق فدراسیون وزنه برداری معنای لغوی این واژه را نمی‌داند!
رضازاده با دلسوزی از زحمات مدیر فاسد IWF تقدیر کرده؛ در حالیکه در دوران ریاست تاماش و بنا بر شواهد و اسناد منتشره، تقریبا هیچ مدالی بدون دوپینگ، پرداخت پول و رشوه توزیع نشده است. ردپای این اظهار نظر عجیب و حیرت انگیز را می‌توان در علاقه شخصی آیان از رضازاده دید؛ آنجا که در انتخابات دو دوره پیش فدراسیون کشورمان، رئیس IWF در یک حرکت خلاف عرف و غیردیپلماتیک از ریاست حسین رضازاده علنا دفاع کند و همین جانبداری آشکار، عملا تکلیف انتخابات را مشخص کرد و رضازاده جوان را در صندلی ریاست تثبیت کرد.
ریشه‌های این علاقه به روابط دوستانه و تنگاتنگی باز می‌گردد که شاید منافع طرفین ایجاب می‌کرد. از سفر‌های پی در پی و مارکوپولووار رئیس ایرانی در کنار آیان و البته اتفاقاتی که از منظر مخاطبان این ورزش خارج مانده است. روز‌هایی که اعتبار، جایگاه و تشخص وزنه برداری ایران به تاراج رفت و در فهرست سرسپردگان قرار گرفتیم. آنچه امتداد آن را می‌توان تا این روز‌ها و همین مصاحبه اخیر دید.
در این میان ردپای برخی داخلی‌های دیگر نیز هویداست. آن‌ها که سالهاست مدعی رابطه نزدیک و تنگاتنگ با شخص اول تشکیلات فدراسیون جهانی بودند و برای خوش خدمتی به او تمامی تحولات و اتفاقات داخلی را در اسرع وقت و با یک کلیک به سمع و نظر رئیس فاسد می‌رساندند تا بلکه از قافله جا نمانند. آن‌هایی که با همین توهم و البته بازی دروغین، برای خود خواب‌هایی دیده بودند، اما طبل تو خالی آن‌ها عیان شد و ماجرا سر از جا‌های عجیبی درآورد. این‌ها نیز دنباله‌های همین سرسپردگی بودند که وزنه برداری ایران را به قهقرای ذلت و خواری می‌برد؛ صرفا برای چند عکس یادگاری با رئیس فاسد و ادعا‌های دروغینی که این روز‌ها افشا شده است.
مصاحبه اخیر رضازاده در دفاع از یک مدیر فاسد، در حقیقت دفاع از یک تخلف و فساد است که دیگر تمام جهان به آن اذعان دارند. این روز‌ها نشان می‌دهد که رئیس سابق فدراسیون وزنه برداری از اتفاقات تلخ پیشین و روز‌های گوشه نشینی درس نگرفته و حتی همنشینی با سیاسیون هم نتوانسته به او درس بیاموزد. چه حیف!
ستاره بزرگ فوق سنگین جهان که رکوردهایش در دسته ۱۰۵+ کیلوگرم سال‌های سال دست نخورده باقی ماند و اگر بچه غول اعجوبه‌ای، چون لاشا تالاخادزه گرجی نبود، هنوز هم رکورد‌های جاودانه او در وزنه برداری باقی می‌ماندند، حالا در کسوت یک مدیر حضور دارد و البته گفته هایش هرگز متناسب با جایگاهش نیست.
رضازاده، اما برخلاف دوران باشکوه ورزشی اش، در دوران مدیریت در نقطه معکوس عمل کرده و هر آنچه اعتبار و آبرو در عصر ورزشی اندوخته، در این عرصه از کف داده است. در دوران پرفراز و نشیب و البته پرحاشیه مدیریت رضازاده در فدراسیون وزنه برداری از سال ۸۸ تا ۹۳، تصمیمات عجیب و صحبت‌های عجیب‌تر از او بسیار بر جای مانده، اما بعد از سپردن صندلی ریاست فدراسیون هنوز هم بر همان مدار سابق حرکت می‌کند.
