به گزارش اکو ایران، مرکز آمار ایران در بخشی از جدیدترین آماری که از نتایج طرح آمارگیری نیروی کار منتشر کرده به نرخ بیکاری زنان جوان پرداخته است. در تعریف این مرکز هر فرد 15 تا 24 سال «جوان» محسوب می‌شود. همچنین نرخ بیکاری نیز به معنای تعداد افراد بیکار در کل جمعیت فعال در بازار کار است.

 مطابق این آمار نرخ بیکاری زنان جوان در کل کشور در پاییز 1402 برابر با 28.9 درصد است. با این حال آمار نشان می‌دهد بیکاری این گروه جمعیتی در استان‌های کشور اختلاف شدیدی دارد. به طوری که کمترین نرخ بیکاری برابر با 9 درصد در استان تهران و بیشترین نرخ بیکاری برابر با 78.5 درصد مربوط به استان کهگیلویه و بویر احمد است. بنابراین حدود 70 واحد درصد اختلاف میان استان‌های کشور از نظر بیکاری زنان جوان وجود دارد.

 همچنین بررسی تغییرات بیکاری این قشر در یک سال گذشته با وجود اینکه حاکی از کاهش 0.9 واحد درصدی آن در سطح کشور است، از افزایش بیکاری جوانان زن در 18 استان حکایت می‌کند.

فاصله 70 درصدی بیکاری زنان جوان در استان‌ها

 یکی از شاخص‌هایی که در سال‌های اخیر در میان شاخص‌های توسعه جایگاه خاصی پیدا کرده و به آن توجه می‌شود کاهش اختلاف جنسیتی است. یعنی اختلاف میان زنان و مردان در زمینه‌های مختلف کاهش یابد. یکی از زمینه‌های مهم شکاف جنسیتی بازار کار است. در آمارهای مربوط به حوزه کار در کشور ما نیز این شکاف به وضوح قابل مشاهده است. به طوری که نرخ اشتغال زنان کمتر از مردان و نرخ بیکاری آنان بیشتر است.

 داده‌های مرکز آمار نشان می‌دهد نرخ بیکاری زنان جوان در کل کشور در پاییز 1402 برابر با 28.9 درصد بوده است. این یعنی از هر 100 زن فعال در بازار کار حدود 29 نفر با وجود تمایل به کار کردن موفق به یافتن آن نشده‌اند.

 اما برررسی آمار استانی تصویر کامل‌تری از میزان بیکاری این قشر به دست می‌دهد. این بررسی حاکی از اختلاف عمیقی در فضای بازار کار از لحاظ حضور زنان جوان است. به طوری که نرخ بیکاری این گروه در برخی استان‌ها بیش از 70 درصد بوده است. بیشترین نرخ بیکاری جوانان زن در این فصل برابر با 78.5 درصد در استان کهگیلویه و بویر احمد ثبت شده است. سمنان، چهار محال و بختیاری و لرستان دیگر استان‌هایی بوده‌اند که در آن‌ها بیش از 70 درصد زنان جوان موفق به یافتن شغل نشده‌اند.

 این در حالی است که استان تهران با 9 درصد نرخ بیکاری زنان جوان کمترین میزان این نرخ را در کشور داشته است.

 یک علت اختلاف گسترده میان استان‌های کشور از لحاظ بیکاری زنان جوان را می‌توان تبعیض جنسیتی و تفاوت فرهنگی گسترده در سطح کشور دانست. عدم اعتماد به نیروی کار جوان نیز از علل دیگر این مسئله می‌تواند باشد.

 اما با وجود تاکید برنامه‌های توسعه به اشتغال زنان آمارها نشان می‌دهد برنامه‌های دقیق و متوازنی در این مورد حداقل در طی یک سال دنبال نشده و بیکاری زنان جوان در 18 استان کشور رشد کرده است.