همین یک سال پیش بود که رضازاده پس از مطرح شدن ماجرای دوپینگی‌ها و تقلیل سهمیه‌های ایران به ۲ وزنه بردار در المپیک بواسطه تعداد فراوان دوپینگی‌ها در یک دهه اخیر، در یک اظهارنظر عجیب مدعی شد که فدراسیون h, پاک‌ترین فدراسیون تاریخ وزنه برداری بوده! در حالیکه در لیست منتشره، غالب خاطیان، در دوره او اقدام به استفاده از مواد نیروزا کرده و محروم شده بودند. در حقیقت رضازاده با این جمله، از واژه «پاک» بازتعریف دوباره‌ای داشت.
رضازاده، اما حالا بعد از یک سال دوباره مصاحبه کرده و این بار بهانه او، تعلیق و استعفای اجباری تاماش آیان پدرخوانده متهم به فساد وزنه برداری جهان است. مردی که در طول نیم قرن امپراطوری خود در IWF تمامی فساد‌ها و تخلفات ممکنه را انجام داد و با سیاهه‌ای از اتهامات تکان دهنده روبروست. رئیس تعلیقی فدراسیون جهانی پس از افتادن تشت رسوایی اش، مجبور به کناره گیری شد، اما رضازاده در کمال حیرت از او دفاع کرده و او را رئیس زحمتکش و پاک معرفی کرده و تاکید کرده که چیزی از او ندیده است. یک بازتعریف دوباره از واژه «پاک»؛ آنچه به نظر می‌رسد رئیس سابق فدراسیون وزنه برداری معنای لغوی این واژه را نمی‌داند!
رضازاده با دلسوزی از زحمات مدیر فاسد IWF تقدیر کرده؛ در حالیکه در دوران ریاست تاماش و بنا بر شواهد و اسناد منتشره، تقریبا هیچ مدالی بدون دوپینگ، پرداخت پول و رشوه توزیع نشده است. ردپای این اظهار نظر عجیب و حیرت انگیز را می‌توان در علاقه شخصی آیان از رضازاده دید؛ آنجا که در انتخابات دو دوره پیش فدراسیون کشورمان، رئیس IWF در یک حرکت خلاف عرف و غیردیپلماتیک از ریاست حسین رضازاده علنا دفاع کند و همین جانبداری آشکار، عملا تکلیف انتخابات را مشخص کرد و رضازاده جوان را در صندلی ریاست تثبیت کرد.
ریشه‌های این علاقه به روابط دوستانه و تنگاتنگی باز می‌گردد که شاید منافع طرفین ایجاب می‌کرد. از سفر‌های پی در پی و مارکوپولووار رئیس ایرانی در کنار آیان و البته اتفاقاتی که از منظر مخاطبان این ورزش خارج مانده است. روز‌هایی که اعتبار، جایگاه و تشخص وزنه برداری ایران به تاراج رفت و در فهرست سرسپردگان قرار گرفتیم. آنچه امتداد آن را می‌توان تا این روز‌ها و همین مصاحبه اخیر دید.
در این میان ردپای برخی داخلی‌های دیگر نیز هویداست. آن‌ها که سالهاست مدعی رابطه نزدیک و تنگاتنگ با شخص اول تشکیلات فدراسیون جهانی بودند و برای خوش خدمتی به او تمامی تحولات و اتفاقات داخلی را در اسرع وقت و با یک کلیک به سمع و نظر رئیس فاسد می‌رساندند تا بلکه از قافله جا نمانند. آن‌هایی که با همین توهم و البته بازی دروغین، برای خود خواب‌هایی دیده بودند، اما طبل تو خالی آن‌ها عیان شد و ماجرا سر از جا‌های عجیبی درآورد. این‌ها نیز دنباله‌های همین سرسپردگی بودند که وزنه برداری ایران را به قهقرای ذلت و خواری می‌برد؛ صرفا برای چند عکس یادگاری با رئیس فاسد و ادعا‌های دروغینی که این روز‌ها افشا شده است.
مصاحبه اخیر رضازاده در دفاع از یک مدیر فاسد، در حقیقت دفاع از یک تخلف و فساد است که دیگر تمام جهان به آن اذعان دارند. این روز‌ها نشان می‌دهد که رئیس سابق فدراسیون وزنه برداری از اتفاقات تلخ پیشین و روز‌های گوشه نشینی درس نگرفته و حتی همنشینی با سیاسیون هم نتوانسته به او درس بیاموزد. چه حیف!